Wat een luxeleventje leiden de honden Dushi en Tyson van Henk toch! Relaxed liggen ze op de kussens voor op zijn bakfiets. Hun baas doet het werk wel.
´Het is een elektrische fiets hoor´, zegt Henk tussen Mensingeweer en Wehe-den Hoorn. ´Maar ik trap wel flink mee, anders haal ik met deze accu Lauwersoog niet. En ik moet op Schiermonnikoog nog een paar kilometer fietsen naar de camping.´
Lees verder “Met de honden naar Schier”
Twee keer belde Omroep MAX. Of ze wilden meedoen aan het tv-programma Bed & Breakfast. Hebben Ernst (*) en Marijke Kuitert-van Lievenoogen netjes voor bedankt. ´Dat gezeur om een ontbrekend spijkertje willen we niet. Alhoewel we van collega´s die eraan meededen weten dat ze het een geweldige week vonden.´
Dat de programmamakers bij Ernst (77) en Marijke (73) uitkwamen, is geen toeval. Hun B&B Finisterre in de Dorpsstraat in Saaxumhuizen mag er zijn. Alleen al vanwege het fraaie mediterraanse uiterlijk zou je er willen logeren: wit met blauwe kozijnen en deuren. Sinds maart weer strak in de lak.
En aan de muur een originele brievenbus, die PostNL vijf dagen in de week leegt. Marijke: ´De dorpsbewoners hebben zich vroeger met succes sterk gemaakt voor het behoud van de bus. Anders was hier ook zo´n standaardbus gekomen.´
Bij het huis hoort een prachtige tuin, een mooi extraatje voor de gasten. Die zijn er nu even niet. Vanwege privé-omstandigheden is de B&B voorlopig gesloten. ´In het najaar of volgend seizoen kunnen mensen hier waarschijnlijk weer terecht. We missen de reuring wel.´
Ernst en Marijke vielen dertig jaar geleden als een blok voor het historische pand. ´We woonden in Eenrum en wilden graag vrij wonen, in een boerderijtje of zo. Ik weet het nog goed, op een zondagavond zag ik de advertentie in de krant. We reden direct naar Saaxumhuizen, dat kenden we van de jaarlijkse boekenmarkt. We stonden voor het huis in donker en waren direct verkocht. Dit was het!´
Finisterre noemden ze hun huis, het einde van de wereld. En de naam verwijst naar het Spaanse Kaap Finisterre (in de buurt van Santiago de Compostela) en Marijkes passie voor de Spaanse taal. Zij doceerde Spaans en tolkt nog altijd. ´Toen wij dit huis kochten was dit voor ons het eindpunt van een zoektocht. Bovendien zitten we vlak bij de dijk, zeg maar bijna het einde van de wereld.´
Met de B&B begonnen ze in 2000. Ze reageerden op een oproep van Stichting Pronkkamer, waarbij ze vanaf het begin zijn aangesloten. Na een flinke verbouwing door Ernst, ook om aan de strenge eisen te voldoen, konden ze de eerste gasten verwelkomen. In 2007 breidden ze uit met een tweede kamer, op de eerste verdieping.
Intussen is Finisterre twee keer genomineerd voor beste B&B van Stichting Pronkkamer. Beide keren grepen ze net naast de hoofdprijs. Maar eervol was de nominatie zeker, aldus Ernst en Marijke.
´Vanaf het begin loopt het goed. In de zomermaanden zijn we goed bezet en in de wintermaanden is het rustig. Dat kwam ons altijd goed uit, want dan konden we in die periode met onze camper verre buitenlandse reizen maken. Ernst werkte bij de Rijksgebouwendienst en kon op zijn zestigste met pensioen.´
´2020 was een druk jaar. Vanwege de coronacrisis kwamen vooral Nederlanders, terwijl de helft van onze gasten normaal uit Duitsland komt. We hadden slechts één kamer open om te kunnen voldoen aan de afstandsregel. De tweede kamer was alleen beschikbaar als alle gasten bij elkaar hoorden.´
´De reacties van de gasten zijn lovend. Sommige komen hier al vanaf het begin en zijn dierbare vrienden geworden. Twee gasten zijn zelfs in het kerkje van Saaxumhuizen getrouwd en hebben bij ons de huwelijksnacht doorgebracht.´
´De naam die we onze B&B gegeven hebben, genereert ook gasten. Mensen die de pelgrimsroute gelopen hebben, een vrouw die boeken schreef over Finisterre en een professor die onderzoek deed naar pelgrimsroutes hebben bij ons gelogeerd.´
Bijzonderheden maken ze uiteraard ook mee. Bijvoorbeeld het echtpaar dat ´s ochtends niet bij het ontbijt verscheen en met de noorderzon vertrokken leek. Oplichters? Nee.
´De vrouw belde in de loop van de dag vanuit het UMCG. Haar man had laat op de avond ernstige hartklachten gekregen. Direct hadden ze 112 gebeld. Wij zaten in de woonkamer en hebben er niks van gemerkt. De ambulance heeft zelfs geruime tijd met de zwaailichten aan voor ons huis gestaan.´
(*) Ernst is zondag 23 mei 2021, een kleine week na het gesprek, overleden.
Op verzoek van Marijke is dit verhaal ongewijzigd gepubliceerd.
Beide hondjes hebben ze gered, zoals Anouk Kuipers het noemt. Samen met haar vriend Ben Hut laat ze even buiten Onderdendam Jamie en Faya uit.
´Jamies baasje had nog een hondje en kon niet meer voor beide zorgen. Met het baasje van Faya spraken we soms even in het plantsoen in Groningen. Zij vroeg of wij haar hondje wilden hebben. Nou, kom maar, dat is goed. Jamie hebben we twee jaar, Faya één jaar.´
Lees verder “Tussen het verbouwen door aan de wandel met Jamie en Faya”
Aan het haventje van Sauwerd staat een huis met twee namen: Arendsnest en ´t Opslag. Reinder en Marjan van der Veen-Schaap koesteren hun plek al meer dan dertig jaar.
Marjan zelfs al langer, want het is haar ouderlijk huis. Vader Arend bedacht de naam Arendsnest. En met een van de kuikens uit dat nest trouwde Reinder dus.
Lees verder “Arendsnest en ´t Opslag: twee namen, één woning”
Je kunt ze geregeld zien zwoegen in de buurt van hun dorp, vijf vrouwen uit Winsum die hun hardloopschoenen hebben ondergebonden om gezamenlijk kilometers te maken. Deze lenteavond is het clubje compleet.
De jongste (Ilona Stoepker) is net 50, de oudste (Maria Luimstra) is van het excellente bouwjaar 1964. Hilma Hammenga, Esther Oosterhof en Eilana Maring zijn de andere vijftigers.
Het was Maria die in het voorjaar van 2020 de stoute schoenen aantrok. ´In de strijd tegen de coronakilo´s en om meer te bewegen´, vertelt ze. Buurvrouw Ilona sloot zich direct bij haar aan en later volgden Hilma, Eilana en Esther. Want samen sporten motiveert en is wel zo gezellig. Zeker als je onderweg kletst alsof het een verjaardagsfeestje betreft.
En de kilo´s vliegen er inderdaad af. Ilona: ´Ieder van ons is minimaal 10 kilo kwijtgeraakt. Bij ons vind je geen coronakilo´s.´
Plotseling klinkt het: Ik ben fier op u Maria!
Twee avonden in de week en op zondagochtend stippelen de Runnerbuufs, zoals ze zich noemen, een route uit in de buurt. Zo lopen ze deze avond een rondje Tinallinge, een afstand van pak ´m beet 8 kilometer. Doen ze een klein uurtje over. Hun langste rondje tot dusverre is 13 kilometer. Ze zijn van plan om af en toe mee te doen aan hardloopwedstrijden, zodra die weer mogen.
Er is niveauverschil, zodra de onderlinge afstand te groot wordt, rennen de koplopers terug om zich bij de rest aan te sluiten.
Maria heeft, zegt ze zelf, Evy op de rug. Dat wil zeggen, ze heeft de app van hardloopgoeroe Evy geïnstalleerd op haar smartphone die zich in haar achterzak bevindt.
En zo kan het gebeuren dat de Vlaamse geregeld het woord neemt met vooral statistische informatie. Plotseling klinkt het: Ik ben fier op u Maria!
De anderen doen zeker niet onder voor Maria, maar dat weet Evy weer niet.
Maar dan komt Evy met een leuk weetje. Hardlopen is goed voor je seksleven, klinkt het vlak voor Abbeweer.
Geroezemoes en gegiechel.
De loop zit erop. Nog even een fotootje op de brug in de woonwijk. Het is de dames opgevallen dat hun route achteraf opvallend vaak de vorm vertoont van het mannelijk geslachtsdeel. ´Laatst hebben we zelfs een heel erge piemel gelopen´, lacht Hilma. ´Laat maar eens zien Maria.´
Maria toont het kaartje op haar smartphone.
Mwah, het is misschien net wat je wílt zien.
Zou Evy dan toch gelijk hebben?
Het huis van Hilbrand Buikema in Winsum zit vol verrassingen. In zijn huiskamer en hal pronken onder meer oude speelautomaten, uit de jaren 1930-1970 en hoofdzakelijk van buitenlandse afkomst. ´Ik heb verder niets met gokken, in het casino zul je mij niet vinden. Maar deze apparaten vind ik fantastisch. De één verzamelt dit, de ander dat. Ik vind het belangrijk dat dit soort machines behouden blijven.´
Hilbrand (55) speelt er geregeld op, dan pakt hij ´s avonds muntjes en gaat ze één voor één bij langs. ´Het is belangrijk voor het behoud dat ze blijven draaien.´ Lachend: ´Het principe is me wel duidelijk geworden. Er gaat meer geld in dan eruit komt. Gelukkig is het mijn eigen geld.´
Lees verder “Het verrassende gokpaleisje van handige Hilbrand”Alles in een apparaat heeft een functie
Een oudere man zit voorovergebogen op zijn knieën tussen de weelderige begroeiing op het kerkhof in Zuurdijk. Hij wiedt geen onkruid, maar wat doet-ie dan wel?
Lees verder “Dankzij Rieks (91) heeft Zuurdijk een fleurig kerkhof”
Tinallinge wordt het op het doek vastgelegd. En ook een kunstenaar heeft uiteraard z´n pauze nodig.
Eigenlijk is het puur toeval dat de roots van de nieuwe voorzitter van IJsvereniging Noorder Rondritten in Baflo liggen, de start- en finishplaats van de wedstrijd en toertocht (naast Uithuizen en Appingedam). Toch geeft dat de functie voor hem iets extra´s.
Ludy Bultena (63) woont al jaren in Bedum, vandaag is hij op de motor in Baflo. Voor hem geen vervelend uitje. ´Iedere keer als ik in Baflo kom, gaat mijn hart open. Dan denk ik: hier hoor ik eigenlijk wel thuis. Zoals we hier nu ook zitten, bij de haven. Kijk eens naar die kapperszaak (Haarmode Ria), vroeger zat daar café De Reus. ´Bondshotel´ staat nog op de gevel. Prachtig toch?´
Ik was misschien toch een wat lastige jongen
En even later: ´Hier liggen zoveel mooi herinneringen. Ik liep altijd via het hoogholtje naar de lagere school in Rasquert. Tussen de middag stuurde meester Rienks mij regelmatig naar kruidenier Buikema om vla voor hem te halen. Was hij mij een poosje kwijt, ik was misschien toch een wat lastige jongen.´
En de herinneringen aan de sneeuwwinter van 1979, toen soldaten hem met zwaar materieel de weg van Lutke Saaxum naar Saaxumhuizen begaanbaar lieten maken. ´In mijn herinnering heb ik het helemaal zelf gedaan, maar dat is natuurlijk niet zo. Voor sommige bewoners voelde onze komst als een bevrijding.´
Hij wijst naar een herenwoning. Stond een paar jaar geleden te koop. En Ludy had daar wel oren naar, maar… ´Gerda, mijn vrouw, komt uit Groningen, we werkten destijds in Groningen en dus was Bedum een logischer optie, net wat dichterbij. En achteraf blijkt wonen tussen Baflo en Stad een prima compromis.´
En dan openbaart hij een geheim: zijn wiegje stond in Noordoost-Friesland, in Ternaard. ´Laat ze dat hier niet horen. Maar ik ben een echte Groninger hoor. Mijn vader kwam uit Uithuizen, mijn moeder uit Zeeland. Van mijn Friese tijd herinner ik me niks. Toen ik een half jaar was, verhuisden we naar Baflo waar mijn vader burgemeester werd. Tot mijn 22ste woonde ik hier.´
Ludy is docent/coördinator bij Noorderpoort in Groningen, waar hij onder meer met collega´s het Johan Cruyff College oprichtte, een opleiding marketing/communicatie voor aankomende topsporters. September vorig jaar zat hij veertig jaar in het onderwijs en heeft daar nog geen moment spijt van gehad.
IJs en weder dienende blijf ik voorzitter tot de tocht in ieder geval geweest is
Vorig jaar benaderde Onderdendamster Bennie Kluiter hem namens het bestuur van de Noorder Rondritten met het verzoek om Piet Wieringa op te volgen als voorzitter. Daar was Ludy snel uit en niet alleen omdat hij Bennie goed kent. ´Ik was direct enthousiast, de combinatie met Baflo is mooi en verbinding leggen tussen alle ijsclubs binnen Noorder Rondritten is iets wat mij ligt.´
Dat ze bij hem op de korrel hadden, was niet verrassend. ´IJs fascineert mij van jongs af aan. Marathonschaatser Jannes Kadijk uit Westernieland gaf mij in Rasquert nog schaatsles. Later deed ik mee aan wedstrijdmarathons. Dat was niet zo´n succes, ik reed altijd achteraan. Die jongens schaatsen best hard hoor. Via de schaatssport rolde ik in allerlei bestuursfuncties binnen de KNSB. Zo ben ik bijvoorbeeld voorzitter geweest van Gewest Groningen en van het landelijke inline skaten. Op een gegeven moment ben ik gestopt. Maar als je één keer voorzitter en vrijwilliger bent geweest, weten ze je te vinden.´
In november 2020 volgde de officiële benoeming tot voorzitter in de algemene ledenvergadering, drie maanden later mocht Ludy direct flink aan de bak. Het begon stevig te vriezen en even leek er na 24 jaar eindelijk weer een tocht aan te komen. Veel regelen en overleggen, de route verkennen op de motor, de pers te woord staan. Hij had het er druk mee. Maar uiteindelijk… weer geen tocht.
Toch heeft Ludy er alle vertrouwen in dat hij de tocht als voorzitter gaat meemaken, het geluk dat zijn voorganger ontbeerde. ´Twee à drie weken flinke vorst hebben we nodig, dan zie ik hier in Baflo een mooie start. We gaan het meemaken, daar ben ik van overtuigd. Dit jaar hebben we er best wel dichtbij gezeten.´
Wil hij langdurig voorzitter zijn? ´Hetzelfde geldt als voor mijn werk: zolang ik het leuk vind, doe ik het. IJs en weder dienende blijf ik voorzitter tot de tocht in ieder geval geweest is… Tenzij hij volgend jaar is, dan blijf ik langer.´
Ludy is sportief aangelegd, doet aan wielrennen, skiën, skeeleren, spinning en hardlopen. ´Ik heb de Noorder Rondritten ooit geskeelerd vanuit Uithuizen en gefietst vanuit Loppersum.´
De toertocht schaatste hij twee keer, de laatste keer in 1997. ´Met een groepje mannen van de IJsvereniging Bedum deden we mee.´
Als ik op de motor zit, moet ik een doel hebben
Ook maakt hij deel uit van het motorbegeleidingsteam (MBT) Assen, waarbij hij wielerwedstrijden en andere tochten in het hele land begeleidt als verkeersregelaar. ´Wielrennen vind ik ontzettend leuk. Via het Cruyff College ken ik veel wielrenners. Hoe leuk is het om ze te volgen en dat te combineren met mijn hobby motorrijden. Ook als ik op de motor zit, moet ik een doel hebben.´
Bij de Wielerronde van Winsum is hij elk jaar de motorrijder. Soms rijdt een cameraman/vrouw of speaker met hem mee. Speaker is hij zelf ook regelmatig, bijvoorbeeld bij de Winterloop in Bedum, de schaatsmarathons in Sportcentrum Kardinge en bij andere activiteiten.
En misschien wel het allerleukst vindt hij de rol van hoogbejaarde kindervriend, die hij al meer dan twintig jaar in zijn woonplaats vertolkt. ´Dan ben ik even de bekendste en populairste man van Bedum.´
In twee pipowagens achter hun huis aan de Westerstraat in Winsum zijn Niels en Eliane van der Heide een bed and breakfast begonnen. In de aanloop naar de officiële opening op maandag 17 mei – op de 43ste verjaardag van Eliane – maken gasten er al volop gebruik van.
De krakende wagens heet hun B&B. Dat vraagt om uitleg. Niels (48): ´We willen het niet te pretentieus brengen, dan valt het alleen maar tegen. Krakende wagens lopen het langst, luidt het gezegde. Het ziet er misschien in detail niet allemaal perfect uit, maar je hebt wel alles wat je nodig hebt en het is goed.´
Lees verder “De krakende wagens, B&B van Niels en Eliane”