En zo werd Eddy toch nog een klein beetje kroegbaas…

Eddy van Dijken (65) wilde zijn ouders Roelf en Pie niet opvolgen als caféhouder. Maar 35 jaar later siert een privé-barretje zijn veranda in Winsum. ´Zo ben ik toch een beetje kroegbaas geworden.´

Ze zagen in Limburg het barretje te koop staan. ´Wea (Wiering) zei: die past mooi onder onze veranda, jij zou dat als caféhouderszoon toch erg leuk moeten vinden. Ze had helemaal gelijk en we besloten het te kopen. Een geweldig idee toch?´

´We zitten hier heel vaak, de wintermaanden uitgezonderd. Het is voor mij ook een mancave. Met een paar jongens gezellig een biertje drinken.´

Zijn ´kroegje´ heeft Eddy aangekleed met onder meer oude attributen uit het café dat zijn ouders tot 1988 hadden. ´Het is een combinatie van oud en nieuw. Zo´n prijsbord hing in onze cafetaria, maar dit is niet het origineel.´

Evert en Hendrikje van Dijken, de opa en oma van Eddy, verhuisden in de jaren 20 van de vorige eeuw van Pieterzijl naar de Oosterstraat in Winsum (Obergum) om er een café te beginnen. Vlak voor de oorlog kochten ze café Westerdijk, op de hoek van de Onderdendamsterweg en Hoofdstraat Obergum. Rond 1960 namen Roelf en Pie het stokje van hen over.

Café Van Dijken in de jaren 70. De foto hangt achter het barretje.

´Mijn vader was brood- en banketbakker in Groningen, daar had hij zijn bijnaam Bakker aan te danken. In de stad doken overal cafetaria´s met automatieken op. Dat wilde hij ook in Winsum en dan in combinatie met het café. Onze automatiek was een van de eerste op het platteland. Als jochie van misschien 2 mocht ik hem officieel openen. Hoe zeg je dat? Ik heb er geen actieve herinnering aan. Ik weet het van foto´s en overlevering.´

Eddy mag als peuter de cafetaria met automatiek van zijn ouders officieel openen.

Zijn vader bemoeide zich met het café, zijn moeder met de cafetaria, waarbij aangetekend dat Roelf veel producten die verkrijgbaar waren in de automatiek zelf maakte. ´Iemand die voor een bakje patat kwam, moest op het belletje naast het grote luik drukken. We hoefden dus niet constant in de cafetaria aanwezig te zijn.´

Want Eddy en zijn twee jongere zussen werden als kinderen van zelfstandige ondernemers geacht mee te helpen. ´Vanaf mijn achtste deed ik al de ijsverkoop. Tussen café en cafetaria zat een ruimte met een luikje voor ijsverkoop. Later hielp ik mee in de cafetaria en vanaf mijn 18de in het café. Na mijn havo-tijd heb ik anderhalf jaar volledig meegedraaid toen mijn moeder ziek was. Uiteindelijk hebben mijn ouders hun zaak in 1988 verkocht aan twee Italianen. Mijn vader overleed in 2002, mijn moeder in 2012.´

Zelf kroegbaas worden zag Eddy niet zitten. Hij heeft altijd in de verzekeringen en in de financiële dienstverlening gezeten, waarvan de 36 jaar voor zijn vroegpensionering bij de Rabobank.

´In de horeca ben je vrijwel altijd aan het werk. Ik ben niet te beroerd om te werken, maar houd ook van vrije tijd, voor mijn hobby´s en vrijwilligerswerk. Wea is werkzaam in de zorg, dat is haar lust en haar leven. Ik had het dus alleen moeten doen, eventueel met personeel. Ten slotte is kroegbaas zijn tricky. Ik kende caféhouders die zelf veel te graag een borreltje of biertje lustten.´

Het café van Eddy´s opa en oma aan de Oosterstraat, rond 1933. Zondags kwamen er veel Winsumers naar dit café in Obergum. Andersom gingen veel mensen uit Obergum naar café Haverkamp in Winsum. Liever wilden ze in hun eigen dorp op de dag des Heren niet gezien worden in de kroeg. De Jeneverbrug, het voetgangersbruggetje tussen Winsum en Obergum, heeft er zijn naam aan te danken.

´Mijn vader dronk nooit tijdens zijn werk. Twee glazen 7Up met een scheutje Beerenburg na sluiting was elke avond vaste prik. Ik wist dat ik nooit zo´n caféhouder zou kunnen zijn, daarvoor lust ik te graag een biertje. Ik zit liever aan de andere kant van de bar. Of thuis achter mijn barretje onder de veranda. ´

Eén keer dreigde Roelf zijn principe overboord te gooien. ´Op een snikhete dag bestelde een klant vier biertjes. Vief biertjes verstond mijn vader in het rumoer. Hij vond het zonde om het extra biertje weg te spoelen en zette het glas aan zijn mond. Een vaste bezoeker sloeg daar direct op aan. Wat is dit nou Bakker? Dit heb ik nog nooit gezien! Mijn vader voelde zich betrapt en kreeg een vuurrood hoofd. Hij gooide het biertje weg en heeft nooit meer een poging gewaagd.´

Een mooie plek voor een barretje. Rechts is nog een stukje van de Obergummer kerk te zien.

Pieter krijgt alleen maar positieve reacties op zijn Oekraïense koe

Zij valt op: Greta, de (kunst)koe in de kleuren van de Oekraïense vlag in de tuin van beeldend kunstenaar Pieter Duijser (67) in Adorp. Hij krijgt er ´waanzinnig veel´ reacties op.

Vele keren zag hij mensen langsrijden, het autoraampje naar beneden draaien en foto´s maken. ´Een foto van haar heeft zelfs de Volkskrant gehaald´, zegt Pieter.

Lees verder “Pieter krijgt alleen maar positieve reacties op zijn Oekraïense koe”

´Supertent´ verhuist in april van Baflo naar Kleine Huisjes

Harry bij het Lutje Pleisterploatske in wording.

Aan een meerjarenklus komt in april een eind. De 5 meter hoge supertent van cortenstaal bij Dick Norg Smederij en Tuintechniek in Baflo verhuist tegen Koningsdag naar Kleine Huisjes.

Harry Buist (44) is medeverantwoordelijk voor de bouw van de staalconstructie. De tijd begint langzamerhand te dringen, beseft ook de inwoner van Kleine Huisjes, die het werk deels vrijwillig doet.

Lees verder “´Supertent´ verhuist in april van Baflo naar Kleine Huisjes”

Verrassingen alom bij Karla´s LauwersmeerPlezier!

´Duitse gasten noemen het unkumpliziert. Ze roemen de gemoedelijkheid en gezelligheid, vinden het mooi dat het hier allemaal niet strak is. En ze zijn lovend over de kleinschaligheid en persoonlijke aandacht.´

Karla Bolt (54) is eigenaar van recreatiebedrijf LauwersmeerPlezier aan de Kustweg in Lauwersoog. Weer zo´n verborgen pareltje in deze regio, op een terrein van 5500 vierkante meter tegenover de visserijhaven.

En verborgen moet in dit geval een beetje letterlijk worden genomen. ´Mensen zijn vaak verrast als ze het eenmaal gevonden hebben.´

Het visserijbedrijf van haar inmiddels 80-jarige vader Betto zat eerder op deze plek. Zijn naam prijkt nog op een grote loods, waarvan de buitenkant niks verraadt over de ronduit verrassende inrichting.

Lees verder “Verrassingen alom bij Karla´s LauwersmeerPlezier!”

Pikachu op het ijs! Een geintje van Maikel & Ferdinand

Ferdinand met Pikachu.

Schaatsers verwacht je op het ijs, niet Pikachu. Toch loopt de Pokémon-figuur over het bevroren water in woonwijk De Brake in Winsum.

De man die achter Pikachu schuilgaat is Maikel Basstra (19) die het als een van de weinigen op deze vorstige zondag smoorheet heeft. Na een minuut of tien vindt hij het welletjes en laat de lucht uit zijn pak weglopen.

Lees verder “Pikachu op het ijs! Een geintje van Maikel & Ferdinand”

Stones-fan Rieks niet weg te slaan van begraafplaatsen

Zeker drie keer in de week bezoekt Rieks Postema (69) het graf van zijn vrouw Thea, op de begraafplaats even verderop in zijn straat, de Allersmaweg in Ezinge. Het is een fleurig en keurig verzorgd dubbelgraf met opvallende details. Zoals een olifant en het beroemde logo van de Stones.

Het monument omvat twee harten met daarop een foto van Rieks en Thea die 7 jaar geleden op 59-jarige leeftijd overleed na een ernstige ziekte. ´We waren bijna 38 jaar getrouwd. Het is de laatste foto van ons samen, gemaakt op vakantie. De grafsteen zag ik in Engeland. Een steenhouwer in Stadskanaal heeft hem aan de hand van een foto nagemaakt. Mijn zoon Ronnie heeft een belangrijk aandeel gehad in de totstandkoming.´

Lees verder “Stones-fan Rieks niet weg te slaan van begraafplaatsen”

Een ´Belgisch´ verzoek in de muur van ijsclub Baflo

Een poepende en een plassende man op een steen, ingemetseld in de muur van het ijsbaangebouw in Rasquert. Een dringend verzoek aan schaatsers en bezoekers van Graspop om de muur vooral niet te gebruiken als toilet.

Bert Boekschoten, de 89-jarige paleontoloog (iemand die fossielen bestudeert) uit Rasquert, weet dankzij een ijzersterk geheugen nog precies de oorsprong van de opvallende beeltenis.

Lees verder “Een ´Belgisch´ verzoek in de muur van ijsclub Baflo”

Eend al 20 jaar blikvanger in de tuin van Ben & Cobie

Hij heeft duidelijk zijn beste tijd gehad, de Eend die al 20 jaar de voortuin siert van Ben en Cobie Bockhoudt in Warffum.

´Ik laat hem staan tot het echt niet meer kan. Misschien komt er dan een vervanger, maar ze zijn tegenwoordig schaars en duur. Het is 32 jaar geleden dat de laatste 2CV van de band rolde´, zegt Ben.

Lees verder “Eend al 20 jaar blikvanger in de tuin van Ben & Cobie”

Vrolijke tweeling Nick & Nora begint verkooppunt langs het Pieterpad

Nick en Nora.

De voorzieningen voor wandelaars en fietsers blijven zich maar uitbreiden. Nick en Nora de Jong verkopen sinds zaterdag koffie, thee, fris, ijs, koek en snoep langs het Pieterpad.

De montere tweeling – ze zijn 12 jaar, Nick is 2 minuten ouder dan zijn zus – doet dat langs de Oostumerweg, vanuit een oude stuurhut. Ernaast hebben ze een zitje ingericht.

Lees verder “Vrolijke tweeling Nick & Nora begint verkooppunt langs het Pieterpad”