Al een halve eeuw woont Richard Beekman (86) in Bedum, in zijn witte huisje op een 60 meter lange strook grond aan de Wolddijk. Wat hem betreft komt daar voorlopig geen einde aan.
´Ik hoop hier 101 te worden. Dat lijkt me een mooi getal. En als ik 100 ben, dan graag een vrouwelijke burgemeester die mij komt feliciteren. Vrouwen zijn over het algemeen veel verstandiger dan mannen.´
Richard zit op een woensdagmiddag in huis, de onafscheidelijke pet op. ´Door de jaren heen heb ik een te brede scheiding gekregen, daar wil ik anderen niet mee confronteren. Het is geen gezicht.´
Joshua (51) uit Medemblik houdt hem gezelschap. Die logeert een week bij zijn oom en helpt hem met allerhande klusjes in en om het huis.
´Ik kwam als baby al bij Richard, die ik als mijn pa beschouw. De deur staat bij hem altijd open. We kunnen het erg goed met elkaar vinden. Gisteren hebben we mijn verjaardag gevierd, met Richards dochter en kleinzoon bij Ni Hao in het Stadspark.´
Over de reis naar zijn oom doet-ie maar liefst vijf uur. ´Ik kom altijd met mijn 45 kilometerautootje. Het fietspad over de Afsluitdijk is afgesloten, dus moet ik omrijden via de dijk Enkhuizen-Lelystad.´
Richard laat zijn huis zien, gebouwd rond 1910. Op het gemeentehuis weten ze het bouwjaar niet precies, zegt hij. ´Ik sprak jaren geleden met een oude man die nog wist dat hier een gezin woonde met acht kinderen. Ze sliepen op een rijtje op zolder. Ik heb het huis 50 jaar geleden gekocht van een kunstenaar.´
Als we langs zijn slaapplaats lopen, klinkt het gortdroog: ´Richard is niet zo snel met zijn bed opmaken.´
Zijn wieg stond in Oude Pekela, waar zijn vader een kleermakerij had. Direct na de oorlog gingen de zaken ronduit slecht en verhuisde het gezin naar Groningen. ´School was niks voor mij. Op mijn zestiende ben ik naar grafisch bedrijf Hoitsema gestapt of ze werk voor me hadden. De volgende dag kon ik beginnen. Ik heb er 33 jaar gewerkt als lithograaf. Op mijn 49ste moest ik helaas stoppen vanwege mijn suikerziekte. Dat is te gevaarlijk met die drukpersen.´
Geen dag verveelt de Bedumer zich. ´Ik volg het nieuws op de voet. Ik lees twee kranten, overdag staat de radio aan en ´s avonds de tv. 112 Vandaag mag ik graag zien. Mijn dochter woont in De Onlanden, daar ga ik soms naartoe. Ik rommel verder wat in en om het huis.´
Buiten lopen zijn haan en acht kippen. Die heeft hij voor de eieren, een groot deel daarvan geeft hij weg. ´Kipjes zorgen voor gezelligheid om het huis. Ik had graag een kat willen hebben, maar dat heeft geen zin. De drie die ik heb gehad zijn doodgereden. Je mag hier 60 kilometer per uur, maar op dit rechte gedeelte voor mijn huis langs jakkeren de meesten 80,90.´
In de tuin staan een oude stacaravan, die Richard gebruikt als werk- en opslagruimte voor gereedschap en materialen, en een kleine caravan.
´Die was van mijn vrouw Anneke, die helaas 12 jaar geleden overleden is aan kanker. Zij woonde in Groningen, ik hier. Vaak kwam ze logeren, in de caravan schreef ze veel. We lieten elkaar volledig vrij, Anneke hield van reizen, ik vermaakte me hier. Ik wilde graag uit de stad, waar we woonden en een dochter kregen. Dit huisje bleek te koop te staan. Binnen een dag was de zaak beklonken. Het huis heb ik verbouwd, er zat bijvoorbeeld nog een bedstee in.´
Ratten en muizen vormen geregeld een plaag, de laatste tijd valt het mee. ´De ratten liepen bij de muren omhoog en kwamen via het dak binnen. Sinds ik groene zeep heb gesmeerd op de muur vlak onder de dakgoot blijven ze weg. Ze hebben geen houvast meer hè. Heel af en toe lukt het nog een muis of rat om binnen te komen.´
Richard is nog kwiek. Kookt zelf, doet de inkopen, het liefst op de markt. Bij een val in het centrum van Groningen (´ik gleed uit over etensresten, waarschijnlijk vis´) brak hij begin dit jaar zijn heup. ´In het ziekenhuis kreeg ik een nieuwe aangemeten. Direct na de operatie ben ik oefeningen gaan doen. Na twee weken mocht ik naar huis, de artsen stonden er versteld van. Ze zeiden dat ik soepele spieren had.´
Het snelle herstel had alles te maken met zijn goede conditie. ´Ik heb mijn hele leven veel aan sport gedaan. En nog steeds hè. Elke ochtend wandel ik een stuk over de Wolddijk. ´s Morgens en ´s avonds doe ik minimaal een half uur oefeningen met een fitnessapparaat. En buiten staat mijn hometrainer, binnen zou ik overal tegenaan botsen. Maar ik merk wel dat ik na de operatie nog niet de oude ben. Ik heb een flinke stap terug moeten doen.´