Foodtrucker Jeroen voelt zich helemaal zen op zijn woonark

´Welkom in mijn wildernis, kijk om je heen en geniet!´

De verrassende en originele begroeting past Jeroen Dreves, bewoner van een van de woonarken op Schifpot, de buurtschap tussen Garnwerd en Feerwerd.

De plek waar Jeroen (51) in zijn element is. ´Al googelend kwam ik de ark tegen op Funda nadat mijn vrouw en ik eind 2011 uit elkaar gingen. De eerste keer dat ik hier de steiger opliep, voelde ik me helemaal zen. Ik dacht: dit is mijn plekje wel.´

´Heerlijk in de middle of nowhere en toch sta je binnen een kwartier in het centrum van de stad, Winsum of Zuidhorn. Zomers gaat de schuifpui open en neem ik een duik in het Aduarderdiep.´

De woonark heeft hij eigenhandig uitgebreid. ´Tijdens een verveelmoment heb ik een baksteen gepakt en door het oude raam gegooid. Zo dwong ik mezelf om de boel aan te pakken en er iets moois van te maken. Via Marktplaats had ik een schuifpui op de kop getikt. De ark heb ik 1,5 meter uitgebreid. En zo woon je een beetje alternatief, maar met alles erop en eraan.´

Jeroen is drummer en heeft in bandjes en bij muziekverenigingen gespeeld.

Jeroen heeft jaren voor de klas gestaan als leerkracht, zowel op de basisschool als het vmbo. Het beviel hem steeds minder.

´Alles gebeurt tegenwoordig digitaal, er is geen ruk meer aan om les te geven. ´s Morgens om half negen halen de leerlingen de iPad tevoorschijn en ´s middags half drie gaat-ie de kast in. De interactie met kinderen vind ik juist leuk. De kans wordt steeds kleiner dat ik weer voor de klas kom te staan. De organisatie wordt steeds knellender, je mag steeds minder.´

Dus verdient hij zijn brood met het enquêteren van reizigers op stations – in opdracht van NS en ProRail – en met de verkoop van pannenkoeken vanuit zijn foodtruck. Beide doet-ie met alle liefde en zichtbaar plezier.

De originele ruitenwissers van Jeroen.

Een omgebouwde Volkswagen T3 dient als foodtruck. ´Hij komt uit 1985 en rijdt als een klokkie. Dit is mijn derde foodtruck, de oude gaf vorig jaar de geest in Polen, toen ik hulpgoederen bracht naar Oekraïne. Dat heb ik vijf keer gedaan. Vorig jaar heb ik ook pannenkoeken verkocht waarvan de opbrengst bestemd is voor Oekraïne.´

Jeroen aan het werk op het sportpark in Feerwerd.

´Kijk, ik vind geld niet belangrijk. Genieten van het leven, daar gaat het om. Ik woon hier goedkoop en als ik met mijn enquêtewerk en pannenkoekenverkoop een keer op vakantie kan, ben ik tevreden. Ik vind het veel belangrijker dat mensen plezier hebben.´

´Op het Bevrijdingsfestival in Stad kreeg ik ook weer te horen dat ik te goedkoop ben. Maar ik heb liever dat een gezin met drie kinderen voor een tientje bij mij kan eten dan dat ik de hoofdprijs vraag voor een pannenkoek.´

Aan klandizie geen gebrek tijdens De Dikke Tien Runn op zondag 14 mei 2023.

Hij verkoopt op festivals in binnen- en buitenland. Maar ook bij de jaarlijkse hardloopwedstrijd in Feerwerd (De Dikke Tien Runn) is hij present. Een beetje mond-tot-mondreclame voor zijn foodtruck is immers mooi meegenomen.

´Binnenkort sta ik op een VW-treffen in Dordrecht. Voor terminaal zieke kinderen is er een rondrit. Zij krijgen na afloop allemaal een gratis pannenkoek. Dáár beleef ik plezier aan!´

Eet smakelijk!

Zingend en met grappen en grollen probeert de in Dokkum geboren en getogen pannenkoekenbakker publiek te trekken.

´Ik combineer het bakken altijd met wat straattheater. De tijd doden door op mijn smartphone te loeren tot er een keer een klant verschijnt, is niet mijn stijl. Je moet ervoor zorgen dat je aandacht krijgt.´

De tweede ark vanaf links is het domein van Jeroen.

Jan op pad met zijn trekker uit 1958

Jan tussen Baflo en Tinallinge.

Jan Kool uit Baflo is met zijn Fordson Dexta uit 1958 deze zaterdag (27 mei) al vroeg op pad. De gepensioneerd landbouwer doet mee aan een oldtimerrit vanuit Bedum.

De 78-jarige Jan kocht de trekker een jaar of acht geleden. ´Puur uit liefhebberij, ik was net met pensioen. Ik kom oorspronkelijk uit Zwijndrecht. Daar hadden we op het bedrijf precies zo´n trekker. Ik heb erop leren rijden toen ik een jaar of 12, 13 was.´

Bijzonder is dat ook de Miedema-wagen achter de Fordson Dexta als bouwjaar 1958 heeft. ´De wagen neem ik bijna nooit mee, want daarvoor moet die op een trailer. Nu de start in Bedum is, kan ik er gewoon naartoe rijden.´

De oldtimerrit gaat hoofdzakelijk door de gemeente Westerkwartier. ´We gaan naar fruitteeltbedrijf Oudebosch in Kommerzijl. De lunch is bij veebedrijf Pon in Garnwerd, waar we een rondleiding door de stallen krijgen.´

Dankbare Can vrolijkt oersaaie brug in Mensingeweer op

Can (links) en Alex zijn blij met het resultaat.

Wat een geluk, net op tijd! Can Demren heeft zojuist de laatste hand gelegd aan zijn kleurrijke kunstwerk op de brug in Mensingeweer. Hij staat op het punt te vertrekken.

De oud-inwoner van Mensingeweer, inmiddels woonachtig in Drenthe, praat nog even na met Alex Plat, penningmeester van Dorpsbelangen Mensingeweer.

Alex: ´Het kunstwerk is bekostigd uit het dorpsbudget van de gemeente Het Hogeland. We hebben er als dorp over vergaderd. Het ontwerp van Can kreeg veel stemmen van de inwoners. Het project is vervolgens in gang gezet. Uiteindelijk heeft de totstandkoming twee jaar geduurd.´

De verf blijft volgens Can en Alex vijf tot acht jaar goed.

Een omwonende van de brug kwam met het idee om de brug te pimpen. Met de omlegging van de N361 verdween het gemotoriseerd verkeer, de weg loopt sinds 2016 door. Alleen een boer komt er nog met zijn trekker overheen.

Can: ´Ik heb geprobeerd de brug op een vrolijke manier te camoufleren. De kleuren zijn die van de omgeving: aarde, lucht, beplanting en graan. Als je eroverheen loopt, zul je zien dat het perspectief verandert.´

Het project is nog niet helemaal af. Las- en constructiebedrijf Schuttenbeld in Leens transformeert de vangrail in een bankje. Hangplanten zullen de boel verder opfleuren. Op een paaltje komt informatie te staan over het kunstwerk dat binnenkort nog een beschermlaag krijgt.

Can vertelt dat veel Pieterpatters hem tijdens de klus vroegen waar hij mee bezig was. ´Ze waren allemaal positief, vonden het erg leuk. Een fietser vormde een uitzondering. Hij zei: daar gaat ons belastinggeld. Daar heb ik maar niet op gereageerd.´

Can noemt zijn kunstwerk Over troubled water, naar de song Bridge over Troubled Water van Simon & Garfunkel. ´De titel en het liedje vatten het project goed samen. Mensingeweer is een fantastisch dorp, waar iedereen naar elkaar omziet. De mensen hebben mij in moeilijke tijden enorm geholpen.´

Binnenkort bepaalt het bestuur van Dorpsbelangen een datum voor een openingsfeestje.

O ja, en Can heeft goed nieuws: hij mag definitief in Nederland blijven.

Eerder verscheen op mijnhogeland.nl:
Mensingeweerster, maar hoelang nog?
mijnhogeland.nl/2018/10/17/5442/

Met dominee Klaas Pieterman achter het stuur in de buurtbus

Busje komt zo dankzij Klaas en de andere vrijwilligers.

Het is een prachtige voorziening voor de inwoners en zo houdt hij mooi zijn rijvaardigheid op peil. Daarom behoort Klaas Pieterman uit Niekerk tot het legertje van vrijwillige chauffeurs van Flexbus De Marne. ´Van lieverlee ben ik de een-na-oudste geworden.´

Elke maandagochtend is Klaas verantwoordelijk voor lijn 565. Zijn onafscheidelijke pet op, de klep helpt mooi tegen het zonlicht. En gestoken in een speciale jas voor buurtbuschauffeurs. ´Zo lijk ik toch een echte buschauffeur?´

Lees verder “Met dominee Klaas Pieterman achter het stuur in de buurtbus”

Roelf neemt bijna elke dag een kijkje op Abbeweer

Roelf (eind april) op Abbeweer. In de schuur op de achtergrond zat zijn oom ondergedoken in de oorlog. Hij sliep er in een meelkist.

Soms wordt hij er nog op aangesproken. ´Van der Tuuk…? Van vogelpark Abbeweer?´ Jazeker!

Per definitie gebeurt dat door ouderen, want Roelf (81) had het park elf seizoenen, van 1966 tot en met 1976, samen met zijn vader Michiel en broer Jacob.

Zwarthalszwanen.

Het lijkt alsof er bijna 50 jaar later weinig veranderd is. Er lopen bij de monumentale kop-hals-rompboerderij limousins en schapen en de waterpartijen zijn het domein van tientallen watervogels, waarvan de voorouders in het park leefden. Zoon Michiel woont er met zijn gezin en is hobbyboer.

Lees verder “Roelf neemt bijna elke dag een kijkje op Abbeweer”

Louwrens & Geert pakken de Breehorn aan

Tijd voor een korte pauze. Geert (links) en Louwrens houden het bij Rivella.

Twee koorzangers plegen deze zonnige vrijdagochtend in jachthaven Hunzegat in Zoutkamp onderhoud aan de vlet Breehorn. Eigenaar Louwrens Haaima krijgt hulp van Geert Kolkman.

´De boot heb ik 2,5 jaar, ik wist dat dit onderhoud eraan zat te komen. Maandag is-ie met een kraan op het droge gezet. De bovenkant zit gelukkig nog strak in de verf. Dat is het grote voordeel van tweecomponentenlak´, zegt Louwrens (75) die sinds twee jaar op de boot woont.

Lees verder “Louwrens & Geert pakken de Breehorn aan”

Ed & Annelies doken maandenlang in het verleden van café De Brug

Ed en Annelies voor café De Brug.

Maandenlang hebben Annelies Roling-van Dijk (39) en Ed Wilschut (70) zich ondergedompeld in de geschiedenis van café De Brug in Ezinge.

Het resulteert binnenkort in een uitgebreid en fotorijk verhaal op de website van het café. ´Zeker voor Ezingers en oud-Ezingers interessant om te lezen en een feest der herkenning.´

Annelies is de dochter van Sjoerd en Anita van Dijk. Sinds het overlijden van haar vader in maart 2020 helpen zij en haar zus Carolien hun moeder in het café.

Lees verder “Ed & Annelies doken maandenlang in het verleden van café De Brug”

Buren Dick & Willem leggen met Hilbert een flinke oprit aan

Dick (links) en Willem.

De Rijdende Rechter heeft niks te zoeken bij Dick Boer (57) en Willem Timmer (56) aan de Schaapweg in Warffum. Daarvoor kunnen de buurmannen het te goed met elkaar vinden.

Deze vrijdag zijn ze druk met de aanleg van een gezamenlijke oprit. ´Buurman en Buurman´, grapt Willem. ´Dick zorgt voor de toevoer van stenen en zand, ik krui ook en help mee met leggen.´

Lees verder “Buren Dick & Willem leggen met Hilbert een flinke oprit aan”

Opgewekte Donald voelt zich helemaal thuis in Vierhuizen

Zelden zo´n relaxte en vrolijke hondenuitlater meegemaakt. Donald Boers (62) wandelt door Vierhuizen met Bibi en Boefje, moeder en zoon. De jack russells zijn van Astrid, Donalds vriendin die in Amersfoort woont met wie hij een lat-relatie heeft.

´Ik maak me niet druk. Je kunt je overal druk om maken. Je moet relaxed door het leven gaan.´

Donald gaat even aan bij bijna-buurman Leo Mooyman (90) om te vragen hoe het met hem gaat. Geregeld komen ze bij elkaar op de koffie en soms doen ze samen boodschappen. Leo: ´Dan hebben we vreselijk veel lol´.

Na een rondje door het dorp maar even een kop koffie drinken bij de geboren en getogen Amsterdammer met een Nederlandse moeder en Surinaamse vader.

Lees verder “Opgewekte Donald voelt zich helemaal thuis in Vierhuizen”