De nieuwe eigenaren, vanaf links: Petra, Stefan, Roel en Grea.
Hé! Er brandt licht bij Neptunus in Ulrum. Dat valt op tijdens de corona-lockdown, maar het café blijkt wel degelijk gesloten. De nieuwe eigenaren Stefan Valkema (31) en Roel Venema (52) drinken een kopje koffie aan de bar.
Samen met hun partners Petra Woddema en Grea Venema hebben ze het monumentale pand (bouwjaar 1875) op de hoek van de Noorderstraat en Leerweg overgenomen van Pieter Steigstra, die het na 17 jaar welletjes vond.
Carbidschieters laten buurtschap Roodehaan op oudejaarsdag op zijn grondvesten schudden.
Het epicentrum is aan het Reitdiep, achter het huis van de familie Jutte. Eddy Jutte (41) en Niek Kreeft (21) houden tegen vier uur voor de laatste keer de brandende fakkel tegen de melkbus en dan is het na vijf uur geknal gedaan met de pret.
Met zijn allen op zoek naar het deksel van de melkbus, dat elke keer tientallen meters wordt weggeschoten.
´We moeten toch maar een nieuwe melkbus kopen´, zegt Eddy. ´In het voorjaar of in de zomer, anders ben je zo 100 euro kwijt. Misschien moeten we een boer even lief aankijken.´
Daar is Niek het helemaal mee eens. Hij is diegene die na elke knal de ontstane gaten in de roestige melkbus dicht met kit.
´Het is de eerste keer dat wij hier carbidschieten´, zegt Eddy. ´Vroeger heb ik het wel veel gedaan, in Oldehove. Mooi toch, een beetje avontuur? Zeker nu vuurwerk niet is toegestaan.´
Niek dicht na elke knal de gaten in de roestige bus af.Om vier uur zit het knalfestijn erop. Niek en Eddy ruimen de boel op.
Arinda in de ´kerk´ van kunstenaar Meschac Gaba op begraafplaats Wierhuizen, bij Pieterburen.
Indonesië of het Hogeland, een wereld van verschil. Dat merkt ook Arinda Dwi Lestari (23). Zeven weken logeert ze bij haar vriend Joes Vos (22) in Winsum. Voor het eerst van haar leven in het buitenland.
´Ik heb veel over Nederland gelezen, foto´s bekeken en met Google maps krijg je een goed beeld van hoe de dorpen en het landschap eruitzien´, zegt ze in vloeiend Engels, een dag voor haar vertrek naar huis.
Het afscheid voelt dubbel. Ze zal haar collega´s missen en het werk dat ze altijd met heel veel plezier gedaan heeft. ´Maar de zomer staat voortaan niet meer in het teken van zwembad, zwembad, zwembad. En naast mijn bed geen telefoon meer voor het geval er een storing is, dat is wel fijn.´
Hilde de Boer (65) neemt deze zaterdag (5 september) afscheid van zwembad De Marne in Leens. Na 31 jaar. ´Ik ben begonnen bij de kassa, daarna bij het bad gekomen en sinds enkele jaren mag ik mij manager noemen. Maar ik ben ook badjuf hoor die lesgeeft. Komend voorjaar is mijn pensioen officieel. Het nieuwe zwemseizoen is dan nog niet begonnen.´
Uit de witte camper op de Reitdiepskade in Zoutkamp klinkt op een zonnige zaterdagmiddag* klassieke muziek. Binnen genieten Dick en Alma Guillot uit Den Andel van hun middagmaal. Vaste prik tijdens dit uitje: patat en twee garnalenkroketten voor Dick en kibbeling of haring voor Alma.
Alma: ´Ik probeer zoveel mogelijk vegetariër te zijn, maar zonder vis kan ik echt niet. Het voordeel van kibbeling is dat je niet kunt zien dat het een dier is geweest.´
De gekochte spekbokking blijft eerst onaangeroerd. Dick: ´Dat maak ik schoon en eten we morgen op. Ieder de helft.´
Daarvoor moet je écht oud zijn. En aangezien ik in juni pas 85 word…
Ze doen het voor Zeester, hún club. De bardienst van Rianne Zuiderveld en Sandra Dijkstra zit er zaterdag (7 maart) bijna op. Nog een kwartiertje te gaan, om half een komt de aflossing.
De vriendinnen Rianne en Sandra – ze gaan zelfs met hun gezinnen samen op vakantie – vormen een vast koppel. Sandra doet het werk even in haar uppie zodat Rianne kan vertellen. ´In totaal zijn we met zo´n negen koppels. In het voorjaar draaien we vier diensten. We maken koffie, voorzien de mensen van een natje en droogje, vegen de boel aan en zorgen ervoor dat de voetballers in de pauze ranja of thee hebben.´
Joy, John, Hetty en Gerald kijken hun ogen uit in Zoutkamp.
Wat doe je als je al 41 jaar in Canada woont en na zeven jaar weer eens terug bent op je geboortegrond? Dan zoek je de mooie plekjes op.
Hetty Bos-Bakker (53) emigreerde in maart 1978 met haar ouders, twee zussen en broer naar Canada. Samen met haar man Gerald, diens tweelingboer John en echtgenote Joy is ze twee weken in Nederland. Drie dagen vertoeven ze in Groningen, waar ze familie en een vriendin bezoeken.
Een bezoek aan de boerderij op ´t Wildeveld (bij Schouwerzijl) waar Hetty de eerste 11 jaar van haar leven woonde, is vaste prik tijdens bezoeken aan het Hogeland. De huidige bewoners, Bert en Nannet Gijzen, tonen zich gastvrij en geven een rondleiding.
Klein Wetsinge lijkt zaterdagnamiddag een verjongingskuur te hebben ondergaan. Opvallend veel kinderen lopen met hun ouders rond in het dorpje. Reden: de Kinderpannenkoekenroute.
De eerste twee uren verliepen erg rustig. Té rustig. Buien trokken over en hielden de mensen thuis. Zodra het eenmaal droog is, verschijnen de bezoekers.
De Connie vaart de sluis bij Abelstok binnen nadat het Durk is gelukt bij het bedieningspaneel te komen.
Dat valt nog niet mee, de sluis bij Abelstok bedienen vanaf een 16 meter lang skûtsje. Durk Bakker en Connie Hermus ondervinden dit vrijdagochtend als ze op weg zijn naar Winsum.
Precies tegenover het bedieningspaneel ligt een schip afgemeerd, waardoor het verdraaid lastig manoeuvreren is. Uiteindelijk komt het goed. ´Altijd rustig blijven´, luidt het devies van de ervaren schipper Durk (56) die samen met zijn één jaar jongere vriendin vakantie viert in Groningen. ´We zijn een dag in de omgeving van Leens geweest, blijven een nacht in Winsum en gaan dan verder naar Delfzijl.´
Chris, Evianne, Angelina (met Shira, een Shiba Inu), Giorgiana en Raluca. Op de achtergrond dansers uit Bolivia die voor het eerst kennismaken met Noordpolderzijl.
Rondkijken in de stad Groningen leek ze maar niks, naar de zee gaan daarentegen wel. Vandaar dat Chris, Evianne en Angelina van Dijken vrijdag rond het middaguur met hun Op Roakeldais-gasten Giorgiana en Raluca in Noordpolderzijl te vinden zijn.
Engels is de voertaal. De twee Roemeense danseressen zijn onder de indruk. Beautiful, nice and silent! Prachtig vinden ze het. En stil!´We komen uit een stad met 300.000 inwoners, Cluj-Napoca. Daar is altijd geluid.´
