Imko (links) en Jan. Achter hen Dennie, die namens Werk op Maat werkzaamheden verricht voor Verhildersum.
Vrijwilligers Imko van Dijken (links) en Jan Nanninga plaatsen drie masten met nieuwe vlaggen van Museum Landgoed Verhildersum in een weiland langs de provinciale weg in Leens.
Jan en Imko zitten in de onderhoudsploeg die elke woensdag alle voorkomende klussen doet op het borgterrein. Verhildersum beschikt in totaal over 120 vrijwilligers.
Tot 1 november is er nog van alles te beleven. Zo kan de borg met 19de-eeuwse inrichting worden bekeken en zijn er exposities. Zaterdag 3 oktober is de jaarlijkse Ploegdag, waarbij op ouderwetse wijze – met Groninger paarden en oude tractoren – een akker ten westen van de borg winterklaar wordt gemaakt.
´Dat sfeertje dat ervaar je alleen als je binnenstapt, je moet het voelen.´ Als een blok vielen Rick van Ellen (45) en Jenny van den Akker (51) voor hun woning aan de Molenstraat in Winsum, waar ze inmiddels veertien jaar wonen.
´Toen we hier voor het eerst binnenkwamen, voelden we direct: dit is het. Dat oude sfeertje, dat kneuterige, dat oude balkenplafond en die mooie originele zitvensterbanken. We waren ernaar op zoek. Zelf woonde ik een soortgelijk huis in de Oosterstraat, Jenny had een woning in de bloemenbuurt.´
´Er was veel belangstelling toen dit huis in de verkoop kwam. Wij verbleven op dat moment op Vlieland en zaten dagenlang op hete kolen. Het was de meest stressvolle vakantie ooit. Terug in Winsum hebben we snel zaken gedaan. We merkten dat de eigenaren het ons gunden. Waarschijnlijk vanwege ons enthousiasme en omdat we weinig wilden veranderen.´
Jenny: ´We mogen hier heel graag wonen. De Molenstraat is een rustige straat, je merkt niets van de drukte in het centrum. Vaak zie ik pas in de Hoofdstraat dat het er druk is of ergens een feest is.´
Dorpsgids Kina Werkman (links) vertelt het gezelschap het een en ander over de woning van Rick en Jenny. Rick luistert mee.
Het huis tegenover molen De Ster is gebouwd in 1851, waarschijnlijk op de fundamenten van de vroegere sarrieshut. Originele elementen, zoals de plavuizen vloer met Eschermotief, zijn nog aanwezig. ´We hebben in de loop der jaren natuurlijk het een en ander veranderd, maar veel is nog intact. Het dak hebben we in oude stijl teruggebracht met oude holle dakpannen. De zolder is één grote slaapkamer.´
Het huis biedt verrassend veel ruimte. In de ene helft zat vroeger een kruidenierszaakje, in de andere helft een herenkapsalon. Het raampje tussen beide ruimtes is er nog getuige van. ´Als de heren wachtten om geknipt te worden, konden ze makkelijk drinken bestellen.´
Het raampje tussen beide voormalige zaakjes, met uitzicht op de jukebox van Rick.
Aan de kapperszaak herinnert verder weinig. De kruidenierszaak, gesloten in de tweede helft van de jaren zeventig, zou bij wijze van spreken morgen weer geopend kunnen worden. ´De toonbank stond te verstoffen in de kelder en hebben we teruggeplaatst na een opknapbeurt. Kijk eens hoe laag die is, gewoon bizar.´ Jenny trekt het geldlaatje open: ´Mooi niet?´
En ook de schappenkast staat er nog. Vroeger de plek voor de kruidenierswaren, nu pronkt er een grote verzameling blikken. Een mooiere plek ervoor is nauwelijks denkbaar.
Sneakers verzamelen een tic van Rick
Een fraai blikje met vogelvoer dat Jenny van haar baas kreeg, gaf de aanzet tot hun verzameling. Inmiddels staan in de schappenkast en elders in het huis zeker tweehonderd blikken. ´We kopen ze op rommelmarkten en bij de kringloop. Een deel komt van een verzamelaar in Emmen die werkelijk zijn hele huis er vol mee had staan. Bizar gewoon. We kregen ze voor bijna niks mee, de man wilde ervan af. Tegenwoordig zijn blikken duur, we zijn bepaald niet de enige verzamelaars.´
Behalve fraai en decoratief, zijn de blikken ook functioneel. ´Overal zit wat in´, zegt Rick. Hij opent een exemplaar dat tot de rand gevuld is met oude consumptiemuntjes van kroegen en discotheken. Een groot blik op de grond blijkt gevuld met een flinke hoeveelheid sneakers. Een tic van Rick.
De route van de dorpsgidsen voert door de Molenstraat. Zij zijn met hun groepjes altijd welkom om een kijkje te nemen in hun huis, maar Rick (werkzaam bij het Rijksvastgoedbedrijf) en Jenny (tandartsassistente op de afdeling kaakchirurgie in het UMCG) blijven er niet voor thuis.
Ze zochten een vrijstaand huis en stuitten in Warffum op eentje waar een camping bij was. En zo werden Ineke Bakker en Gerrit Veldman dertien jaar geleden campinghouder. Spijt? Geen moment. ´We hadden geen idee wat we gingen doen. We stortten ons in het avontuur. Maar het heeft goed uitgepakt.´
Dat had Ineke (55) niet gedacht toen ze in de jaren tachtig in de collegebanken zat voor haar studie archeologie en die succesvol afrondde. ´Met archeologie heb ik weinig gedaan, mijn interesse in de geschiedenis is er nog steeds. Ik heb ook piano gestudeerd, niet afgemaakt, maar ben er wel in verdergegaan. Als pianist geef ik les en begeleid het Warffums Mannenkoor. Daarnaast treed ik solo op en doe ik veel begeleidingswerk. Dat kan ook zonder diploma.´
De klus zit er weer op: maaien, harken en gras wegbrengen.
Alfred ten Hoeve (63) houdt ervan om mijmerend rond te lopen in zijn eigen tuin, over een speciaal daarvoor gemaaid pad. ´Deze keer leverde de maaibeurt zes kruiwagens met gras op, meestal zijn het er wel tien´, zegt Alfred als hij net de laatste vrachtje heeft afgeleverd bij de boer. ´Die voert het aan zijn koeien, een nuttige bestemming van het gras.´
Alfred woont sinds 1981 midden in Stitswerd, naast de middeleeuwse Georgiuskerk. Tot 2012 hadden hij en zijn vrouw nauwelijks grond bij hun huis. Dat veranderde toen ze bijna een halve hectare konden kopen van de familie Stol van de prachtige Ockemaheerd, bij de entree van het dorpje.
Corsa Boot hebben ze hem genoemd, naar Corsa B. De boot van Erwin Otten, Klaas Prins, Wouter Schuitema en Peter Oldenburg moet wel de beroemdste van de provincie zijn. Een filmpje over hun varende auto is volgens de vier heren bijna 1 miljoen keer bekeken.
Drie van de bouwers, vanaf links Geert de Haan, Roelof Rozema en Jan de Voogd. Henk Bolhuis, die ook elke dag van de partij is, ontbreekt.
En dan staat zomaar het beroemde Brintahuisje op een veldje aan de Borgweg in Winsum! Deze zondag leggen enkele bewoners van het hofje de laatste hand aan hun Brinta Hoeske.
Ook dit deel van de Borgweg doet mee aan de lichtweek, die maandag (21 september) van start gaat en als thema Back to the 50´s heeft.
Het huisje lijkt wel een kopie van het echte Brintahuisje in Breede, met details als een bedstee, wc en keukenblok. En dat is geen wonder. De bedenker is de 75-jarige Geert de Haan. ´Ik heb in de jaren vijftig in het huisje gewoond. We waren een gezin met zes kinderen. Kun je nagaan, want groot is het bepaald niet.´
´Wat ik zou willen als ik de lotto won, vroeg Hanneke mij ooit. Eén hartenwens had ik, een nieuw rieten dak voor de boerderij. De lotto heb ik niet gewonnen. Mijn droom komt uit dankzij de subsidieregeling voor groot onderhoud aan rijksmonumenten.´
Terwijl de rietdekkers Anton de Jong en Anne Terpstra buiten hun ambacht uitoefenen, klinkt in de schuur klassieke muziek, afkomstig van Radio 4. Derk Meijer maakt binnen nieuwe profiellijstjes voor de schuurdeur. Eenmaal een ambachtsman, altijd een ambachtsman.
Cindy (links, uiteraard in FC Groningen-shirt) en Ryanne hebben er schik in.
Tien jaar geleden raakte Cindy Martini door een reisprogramma op tv betoverd door de schoonheid van de Cookeilanden, ten oosten van Australië. Sindsdien spaart ze voor een reis ernaartoe. Haar droomreis. ´Ik wil de eilanden graag met mijn eigen ogen zien.´
Met de verkoop van spulletjes – sieraden, kleding en huisraad – hoopt ze de reis bij elkaar te sparen. ´Ik heb er een aparte spaarrekening voor geopend. Elke cent die ik met de verkoop verdien, gaat ernaartoe. Dit soort handel is eurowerk, snel gaat het niet.´
Groningen zit in mijn hart, ik heet niet voor niets Martini…
Pluk ze, vermeldt het geplastificeerd A3´tje. Geen oproep om boeven hun vermogen afhandig te maken, maar een vriendelijke uitnodiging van Greetje en Huibert van Noort aan een ieder om een peer of appel te plukken.
´De boompjes horen bij het huis. We hebben er niks voor gedaan. En je kunt er zoveel mensen blij mee maken. Zelf kunnen we ze niet op´, zegt Greetje.
Pascal Zomerdijk (Middelstum), Tom Kamstra (Winsum), Quinten Scholte (Winsum) en Marije Damstra (Sauwerd) in hun tijdelijke winkel. Dikke pech voor Julian Greven (Winsum) en Mateo Milkovic (Middelstum): ze zijn er even niet en ontbreken op de foto.
Ben je net begonnen aan je studie bedrijfskunde aan de Hanze en krijg je direct ´de onmogelijke opdracht´ in no-time een tweedehandskledingwinkel op poten te zetten.
Geen probleem voor Quinten Scholte, Tom Kamstra, Marije Damstra, Julian Greven, Mateo Milkovic en Olaf Zomerdijk, al ging er heel wat geregel aan vooraf. Zoals het laten drukken en verspreiden van flyers, gesponsord door de ouders van een van de studenten.
