Beachvolleybal voor de fun in een weiland buiten Leens

Voor de Mernakeet, vanaf links: Sven, Gert alias Klaus, Gerwin en Jan.

´Dit is gewoon luxe! Kijk eens naar het uitzicht! Je kunt spelen tot de zon ondergaat en na afloop nog samen buiten zitten. Met een biertje in de hand een beetje slap ouwehoeren.´

De volleyballers van AVV Merna in Leens hebben hun eigen beachveld. Voor de fun, waar de clubleden onderling potjes spelen om in de zomermaanden in beweging te blijven. Op een bijzondere plek: in een weiland buiten het dorp spelen ze hun favoriete spel.

Gerwin, ook jeugdtrainer bij Merna, hangt het net op.

Op de eerste maandagavond in juni maken Sven Halma, Jan Ekster en Gerwin Pol de zandbak speelklaar. Gert ´Klaus´ Zijlstra komt later. Alle vier spelen in het eerste herenteam dat uitkomt in de derde divisie van de Nevobo. Een uitstekend niveau voor een bescheiden dorp als Leens.

Hoe zijn ze op deze locatie terechtgekomen? Sven, afzwaaiend penningmeester na maar liefst 12 jaar: ´Een jaar of zes geleden konden we van de volleybalbond drie vrachtwagens beachzand overnemen dat gebruikt was voor een groot toernooi op de Grote Markt in Groningen. Gert zei: weet je wat, ik heb grond waar ik toch niks mee doe. Als jij het zand brengt, graaf ik het gat.´

Voorzitter Jan ontwart de markeringslijn.

Er kwam een keet bij die eerder eigendom was van de Marneruiters in Kloosterburen. ´We hebben hem omgebouwd en gifgroen gemaakt, onze kleuren. We kunnen schuilen en er staat een koelkast in. Dat laatste is het belangrijkste.´

Binnenkort maken ze een groot terras. Het gat is al gegraven. De Mernakeet heeft tijdelijk een andere plek.

Samen de lijnen uitzetten.

De wortels van Merna liggen in Wehe-den Hoorn. Pas sinds een jaar is het door een statutenwijziging officieel een Leenster club, hoewel ze al decennialang in dat dorp trainen en spelen.

Het is volgens Jan een bloeiende vereniging. ´We groeien en dat is bijzonder in een tijd waarin het aantal volleybalclubs in het land terugloopt. Komend seizoen doen we met twee herenteams en vijf damesteams mee aan de competitie.´

´Daarnaast hebben we twintig leden in de basisschoolleeftijd die getraind worden door Gerwin. Daar zijn we trots op, de jeugd is de toekomst van de vereniging.´

Beachvolleybal in de avondzon.

Jan, clubvoorzitter en eigenaar van Ekster Mode & Wonen, is met 56 jaar de oudste speler van het eerste dat zijn thuiswedstrijden op de vrijdagavond afwerkt.

´Het is altijd gezellig bij ons, daar staan we ook om bekend bij de teams die bij ons in de sporthal komen spelen. De combinatie van gezelligheid en inspanning is goed voor een mens.´

Inmiddels is Klaus gearriveerd, die nog een klusje te klaren had voor zijn installatiebedrijf. Het veld is gereed, de vier mannen kunnen beginnen aan hun eerste potje beachvolleybal van 2025.

Koos & Gonny: Dankbaar dat we nog zo actief kunnen zijn

Koos Durenkamp en Gonny Houtman zijn het rennende bewijs dat sporten niet leeftijdsgebonden is. Met respectievelijk 80 en 73 jaar zijn zij de oudste actieve leden van loopgroep Artemis Winsum.

Samen doen ze elke zaterdagochtend een duurloop in de omgeving van Winsum. Het gaat uiteraard niet meer zo snel als vroeger, geven ze eerlijk toe. Koos: ´We lopen ongeveer 10 kilometer per uur. Alleen in wedstrijden ga ik voluit.´

Lees verder “Koos & Gonny: Dankbaar dat we nog zo actief kunnen zijn”

Klootschieters bij Ulrum blijken hechte vrienden

En dan kom je zomaar klootschieters tegen bij Ulrum. Een vriendenclub uit Apeldoorn verblijft een lang weekend in B&B De Hugt en heeft de zondag uitgeroepen tot spelletjesdag.

´De groep is al bijna 30 jaar bij elkaar. Onze kinderen zaten vroeger bij elkaar in de klas. Elk jaar gaan we ergens een lang weekend naartoe, in Nederland, België of Duitsland´, vertelt Henk Bossenbroek.

Lees verder “Klootschieters bij Ulrum blijken hechte vrienden”

Eva, de motor achter de rennende roze brigade

Eva Voermans (44) is de motor achter Running Kids Pieterburen, een groep kinderen in de leeftijd van 7 tot 17 jaar. Elke donderdag of vrijdag laat zij ze zweten op en rond de grote parkeerplaats aan de Hoofdstraat.

´Als er een paar kinderen bij zijn die nooit hadden gedacht dat ze mee zouden kunnen doen aan een run, is mijn missie al geslaagd.´

Lees verder “Eva, de motor achter de rennende roze brigade”

Punaise zit Gerard & Marjo al na 9 kilometer dwars

Gerard en Marjo Kooyman hebben nog geen half uur na hun vertrek uit Pieterburen een lekke band te pakken. Ze rijden het Fietserpad, dat in grote lijnen het traject van het Pieterpad volgt.

Na 9 kilometer, even voorbij Maarhuizen, rijdt Gerard lek. Een punaise laat in no time alle lucht uit zijn voorband ontsnappen. Dat betekent plakken. ´We hebben eerder de IJsselmeerroute en de Elfstedentocht gefietst en nooit één lekke band gehad.´

Lees verder “Punaise zit Gerard & Marjo al na 9 kilometer dwars”

Meester Tim razend enthousiast over zijn velomobiel en het lesgeven

Tim showt zijn velomobiel bij Leenstertillen.

De kinderen van basisschool Noorderlicht in Rasquert vinden het geweldig als meester Tim aan komt rijden in zijn felgekleurde velomobiel.

´Ja, de kinderen weten wel dat ik die mafkees ben met dat in hun ogen leuke autootje. Vaak mogen ze even op de toeter drukken, dan zijn ze helemaal gelukkig.´

Lees verder “Meester Tim razend enthousiast over zijn velomobiel en het lesgeven”

Kilometervreter Janneke gaat geen uitdaging uit de weg

´Je kunt meer dan je denkt. Ik weet dat wat ik doe niet gewoon is, maar mijn lichaam kan het.´

Janneke Cazemier uit Warffum krijgt een kick van marathons en ultralopen. Haar meest bizarre prestatie: 203 kilometer hardlopen in 24 uur.

Een verhaal over een gedreven vrouw met een enorme wilskracht en doorzettingsvermogen, die geen uitdaging uit de weg gaat en op haar 60ste nog een opvallende carrièreswitch maakt.

Lees verder “Kilometervreter Janneke gaat geen uitdaging uit de weg”

Johan kreeg twee keer een hartstilstand: Elke dag is weer een feestje, maar het is niet elke dag feest

Johan trakteert Bietsj op een lekkernij.

Tweemaal kreeg Johan Staal (67), in een tijdsbestek van 19 maanden, een hartstilstand. ´Beide keren heb ik geluk gehad, het had de laatste dag van mijn leven kunnen zijn. Mijn uitgangspunt is daarom nu: elke dag is weer een feestje, maar het is niet elke dag feest.´

De pensionado/sportverslaggever uit Ezinge voelt zich kiplekker en sport veel. Deze maandagmiddag loopt hij met zijn Mechelse herder Bietsj zijn dagelijkse rondje Feerwerd. Aan niks is te zien dat zijn leven op 19 maart voor de tweede keer aan een zijden draadje hing.

Lees verder “Johan kreeg twee keer een hartstilstand: Elke dag is weer een feestje, maar het is niet elke dag feest”

Hendrik (90) pakt elke dag zijn krukken om te wandelen

Hendrik bij het keerpunt van zijn wandeling: het Ernstheemsterpad.

Elke dag wandelt Hendrik Gerbens (90) van buurtschap Lutke Saaxum naar het Ernstheemsterpad (ter hoogte van Eenrum) en terug. Niet achter een rollator, maar met krukken.

Gelukkig heeft de kwieke landbouwer in ruste niets gebroken. ´Als je ouder wordt, wordt je balans slechter. Het is beslist niet vermoeiend om met krukken te lopen. Ik heb ze toch. Jaren geleden hebben ze mij in het ziekenhuis van nieuwe knieën en heupen voorzien.´

Lees verder “Hendrik (90) pakt elke dag zijn krukken om te wandelen”

Monique in training voor haar eerste marathon

De tegenstelling is groot. Haalde ze drie jaar geleden mijnhogeland.nl met een gebroken voet en was ze gekluisterd aan een rolstoel, nu is Monique Medema-Dokter (51) in training voor haar eerste marathon.

Op Bevrijdingsdag rent Monique met haar labrador Bono een rondje Winsum, met een extra lusje een lengte van 12 kilometer. Ze is bijna terug in Rasquert.

Lees verder “Monique in training voor haar eerste marathon”