Als aardigheid voor Pieterpadlopers zetten Menno en Tettie Schuiringa elke dag twee stoeltjes en een tafeltje voor hun huis, even buiten Mensingeweer. De wandelaars stellen die geste op prijs, zo blijkt uit het gastenboekje.
Menno rust op een middag zelf even uit op een van de stoelen. Hij bladert in het boekje. ´Het ligt er nog maar net. Kijk, de eerste reactie is van 16 juni 2021 en moet je eens zien hoeveel bladzijden al gevuld zijn.´
Hallo, wat een fijne plek, twee witbiertjes graag!
Met alleen positieve reacties. Een greep: ´Een glimlach is wat er gebeurt als je langsloopt en deze stoeltjes ziet staan´; ´Wat een gastvrijheid, deze stoeltjes konden wij niet weerstaan´; ´Wat een geweldig vriendelijk gebaar´; ´Even mijn oogjes dichtgedaan´; ´Hallo, wat een fijne plek, twee witbiertjes graag!´
Even voor de duidelijkheid: Menno en Tettie zijn geen horecagelegenheid begonnen. Wandelaars kunnen er hun eigen eten en drinken nuttigen. Ook fietsers maken dankbaar gebruik van de zitgelegenheid, zo blijkt uit een van de reacties: ´Geen Pieterpatters, maar fietsers uit Baflo.´
´Laatst kregen we een kaartje toegestuurd van mensen die hier hadden gezeten. Op de enveloppe stond: Aan Trekweg 3 tussen Onderdendam en Winsum, verder niks. Toch is het hier bezorgd. Ook deden mensen geregeld kaartjes in de bus. Daar moeten we iets mee doen, zei Tettie. Zij kwam met het idee voor het boekje.´
Oké, één minpuntje dan. Een paar dagen geleden namen onbekenden hun twee roze stoelkussens mee. Jammer, zegt Menno. ´Sommige wandelaars vonden die kussens al een reden om te gaan zitten. Ik heb een auto horen wegrijden, dat moeten de dieven geweest zijn.´
De buitenkant ziet er strak uit. Remmo probeert er patronen in aan te brengen. De kubus is gevuld met kapotte tegels en stenen.
Op 3325 vierkante meter grond wil Remmo Georgius uit Kloosterburen zijn droom realiseren: Ecokathedraal Grijssloot. Hij stapelt stenen, tegels, klinkers en trottoirbanden tot bouwwerken en laat vervolgens de boel verwilderen. Of zoals hij zegt: de natuur en tijd laten reageren. ´De natuur pakt de bouwwerken stapje voor stapje in. Het wordt in feite één groot insektenhotel.´
Met een zelfgebouwde caravan achter je fiets val je op. Weet ook de ontwerper en maker Rudi Zwier, die de blikken op zich gericht weet als hij op een zomerse dag van Lauwersoog naar zijn woonplaats Peize fietst.
In Zoutkamp stopt Rudi voor een korte pauze. Kan hij direct mooi zijn 2 meter en 2 centimeter lange, efficiënt ingerichte bicyclecaravan showen. De klep boven het wasrekje aan de achterkant klapt hij open en voilà: het keukentje. ´De afmeting is bepaald door de grootte van het eetbord.´
Achter het deurtje aan de zijkant gaat het slaapgedeelte schuil, waar je ook kunt zitten. Boven het voeteneind kun je je spullen kwijt. Daarnaast heeft hij lades ingebouwd. Op het dak een zonnecel voor de binnenverlichting en het opladen van de smartphone.
Rudi demonstreert op de Reitdiepskade in Zoutkamp zijn bicyclecaravan.
Rudi loopt naar de andere kant. ´De grootste innovatie is het zwierend luik, dat ik naar mezelf genoemd heb. Ik had er octrooi op kunnen aanvragen. Met een draai is het raam met horrengaas van binnen te openen.´
Het is de vierde fietscaravan van de 63-jarige oud-Winsumer. ´Ik wilde iets concreets doen voor de duurzaamheid. Ik ben een knutselaar en kan goed met hout werken. Op vakantie viel mij op dat je vooral in de file staat. In Frankrijk reden we een keer 100 kilometer om een vestingstad te bekijken. Maar pas op mijn 55ste zag ik Bourtange voor het eerst. Aan alle moois in de directe omgeving gaan veel mensen voorbij. Dat is toch jammer?´
´Mijn bicyclecaravan ben ik steeds meer gaan perfectioneren, aan de hand van wat huurders en deskundigen zeiden. Ik verkoop ze zodra die uitontwikkeld is en ik zin heb om een nieuwe te bouwen. Verkopen doe ik niet aan de eerste de beste, alleen aan mensen bij wie mijn product in goede handen is.´
Rudi in Houwerzijl.
´De eerste bouwde ik in 2014 en is gekocht door een Oostenrijker die erover gelezen had in de Tiroler Tageszeitung. ´De man kwam op een bergfiets zonder ondersteuning naar Nederland om hem op te halen. Met de bicyclecaravan fietst hij in zijn land bergen van boven de 2000 meter op, zonder ondersteuning.´
´De tweede bivakkeert ergens bij de poolcirkel. Schrijfster Lydia Rood nam hem mee naar de Noordkaap en heeft hem daar in bruikleen gegeven aan een kunstenares, in ruil voor een schilderij. Nummer drie staat in een schuur in Norg en is eigendom van een Zwitserse priester, een geboren Nederlandse. Ze is met pensioen en wil als corona het toelaat door Nederland reizen.´
Zijn huidige bicyclecaravan wilde hij graag in productie hebben, maar dat idee heeft hij laten varen. ´Het bleek te ingewikkeld, het komt op de millimeter. Het maakt ook niet uit, het is mijn hobby, al zou ik er zelf zeker tien per jaar van kunnen verkopen. Ik vind het leuk om het te ontwikkelen en anderen er een plezier mee te doen. En verhuren doe ik voor een vriendenprijsje. De eerste week kost 89 euro, daarna is het 59 euro per week. Op deze manier houd ik nog iets over om te investeren in nieuwe gereedschappen en productontwikkeling.´
Op naar Electra.
Zelf viert Rudi zelden vakantie met zijn vakantiehuisje op wieltjes. ´Het is toeval dat je me treft. Ik had hem verhuurd aan iemand die naar Schiermonnikoog ging. Die is daar ´s nachts gestruikeld over een boomstam en kon niet meer fietsen. Vijf dagen geleden ben ik naar Schier gegaan om de caravan op te halen en heb er direct een korte vakantie aan vastgeknoopt.´
´Ik stond op camping Seedune, onder bomen. Doordat de caravan goed ventileert, is de temperatuur binnen aangenaam. Mooi is dat je bij campinghouders altijd een streepje voor hebt, die vinden zoiets interessant. Mede omdat het gras niet onder mijn caravan lijdt, betaal je minder dan voor een tent.´
En is het fietsen zwaar? ´Het ding weegt zo´n 37 kilo. Als je eenmaal op gang bent, kun je er moeiteloos mee op vakantie in Nederland, ook op een fiets zonder ondersteuning.´
Aan belangstelling zeker geen gebrek, maar na twee weken staat de ´bauto´ van John Nooren, Rick Merk, Gijs van der Ploeg, Bart Venhuizen en Marwin Dijkema nog steeds te koop.
De verkoopadvertentie van het vriendengroepje uit Garnwerd is een hit op Markplaats van het Noorden, zoals het filmpje van het amfibievoertuig varend op het Reitdiep dat al weken is op social media.
Dat valt op! Een man met een skelter in de polder ten noorden van Hornhuizen en in de verre omtrek geen kind te bekennen. Nou ja, eigenlijk is de skelter het kind, zo wordt al snel duidelijk.
Boris Cremers woont in Den Haag en studeert aan de Fotoacademie in Amsterdam. Fotografeer je jeugd, luidt de opdracht van een tussenexamen. Daarom is Boris (46) in Hornhuizen, het dorp waar hij de eerste acht jaar van zijn leven woonde.
De oude voorjaarstraditie leeft nog in veel vissersplaatsen: gezouten schar laten drogen aan een waslijn. Menno Zijlstra (74) doet het gewoon in Sauwerd, aan de Plantsoenweg.
Rutger wacht in de auto tot zijn cameraman klaar is.
Een drone volgt op enige afstand een luxe auto bij de buurtschap Oldenzijl, ten westen van Winsum.
Rutger Middendorp test een MG EHS plug-in hybride. De cameraman die hem vergezelt, maakt opnames met de drone.
Rutger woont in Winsum en is de meest noordelijke blogger van mediaplatform Bright, onderdeel van RTL Nieuws. Hij schrijft vooral reviews van duurzame auto´s.
´Deze tv is hier gratis te stelen!´ staat op de originele verpakking van een tv langs de kant van de weg.
Het lijkt alsof particulieren steeds vaker gratis spullen aanbieden voor hun huis, niet alleen goederen maar ook etenswaar. Een kleine greep uit het aanbod van de afgelopen twee jaar in deze regio.
Zo´n 40 jaar bestaat Végé niet meer, maar een lichtbak van de inkooporganisatie van zelfstandige kruideniers siert nog altijd de schuur bij een woning aan de Hoofdstraat in Mensingeweer.
´Het stamt uit de tijd dat mijn man Jan en ik een rijdende winkel hadden. Mijn man is helaas in 2016 overleden´, zegt bewoonster Jantje Schut (82).
Begonnen met de bestelwagen
´We zijn in de jaren zeventig begonnen in Eenrum, eerst met een bestelwagen. Die werd al snel ingewisseld voor een rijdende winkel. In 1981 zijn we verhuisd naar Mensingeweer. We kwamen met de wagen in Mensingeweer, Den Andel, Saaxumhuizen en het buitengebied van Warffum. Op 1 september 2000 zijn we met ons bedrijf gestopt.´
De lichtbak van Végé (VErkoop GEmeenschap) hangt er vooral uit praktische overwegingen nog, zegt Jantje. ´Om hem weg te halen, moet er een elektricien bij en de bak hangt mij niet in de weg. Voor mij heeft die geen emotionele waarde.´
Haar zoon Peter overweegt om de lichtbak in zijn studio (Radio Titanic) te plaatsen.
