Een man met een gitaar wandelt tussen Eenrum en Pieterburen, af en toe een riedeltje spelend.
Luboš is de naam. Een vrolijke 32-jarige Tsjech die huis en haard verlaten heeft om als vrije vogel door Europa te reizen. Deels te voet, deels liftend.
´Ik ben op weg naar bakkerij Stoet in Pieterburen. Daan Voermans help ik met bakken en schoonmaken. Wandelen vind ik heerlijk, het levert je zoveel verrassende contacten op.´
Terwijl de Tsjech het zegt, passeert luid toeterend een auto. ´Kijk, dit is toch geweldig?´
Hij is gecharmeerd van het Hogeland. ´Het landschap, de lucht en de wolken, de kleuren, alles vind ik prachtig. En iedereen groet je. Moi, hoi! In Tsjechië zijn de mensen erg gesloten.´
Hij spreekt meerdere talen, Engels pas sinds enkele maanden en daar komt-ie tot zijn verbazing een eind mee in dit land. Nederlands verstaat hij deels, het spreken gaat hem niet makkelijk af. Hij doet zijn best, Daan leert hem een boel woorden.
´Vooral met de g-klank heb ik moeite. Woorden als Groningen, negenennegentig, groente en Lauwersoog zijn erg moeilijk uit te spreken. In Lauwersoog heb ik ook even als vrijwilliger gewerkt. Ik ben een harde werker.´
Hoe komt een Tsjech in Noord-Groningen terecht? ´In Tsjechië werkte ik als chef-kok in restaurants, ik was tien jaar getrouwd en heb drie kinderen, met wie ik goed contact heb. Mijn ouders, kinderen en ex zeiden na de scheiding: trek de wereld in Luboš, ga spelen! Ik heb mijn geld en mobieltje weggegooid en met alleen mijn gitaar en rugzak ben ik Europa ingetrokken.´
´Ik hou van het vrije leven en wil niet in een keurslijf zitten. Geld vind ik niks, geld is de duivel. Geld verandert mensen, maakt ze slechter. Als ik vandaag 1 miljoen had, zou ik morgen niks meer hebben.´
Hij treedt als muzikant, zanger, danser en met zijn vuurshow op tijdens alternatieve festivals in Europa. In Spanje ontmoette hij op het Nowhere Festival een vrouw uit Usquert met wie hij veel samen is. Zij leert hem de schilderkunst. Lyrisch is hij over haar. Alle reden om mee te gaan naar Nederland. ´Ik logeer bij Hans Weijer (alias Hans Piraat) in Wehe-den Hoorn in ruil voor wat hand- en spandiensten. Hans zei: je kunt wel bij mij komen wonen.´
Na een uur wandelen is Luboš in Pieterburen. Eerst maar even kijken bij ´t Appeltje, het restaurantschip van dezelfde Hans (op dat moment nog half gezonken). ´Zo jammer, ik heb nog even het plan gehad om er een restaurant in te beginnen. Hans wilde het niet voor een korte periode verhuren. Achteraf is het ook beter. De boot verkeert in slechte staat, dus zou dat een slechte investering zijn geweest.´
Hoe zijn toekomst eruitziet? Luboš ziet wel wat op zijn pad komt. ´Ik leef in het moment, plannen maak ik nooit.´
