Categorie: Moi!

Te midden van 22 jongvolwassenen maakt Derk de Vries zaterdag zijn meters op het voetbalveld. Zijn grijze haren wapperen in de stormachtige wind, zijn tenue geeft nog wat kleur aan deze grijze dag. Vier keer zo oud is hij als de voetballers, zou hun opa kunnen zijn. Sterker nog, hij ís de opa van een speler, van Dani Nubé.

Derk is met zijn 72 jaar de oudste scheidsrechter van de voetbalvereniging Winsum.

´Als je maar goed de diagonaal loopt, kun je wel twee wedstrijden achter elkaar fluiten, hebben ze me vroeger op de cursus geleerd. Dat probeer ik nog zoveel mogelijk toe te passen. Na afloop van een wedstrijd ben ik ook niet moe.´

De jongen bleef maar commentaar geven. Op den duur houdt het op

Derk fluit op het sportpark aan de Schouwerzijlsterweg de competitiewedstrijd tussen Winsum 19-3 en Helpman 19-2. ´Winsum 19-3 en Winsum 7 zijn mijn vaste teams. Al hun thuiswedstrijden fluit ik. En als er een keer tussendoor een scheidsrechter ontbreekt bij een ander team doe ik die wedstrijd er gewoon bij.´

Het duel eindigt in een 1-3 zege voor de Stadjers. ´Jammer dat ik die jongen van Helpman vlak voor het einde een tijdstraf moest geven. Hij bleef maar commentaar geven. Op den duur houdt het op.´

Het grappige is dat Derk op het veld doet alsof hij thuis is bij zijn Elly: hij praat zo plat als het maar kan

Ze zijn een levende attractie, de drie alpaca´s die Rieks (69) en Livonne (67) van der Veen bij hun woning in Baflo hebben lopen. ´Vaak stoppen automobilisten, fietsers of wandelaars om ze te bekijken.´

Cheeka (11), Joy (8) en Jessie (5) bivakkeren naast de woning, op een ruim veld voorzien van overkapping, stro-opslag en een voederbak. ´Alleen gras eten is niet goed voor hun spijsvertering. Bijvoeren is nodig. In de wintermaanden houden we ze binnen, anders vertrappen ze het gras en wordt het een bende. Voor de temperatuur hoeft dat zeker niet, ze kunnen tegen 40 graden onder nul.´

Het is hartverscheurend om afscheid van ze te nemen

Rieks houdt zich bezig met de verzorging van de van oorsprong Zuid-Amerikaanse dieren, voor Livonne is het vooral genieten van hun aanwezigheid. ´We hebben ook gefokt met de alpaca´s. In totaal hebben we zes verkocht, maar dat zijn zeker geen leuke momenten. Een veulentje moet tien maanden bij de moeder blijven en je gaat je hechten aan de dieren. Hartverscheurend om dan afscheid van ze te nemen.´

Dat en twee keer de vervelende ervaring van een doodgeboren veulentje maakten dat de eigenaren het fokken op een lager pitje hebben gezet. ´Misschien dat we het in de toekomst weer proberen.´

Twee maanden na de pensionering van Rieks als buitendienstmedewerker bij de gemeente Winsum verschenen acht jaar geleden de alpaca´s aan de Tinallingerweg. ´We dachten al twee jaar na om uit hobby alpaca´s te houden, hadden er ook al veel over gelezen. We waren helemaal verkocht toen we een open dag van de alpacaboerderij in Westerlee bezochten. Daar hebben we later drie gekocht, waaronder Cheeka en dochter Joy. Cheeka´s dochter Jessie is hier geboren.´

Af en toe krijg ik een klodder in mijn gezicht. Zit mijn bril er helemaal onder

Een Citroën staat op een zaterdag even na het middaguur langs de Onderdendamsterweg, 500 meter buiten Winsum. Vanuit het autoraampje aan de passagierskant tuurt Harry Blijleven door een telescoop naar een groep knobbelzwanen in het land. ´Het zijn er 52, van 17 heb ik inmiddels de gegevens afgelezen van de kleurringen en van 2 van de halsband´, zegt de vogelaar.

´Het zijn jonge zwanen, verstoten door hun familie. Ik schat dat ze allemaal tussen de 1 en 3 jaar oud zijn. Enkele zwanen uit deze groep heb ik kortgeleden gespot bij Warffum. Je weet hoe dat gaat. Een groepje van vier, vijf zwanen vindt de boer niet erg, maar worden het er tientallen dan verjaagt hij ze op den duur. Rijdt-ie bijvoorbeeld even met de trekker het land op.´

Knobbelzwanen zijn leuke, sierlijke beesten

Dirk (Johannes) Ronda zou er toch moeten zijn. Zijn auto staat voor het hek, de schuurdeur staat open. Naar binnen dan maar. De kippen maken dat ze wegkomen. ´Hier ben ik!´ Dirk zit op een stoeltje in de hoek van de schuur. Kijken, rusten en genieten.

De 74-jarige Winsumer is alle dagen in zijn paradijsje aan de Schouwerzijlsterweg te vinden. Heeft daar bij de rioolwaterzuivering 11 schapen, 1 ram, 5 kippen en 1 haan lopen. Vroeg in de ochtend en in de namiddag verzorgt hij de dieren. Al veertig jaar, het was al zijn domein voordat de zuivering er was. Meerdere liefhebbers hadden daar indertijd een lap grond met een schuurtje. Derk (Hazekamp) en Dirk zijn de enige overgeblevenen.

Het waterschap heeft er geen omkijken naar