Harry houdt van hout en klassieke Groninger boerenschuur

Harry schaaft, Jaap (achtergrond) schuurt.

´T ZANDT Een fraai gezicht, de nieuwe gebinten bij een woning tussen Zijldijk en ´t Zandt. En die heerlijke houtgeur! Harry Aalberts (67) bouwt er een klassieke Groninger boerenschuur. Hij neemt de gebinten en dakconstructie voor zijn rekening. De bewoner doet later zelf de muren en het dak.

Hout, het is Harry zijn grote liefde. Het is niet voor niets dat hij al in 1978 in Leermens zijn bedrijf Aalberts Hout begon. Op zijn website (zie linkje onderaan) blijkt dat het bouwen van boerenschuren slechts een klein onderdeel is van zijn activiteiten.

´Hout is het duurzaamste bouwmateriaal. En Groninger boerenschuren zijn cultureel erfgoed, ze horen bij het Hogeland, zoals kerken en wierden.´

Lees verder “Harry houdt van hout en klassieke Groninger boerenschuur”

Zaterdagklus voor Dirk Jan: 7 hectare uien oogsten

Dirk Jan Binnema besteedt zijn zaterdag nuttig. Hij oogst uien op het land van zijn ouders tussen Eenrum en Broek. De 16-jarige scholier, die de akkerbouwopleiding doet aan AOC Terra in Groningen, heeft er plezier in.

´Door de droogte en hitte van de afgelopen zomer zijn de uien wat minder dik dan anders, maar we mogen niet klagen. Het oogsten gaat lekker. Ze blijven een weekje liggen zodat de groene stengels afsterven en het mooie uien worden.´

De Eenrumer is om acht uur begonnen met zijn klus. ´Tot ongeveer vijf uur ben ik nog bezig. Dan heb ik 7 hectare gedaan.´

Edwin en Petra van Waddenvarkens: Hard werken maakt niet ongelukkig

Het valt niet mee om gehurkt te blijven zitten als een 250 kilogram zwaar varken je enthousiast begroet. Petra vindt het wel grappig.

Waarschijnlijk het meest mediagenieke varkensbedrijf van het Hogeland is te vinden in de polder bij Uithuizermeeden. Edwin (47) en Petra Spa (41) runnen daar Waddenvarkens. Varkens in Nood gaf vijf sterren voor de diervriendelijke en duurzame manier waarop ze hun dieren houden.

Druk, druk, druk. Edwin en Petra draaien ieder tachtig uur per week. ´In december wel honderd´, vertelt Edwin. ´Dan staan we tot de feestdagen op tal van kerstmarkten en fairs. Nou, dan kun je ons wegdragen als het eenmaal kerst is. Maar we vinden een eigen bedrijf heerlijk. En van hard werken word je niet ongelukkig. Het bedrijf is tegelijkertijd onze hobby.´

Extra druk was het de laatste tijd na een lovend artikel in de Volkskrant. Petra: ´De online bestellingen stroomden binnen, vooral uit Noord- en Zuid-Holland. Het waren er zoveel dat het voor ons voordeliger was het vlees zelf te bezorgen. Dus ik met de bestelbus op pad. Een vrouw die opendeed, riep direct haar man erbij: ´kijk, de boerin komt helemaal voor ons uit Groningen´.´

Lees verder “Edwin en Petra van Waddenvarkens: Hard werken maakt niet ongelukkig”

Bolchrysanten, de grootste zijn het gewildst

André stroopt de mouwen op, Vincent komt aangelopen. Max, een kruising tussen een herder en een rottweiler, houdt een oogje in het zeil.

De tijd van de bolchrysanten is weer aangebroken. Dat betekent hard werken voor de familie Verdonk in Usquert. Deze middag zijn André (55) en zijn neef Vincent (23) druk aan het oogsten.

Ze laden aan de Westerhornseweg twee wagens vol met bolchrysanten. André: ´We hebben ze in zes kleuren, maar eigenlijk maakt de kleur niet eens heel veel uit. De grootste verkopen het hardst.´

In april zijn de potjes met stekjes, afkomstig uit Brazilië, de grond in gegaan. De langdurige droogte is de boordevol bloemknopjes zittende planten niet aan te zien. ´We hebben veel moeten beregenen. Gelukkig kwam daar geen verbod op. De kwaliteit van de bolchrysanten is uitstekend, zelfs nog beter dan vorig jaar.´

Weinig kwekers kiezen voor de volle grond

Lees verder “Bolchrysanten, de grootste zijn het gewildst”

Vakmanschap in de najaarszon

Kees schildert beneden.

In de best wel felle najaarszon schilderen Kees Danhof uit Eenrum (55) en Willem Huizinga (49) uit Uithuizermeeden dinsdagochtend de kozijnen van een woning aan de Hoofdstraat in Mensingeweer. ´Dit is nog ouderwets vakmanschap´, vindt Kees.

´Ik ben eigenlijk bij toeval in dit vak gerold. In de vakantie hielp ik een schilder. Dat beviel me goed, ik had er wel aanleg voor. Ik wist trouwens ook niet wat ik anders had moeten doen. Het is een goede keus gebleken.´

De geboren en getogen Bafloër meent dat het beknibbelen op het technisch onderwijs het vak geen goed heeft gedaan. ´Goed opgeleide schilders zie ik eigenlijk alleen maar onder generatiegenoten.´

Ik krieg kop oarig deur helster hin van t joar

Lees verder “Vakmanschap in de najaarszon”

Oude stropers komt van pas bij afscheid van rieten dak

Even terug in de tijd aan de Abbeweersterweg in Tinallinge. De boerderij uit 1858 is verkocht en de nieuwe bewoners nemen afscheid van het rieten dak. Het riet wordt vervangen door dakpannen.

Twee dagen eerder…

Paul Datema heeft een bouwbedrijf en is er ook nog eens boer bij. Die combinatie komt in dit geval mooi uit. Zijn ouderwetse stropers maakt van het riet mooie pakken. ´Want er komt me toch een partij af van zo´n schuur. Zo kunnen we het makkelijker afvoeren´, zegt de ondernemer uit Tinallinge.

En daar gaat het lokaal waarin juffrouw Dorst lesgaf

RASQUERT De bouwvak zit erop. Er wordt weer volop gewerkt op de bouwplaatsen.

Haast is geboden in Rasquert, waar de laatste hand gelegd wordt aan de inrichting van het gebied rond de Marciaborg. Terwijl stratenmakers aan de zijde van de Meijmaweg druk aan het bestraten zijn, wordt aan de andere kant van de Marciaborg het oude gebouw van obs Noordewier (voorheen Mathenesse) gesloopt. Op die plek komt het schoolplein.

Lees verder “En daar gaat het lokaal waarin juffrouw Dorst lesgaf”

Jan en Magriet stoppen met hun bezongen groentezaak

Jan en Magriet voor hun winkel. Rode kool is de vaste maandagaanbieding. Jan: ´Dan hoef ik maar één keer per week te snijden.´

WINSUM Zaterdag sluiten Jan en Magriet Bierma hun groentespeciaalzaak aan de Hoofdstraat Obergum. Na warenhuis K.G. de Noord (sinds 1892) verdwijnt opnieuw een authentieke winkel (sinds 1951) uit deze straat.

De ouders van Magriet, Gerrit en Grietje de Graaff, begonnen de winkel zes jaar na de oorlog. Jan (65) en Magriet (68) namen op 1 januari 1982 het stokje over.

Jan: ´We gaan met pensioen. Als het fysiek gekund had, waren we misschien doorgegaan. Het ligt hoofdzakelijk aan mij. Ik heb slijtage aan de rug, elke stap voel ik. Het gaat gewoon niet meer. Vergeet niet dat we beiden 51 jaar gewerkt hebben. Zes dagen per week en vaak deden we ook nog klusjes op zondag.´

Dochter Marieke: Het is hier hard werken, je bent geen moment vrij en als ik dan zie wat je eraan overhoudt…

Lees verder “Jan en Magriet stoppen met hun bezongen groentezaak”

Eerst Han Bennink zien, dan pas drums studeren

Han (rood overhemd) hoeft zich in Garnwerd niet te vervelen, aanspraak genoeg.

GARNWERD Tussen de twee optredens door in het kerkje van Garnwerd signeert Han Bennink zaterdagavond een van zijn lp´s voor Nick Landman (62). ´Voor mijn vrouw Marieke, ze kan er vanwege een gebroken knieschijf niet bij zijn vandaag´, aldus de docent/filmmaker uit Groningen.

Han is zaterdag een van de sterren tijdens de 32ste editie van de Zomerjazzfietstour met in totaal 29 concerten in middeleeuwse kerkjes en boerenschuren in het Reitdiepdal. Samen met Joachim Badenhorst (klarinet en sax) en Simon Toldam (piano) vormt hij het naar hem genoemde trio. Han drumt op de trommels en op alles wat verder voor handen is. En passant speelt-ie in het Reitdiepdorp ook nog even fagot.

De bewoners zouden knettergek worden van al dat getrommel op de rollators

Lees verder “Eerst Han Bennink zien, dan pas drums studeren”