Auteur: De Fietser

Louwrens verkocht zijn huis en woont sindsdien op een boot

Louwrens Haaima verkocht vorig jaar zijn vrijstaande woning in Zandeweer om kleiner te gaan wonen. Niet in een huis, maar op zijn boot Breehorn. En waarschijnlijk vanaf komend voorjaar in een camper. Leve de vrijheid!

In jachthaven Hunzegat in Zoutkamp brengt Louwrens de meeste tijd van het jaar door. Een mooie uitvalsbasis, vlak bij het Lauwersmeer en het Reitdiep. Een kamer in villa Zuiderhorn in Warffum houdt hij aan als vast (post)adres.

Geregeld trekt hij eropuit met de 10 meter lange Breehorn, veel vaker pakt hij de elektrische fiets of auto.

Louwrens met de Breehorn op het Reitdiep. De boot is gemaakt bij scheepswerf Van der Zee in het Zuid-Hollandse Zwartewaal en wordt daarom ook wel Zeevlet genoemd hoewel die alleen voor binnenwateren geschikt is.

´De hang naar vrijheid en om te reizen heb ik altijd gehad´, vertelt Louwrens (73). ´Na mijn scheiding heb ik nog drie jaar alleen in Zandeweer gewoond. Ik had 110 meter sloot en 2200 vierkante meter gras. Dat werd me te veel, ik wilde ervan af. Hier en daar vertelde ik dat mijn huis te koop zou komen. Binnen de kortste keren was ik het kwijt. Jonge mensen met kinderen wonen er nu.´

De Breehorn is sindsdien zijn onderkomen, een vlet uit 2003 met een 42 pk-motor. Als brandstof dient blauwe diesel (gtl). Het tanken in Oostmahorn is mooi te combineren met een diner op de dijk.

´Het is krapjes maar voor mij toereikend. In een huis heb je veel loze ruimte waar je niks mee doet. Je zit voor de computer, kookt een flink eind verderop in de keuken en ligt op de bank tv-kijken. Je hebt echt heel weinig ruimte nodig. Daarom ben ik groot voorstander van tiny houses. Gemeenten zouden dat meer moeten stimuleren door parken vol te bouwen met die huisjes die voor vrijwel iedereen betaalbaar zijn.´

Louwrens kan zich prima redden in de Breehorn.

Het bevalt hem prima in zijn varende onderkomen. Toch overweegt hij over te stappen op een camper.

´Voor mijn vriendin Ditty is een boot niet echt geschikt vanwege lichamelijke beperkingen. Meehelpen met bijvoorbeeld aanmeren is onmogelijk. In een sluis moet ik alles alleen doen en bij drukte is dat lastig. Een camper is veel praktischer, je bent mobieler en sneller op een mooie plek.´

´Er zijn sowieso twee plaatsen waar ik hem kan neerzetten: bij Ditty in Ezinge en bij Zuiderhorn in Warffum. Maar voor het zover is, moet ik eerst de Breehorn verkopen. Ik ben niet kapitaalkrachtig genoeg om beide te onderhouden.´

´We willen ermee in Nederland reizen en naar het buitenland, Italië en Spanje. Door een relatief korte camper te nemen kun je op een gewone parkeerplaats staan en heb je met minder restricties te maken.´

Louwrens ligt met zijn boot hemelsbreed ruim 2 kilometer van Vierhuizen, het dorp waar hij is geboren en tot zijn 24ste woonde.

Via Slochteren en Uithuizermeeden kwam hij in 2000 in Zandeweer terecht. Bijna 40 jaar was Aldel in Delfzijl zijn werkgever. Daarvoor werkte hij enkele jaren als elektricien bij installateurs in de regio. Op zijn 62ste ging hij met de VUT om vervolgens op verzoek van het bedrijf nog een jaartje door te werken.

Naast fietsen en varen is zingen zijn grote hobby. Al jaren is hij lid van het Gemengd Zangkoor Usquert en het Warffums Mannenkoor. Zangles volgt hij bij Esther van Dijk in Ezinge. Zijn baritonstem is gewild bij koren. Zo leverde Louwrens onlangs zijn bijdrage aan een projectkoor dat tweemaal de opera Samson en Delilah uitvoerde in Norg.

Ben the Banjoman blaast even uit

Ben the Banjoman heeft een korte pauze ingelast, na anderhalf uur rondhobbelen door het centrum van Winsum met countrymuziek en Nederlandstalige meezingers.

Tegen 1 uur bezet hij de meterkast op de hoek van de Onderdendamsterweg/Schoolstraat, zijn werkattributen – een paard en banjo – naast zich. In de hand een fles appel-vlierbessensap. ´Heerlijk, de kaasboer gaf me deze delicatesse toen ik voor zijn Kaas-Notenhuysch speelde.´

Huib uit Epe gaat schuil achter Ben the Banjoman, zijn zelfbedachte creatie waarmee hij in het hele land optreedt en zijn brood verdient. Al sinds zijn middelbareschooltijd en dat is voor de veertiger een flink aantal jaren geleden.

´Het blijft leuk om mensen in een leuke stemming te brengen. Daar krijg je zelf een positief gevoel van. De reacties zijn vrijwel altijd positief. Grapjes worden ook uitgehaald. Dan schuiven bezoekers het paard een suikerklontje tussen de tanden bijvoorbeeld. Kinderen geven hem geregeld een aai over de neus, maar vaak kijken ze eerst even de kat uit de boom.´

Ben the Banjoman hobbelde er wel rond. The show must go on hè!

Covers zingt de Veluwenaar, zichzelf begeleidend op de banjo. Na de optredendip vorig jaar – corona immers – is hij weer steeds vaker te vinden in winkelcentra en op braderieën en markten.

´Soms is het best vermoeiend als je grote speeloppervlakte moet bestrijken en vele kilometers aflegt. Dat voel je echt wel aan het eind van de middag.´

Winsum is voor hem geen onbekend terrein, Promotie Winsum nodigde hem al vaker uit. ´De grootste ronde door het dorp heb ik al gehad, straks speel ik nog op het bedrijventerrein. Rond een uur of drie zit mijn optreden erop.´

Het weer is perfect voor hem, droog en niet te warm. ´Ik was twee jaar geleden op een braderie waar vanwege de hitte – het was bijna 40 graden – nauwelijks meer bezoekers rondliepen. Maar Ben the Banjoman hobbelde er wel rond. The show must go on hè!´

Plezier op Schier voor tweedeklassers HHC

Vooral Hogelandsters zijn deze zonnige najaarsdag te vinden op het strand aan het einde van de Badweg. De tweedeklassers van Het Hogeland College in Warffum hebben op Schiermonnikoog een driedaags kamp.

De 125 leerlingen en begeleidende docenten en tutoren (bovenbouwleerlingen die meehelpen met de organisatie) vermaken zich deze vrijdagochtend met spelletjes als weerwolven en voetballen. Anderen kiezen ervoor om pootje te baden of te chillen.

Het gezelschap verblijft in twee kampeerboerderijen. Om twaalf uur stappen ze op hun rode huurfietsen om hun bagage op te halen. De boot naar Lauwersoog vertrekt om half twee.

Krista Werensteijn, docent natuurkunde techniek en mentorcoach van klas 2, is tevreden over het verloop van het kamp. ´Alles loopt op rolletjes. De groep is heel positief, je hoort geen geklaag en iedereen helpt mee. En het weer is natuurlijk fantastisch.´

Krista heeft vaker met het bijltje gehakt, eerst bij Terra Winsum en de laatste zes jaar bij HHC. ´Meestal denk je van tevoren: dat wordt weinig nachtrust en de hele dag aanstaan – van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat en zelfs ´s nachts. Met dit kamp valt het reuze mee, ik ben gewoon fit.´

Traditioneel houdt de havo-vwo-school op Schier het kennismakingskamp voor eersteklassers, met als vaste onderdelen een kampvuur op het strand en een bonte avond. De pandemie dwong vorig jaar tot een alternatief programma. Maar, luidt een oud gezegde, wat in het vat zit, verzuurt niet.

Remon haalt in Zuurdijk het maximale uit de tijd

Tijdens het vertellen is hij erg enthousiast. Het is bijna niet voor te stellen dat dezelfde Remon Franssen (60) stilletjes uren zoet is met de bouw van kerken. Modelbouw welteverstaan.

´Ik ben niet de rustigste man ter wereld. Zeker als ik passie voor iets heb, kan ik wel eens druk overkomen. Dan moet de emotie eruit! Mensen denken dat ik thuis de hele dag als een gek door het huis ren. Dat is niet zo. Wel ren ik drie keer per week een rondje om het dorp.´

Lees “Remon haalt in Zuurdijk het maximale uit de tijd” verder

Jos loopt het Pieterpad met een zelfgebouwde kar

´Het is uit nood geboren´, zegt Jos Wismans (67). Samen met zijn kleinzoon Jitse Tunnissen (17) loopt Jos het Pieterpad met een flinke wandelkar. Met daarin onder meer een zijn kampeeruitrusting, kleding en levensmiddelen.

´In 2015 ben ik van de ladder gevallen. Ik was bezig met de belettering op de gevel van het kinderdagverblijf waar ik als conciërge werkte. Daarna heb ik nooit meer kunnen werken.´

Lees “Jos loopt het Pieterpad met een zelfgebouwde kar” verder

132-jarige Willem Jacob eindelijk weer eens in Noordpolderzijl

Op een mooie nazomerdag stuurt schipper Tsjerk Hesling Hoekstra zijn zeilklipper Willem Jacob door de vaargeul richting Noordpolderzijl. Vlak voor het zeehaventje keert de Stadjer zijn 26 meter lange schip. En dat is een prachtig gezicht.

´Voor mij is het makkelijker hier te keren dan in de haven vlak voor de sluis´, zegt Tsjerk als hij voet aan vaste wal zet. De operatie is geslaagd, al dreigde de voorkant van de klipper heel even aan de grond te lopen. Zijn schip heeft een diepgang van 1 meter en zo gek veel water staat er niet buiten de geul.

Lees “132-jarige Willem Jacob eindelijk weer eens in Noordpolderzijl” verder

Wiedende ondernemers in Winsum

Het onkruid tiert welig in het centrum van Winsum en dat irriteert de ondernemers mateloos.

Dus ontdoet een groepje ondernemers deze maandagmorgen het dorpsplein zelf maar van ongewenste begroeiing. Een beste klus, tussen de keitjes lijken de plantjes goed te gedijen. Na het dorpsplein zijn andere plekken waar veel onkruid staat aan de beurt.

´Dit is geen visitekaartje voor het Allermooiste dorp van Nederland´, zegt Joop Veldhuis van Sporthuis Winsum. Ook de voortrekker van de ondernemersclub is met een tuinmesje van de partij. Want, benadrukt Joop, we willen geen bestrijdingsmiddelen gebruiken.

Geen visitekaartje voor het Allermooiste dorp van Nederland

´Aangezien de gemeente het in onze ogen niet voldoende onkruidvrij houdt, hebben we besloten zelf in actie te komen. We gaan voor een structurele oplossing van dit probleem, we moeten nog bekijken en bespreken in welke vorm we dat gaan doen.´

Voor de ondernemende onkruidwieders is de maandagochtend een geschikt moment om de handen uit de mouwen te steken. Een deel van de winkels is dan dicht.

Mollen houden John bezig, wespen laten zich dit jaar nauwelijks zien

Bij John Brantsma lopen werk en hobby in elkaar over: werken bij de plaagdierbeheersing en in zijn vrije tijd mollen vangen en wespennesten verwijderen.

Op een middag zet John (46) klemmen in wijngaard Hof van ´t Hogeland op Groot Maarslag. Hij is al jaren de vaste mollenvanger van wijnboerin Elma Middel.

Lees “Mollen houden John bezig, wespen laten zich dit jaar nauwelijks zien” verder

Wim, van timmerman naar helpende in de zorg

Wim geniet aan de waterkant. Zijn oude voetbaltas gebruikt hij voor zijn visspulletjes.

´Ik kom er zo aan hoor, heb de boel in de war´. De man aan de waterkant lijkt te praten met vissen die vlak onder de wateroppervlakte zwemmen. Want behalve een passerende fietser is er niemand in de buurt.

De hengelaar is Wim Boverhof. Praten in zichzelf doet hij veel, ook op het werk. ´Hardop nadenken, noem ik het. Fietsers, wandelaars en ook collega´s vragen geregeld: sorry, wat zei je?´

Lees “Wim, van timmerman naar helpende in de zorg” verder