Categorie: Mijn hobby

De 80 centimeter hoge zweefmolen van Bram Gringhuis is een bezienswaardigheid in Garnwerd. Maar hij bouwt hem alleen op als het mooi weer is, zoals op deze zonnige zondag (in april). ´De molen past niet door de deur van het schuurtje, daarom moet ik ´m elke keer opbouwen en afbreken.´

´Tweeënhalf uur was ik er vanmorgen mee bezig. Het duurde iets langer dan normaal vanwege een technisch probleempje. Maar de molen is me nu naar de zin, draait perfect en dat is voor het eerst dit jaar. O, kijk, twee lampjes doen het niet. Die zal ik zo eventjes vervangen.´

De creatie van Bram staat op een kist en telt acht bakjes, waarvan er eentje bezet is. ´Het is verdraaid lastig om aan geschikte poppen te komen.´

Ik krijg enorm veel positieve reacties. En er worden ontzettend vaak foto´s gemaakt

Lees “Brams zweefmolen trekt de aandacht van alle voorbijgangers” verder

Ieder z´n hobby, blijkt zondagmorgen maar weer eens in het Lauwersmeergebied. Op de nieuwe uitkijktoren bij de Vlinderbalg turen rond halftwaalf vier vogelaars door de telescoop. Een kwartslag gedraaid zie je vanaf de post een sliert marathonlopers. De wedstrijd over 42 kilometer en 195 meter is een van de activiteiten rond 50 jaar Lauwersmeer.

Huzarenstuk: dik 42 kilometer rennend een rolstoel voortduwen

Cisca van Sloten (Leeuwarden) en Robbert van Opstal (Hasselt) sluiten de rij hardlopers, maar leveren dan ook een extra zware prestatie. Rennend duwen zij Charo (14) en Djavi (12) voort, die beiden in een speciale rolstoel zitten.

Lees “Ieder z´n hobby in het Lauwersmeer” verder

Stil is het deze zondagochtend in Mensingeweer, alleen bij molen Hollands Welvaart heerst bedrijvigheid. Vrijwillig molenaars Egbert Pol en Jakob Slob hebben een makkie, het is fris voor de tijd van het jaar en (nog) niet druk. Ook binnen, in koffie- en theeschenkerij In de Malle Molen, kunnen de vrijwilligers rustig aan doen.

Egbert en Jakob hebben, zoals dat in molenaarstaal heet, geen zeilen voorgelegd vanwege de stevige wind. De molen draait op toeristische snelheid, aldus Jakob.

Ze leerden het vak van de meester, Derk Jan Tinga uit Winsum. De molenaar met de minste ervaring, de 71-jarige Jakob, is elke zondag op de molen te vinden. Egbert (56), al ruim twee decennia molenaar naast zijn dagelijkse werk als eigenaar van de winkel Electro World Pol in Winsum, draait volgens een rooster. ´Bezoekers die erom vragen, leiden wij rond´, zegt Jakob.

Lees “Genieten van het uitzicht en het gekraak en gepiep van de molen” verder

Vijf Drentse heideschapen in een weiland tussen Winsum en Onderdendam. Voorbijgangers grijpen vaak naar de smartphone of fototoestel, want op het Hogeland zijn deze dieren echt wel een bijzonderheid.

Reinder Hamming (57) houdt ze, schapendrijven met zijn twee bordercollies is zijn grote hobby waarover hij met enthousiasme vertelt. ´Deze schapen zijn zeer geschikt voor drijven. Ze lopen makkelijk en schieten niet in de stress. En als je zoals ik elke dag met ze wilt trainen, kun je ze het beste bij huis hebben. En maak je niet ongerust, op klei kunnen ze goed leven.´

Kijk die lady´s eens! Er hoeft maar een drup te vallen en ze schieten al onderdak

Lees “Wat doen die Drentse heideschapen op de Groninger klei?” verder

Met zijn knieën op een kunstmestzak met een kussentje erin en een emmer voor zich wiedt Gerhard Retsema op een maandagmorgen in zijn uppie onkruid in de tuin van de Sebastiaankerk in Warffum. ´Ik vind het heerlijk om bezig te zijn. Lekker buiten zijn en iets nuttigs doen.´

De oud-schooldirecteur heeft thuis ook een behoorlijke bloementuin, maar zijn wederhelft heeft hem verboden nog langer onkruid te wieden in de borders. ´Zij kijkt na afloop in de emmer en zegt dan: die had je moeten laten staan en die mag je niet plukken. Nee, van planten heb ik weinig verstand. En dat is wel gek, want mijn vader was bloemist en tuinman. Ik heb er weinig van geërfd.´

Bij de kerk op de wierde kan hij zijn gang gaan. Gerhard is doordeweeks de enige tuinman en beheert daarnaast verenigingsgebouw Pro Rege. Op acht zaterdagen per jaar zijn ze met een clubje van vijf vrijwilligers actief. ´Er moet veel snoei- en opruimwerk gebeuren. Elke keer is de aanhanger na afloop vol.´

Van planten heb ik weinig verstand. En dat is wel gek, want mijn vader was bloemist en tuinman

Lees “Onkruid wieden bij de kerk is voor Gerhard zeker geen straf” verder

Voor Geert Koenes zit er zaterdagmorgen niks anders op dan met de hand kunstmest te strooien op zijn land tussen Baflo en Rasquert. ´Normaal doe ik het met mijn zitmaaier met daarachter een kunstmeststrooier. De maaier is helaas stuk.´

Lees “Geert strooit met de hand omdat zijn zitmaaier stuk is” verder

Op een campingstoel zit hij in de luwte van het balkenhuisje op de dijk in Garnwerd. Jan Albert Buiskool schildert dinsdagmorgen met olieverf het aan de overzijde van het Reitdiep gelegen café-restaurant Hammingh.

Een dag eerder was de amateurschilder ook al in Garnwerd. ´Dat was geen succes, er was te veel tegenlicht. Vandaag zijn de omstandigheden beter.´

De kleuren veranderen continu door het zonlicht

Lees “Jan Albert schildert café Hammingh voor boekje” verder

Bedrijvigheid alom woensdagmorgen op het terrein van Watersportvereniging Onderdendam, waar een aantal bootbezitters onderhoud plegen aan hun vaartuig. Ben Deekens schuurt de roefraampjes van zijn Castor, een varend monument uit 1925. ´Zaterdags is het hier pas echt druk.´

´De Castor is een bakdekkruiser met koffer, 9,5 meter lang. Als we gaan slapen, duiken we dus echt de koffer in. We (Ben en zijn vrouw Stien) hebben hem 42 jaar geleden gekocht. Sinds 1999 ligt de boot in Onderdendam.´

De Ten Boerster is lid van de Oude Glorie, een vereniging van booteigenaren met als doel het behoud van authentieke historische motorjachten van vóór 1945. ´We hebben 120 leden, hoofdzakelijk afkomstig uit Nederland maar er zijn ook enkele Belgen bij. Eens in de vijf jaar komen we bij elkaar, afgelopen zomer was er een lustrumbijeenkomst in Leeuwarden. De vereniging vergrijst. Jongeren hebben helaas weinig belangstelling voor varend erfgoed.´

Tijdens de lenteachtige februaridagen is de oud-buschauffeur begonnen met het jaarlijkse onderhoud. ´Daar gaan heel wat uren in zitten. Nu helemaal omdat ik vorig seizoen een verkeerde houtbeits heb gebruikt. Dat was mij helaas geadviseerd. Alles moet eraf en opnieuw gelakt worden om de boot weer in originele staat te krijgen´, vertelt Ben, terwijl hij de schuurmachine pakt. Voor het mahoniehout waar hij met de machine niet bij kan, ligt de verfkrabber klaar. De onderkant van de Castor zit al in de nieuwe lak.

Koop een boot, werk je dood. Dat gezegde gaat voor ons niet op

Lees “Ben maakt varend monument Castor klaar voor nieuw seizoen” verder

´Wat wij doen is te vergelijken met een dierenasiel of met het Zeehondencentrum Pieterburen. Alleen vangen wij verdwaalde postduiven op´, vertelt Klaas-Jan Nienhuis (82).

Hij heeft al jaren in Eenrum een zogeheten centraal hok voor opvang van postduiven van de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie (NPO). Zijn vrouw Jantje helpt hem waar nodig. ´In het hele land zijn er misschien dertig opvangadressen. De meeste zitten in het Zuiden, waar de duivensport populair is. Dit is het enige hok op het Hogeland. In het Noorden neemt de belangstelling voor de duivensport door de vergrijzing af. Je ziet nauwelijks leden jonger dan 50 jaar.´

Bord in tuin werkt kennelijk goed

Lees “Opvangen van verdwaalde postduiven hobby van 82-jarige Klaas-Jan” verder

Te midden van 22 jongvolwassenen maakt Derk de Vries zaterdag zijn meters op het voetbalveld. Zijn grijze haren wapperen in de stormachtige wind, zijn tenue geeft nog wat kleur aan deze grijze dag. Vier keer zo oud is hij als de voetballers, zou hun opa kunnen zijn. Sterker nog, hij ís de opa van een speler, van Dani Nubé.

Derk is met zijn 72 jaar de oudste scheidsrechter van de voetbalvereniging Winsum.

´Als je maar goed de diagonaal loopt, kun je wel twee wedstrijden achter elkaar fluiten, hebben ze me vroeger op de cursus geleerd. Dat probeer ik nog zoveel mogelijk toe te passen. Na afloop van een wedstrijd ben ik ook niet moe.´

De jongen bleef maar commentaar geven. Op den duur houdt het op

Derk fluit op het sportpark aan de Schouwerzijlsterweg de competitiewedstrijd tussen Winsum 19-3 en Helpman 19-2. ´Winsum 19-3 en Winsum 7 zijn mijn vaste teams. Al hun thuiswedstrijden fluit ik. En als er een keer tussendoor een scheidsrechter ontbreekt bij een ander team doe ik die wedstrijd er gewoon bij.´

Het duel eindigt in een 1-3 zege voor de Stadjers. ´Jammer dat ik die jongen van Helpman vlak voor het einde een tijdstraf moest geven. Hij bleef maar commentaar geven. Op den duur houdt het op.´

Het grappige is dat Derk op het veld doet alsof hij thuis is bij zijn Elly: hij praat zo plat als het maar kan

Lees “Derk ´hier heb je mijn fluit, doe jij het maar´ de Vries gaat door zolang hij er plezier in heeft” verder