Bij Gert & Mirjan maakten de auto´s plaats voor antiek en vintage

Gert & Mirjan voor hun zaak aan de Veilingweg in Zandeweer.

´Wij zorgen voor behoud van spullen die al heel wat levens achter de rug hebben. Dus je kunt stellen dat we duurzaam bezig zijn.´

Gert Weesies (50) verkocht en repareerde een kwart eeuw personenauto´s, bepaald niet het meest duurzame product.

Zo´n anderhalf jaar geleden kwam daar een eind aan. De auto´s maakten plaats voor antieke meubels, klokken, lampen en andere spullen. De showroom werd een toonzaal. Het Hogeland Antiek was geboren, geopend op vrijdag, zaterdag en zondag. En op afspraak.

Gert met twee colaflesjes, rechts het oudste en lichtste. ´De Amerikaanse militairen gooiden tijdens de Vietnamoorlog de lege flesjes weg. Die bleven drijven waardoor de Vietnamezen wisten waar de Amerikanen zaten. De fabrikant heeft daarom een zwaarder flesje gemaakt dat zonk.´

´Vijf jaar had ik een garagebedrijf in Uithuizen en twintig jaar hier in Zandeweer. Door gezondheidsproblemen en gebrek aan gekwalificeerd personeel, zijn wij noodgedwongen gestopt. Ik had elke ochtend last van benauwdheid, stijve spieren en andere vage kwalen.´

´Het zweet gutste na het ontbijt van mijn hoofd. Dan ging ik er even uit, stak een sigaar op en kon ik er weer even tegen. De doktoren gooiden het op stress. Uiteindelijk kreeg ik antidepressiva voorgeschreven. Met die medicatie wilde ik geen garage hebben en we besloten er een punt achter te zetten.´

Sinds een half jaar weet Gert dat zijn klachten een heel andere oorzaak hebben. ´Ik ervoer zelf geen stress en ontdekte dat intolerantie voor gluten en lactose het probleem is.´

Een asbakje van rond 1900 van de Britse meubelmaker Robert ´Mouseman´ Thompson. Een prachtig stukje ambachtswerk.

´Dankzij medicijnen en een aangepast voedingspatroon gaat het nu goed met mij. Dit vervelende avontuur heeft mij mijn garage gekost, dat was mijn lust en mijn leven. Maar ik ben ook blij dat ik nu deze zaak heb. Antiek was altijd mijn hobby. Mijn ouders hadden het huis vol staan met antiek. Na mijn dertigste raakte ik er ook in geïnteresseerd.´

´Met het restaureren van meubels van de Groninger meubelmaker J.A. Huizinga ben ik als hobby begonnen. Van die hobby hebben mijn vrouw Mirjan en ik ons werk gemaakt. Het is makkelijker te behappen dan een garagebedrijf.´

´Antiekliefhebber Marcel Siegers uit Kloosterburen* helpt ons onder meer bij restauratiewerkzaamheden. Hij kocht hier enkele spullen en we raakten aan de praat. We zijn weg van zijn enthousiasme, kennis en visie. Het klikte direct.´

´De spullen koop ik op, voornamelijk in de provincie Groningen. Het mooie is dat alles wat hier staat een verhaal heeft. De verkopers delen vaak hun verhaal, de rest zoeken we uit.´

In de werkplaats pronkt het kabinet van zijn ouders. Na restauratie verhuist het 165 jaar oude meubel naar de toonzaal.

Een 18de-eeuws kabinet.

´Mijn vader zei: als je beleggen wilt, doe dat dan in kabinetten. Dat was een soort statussymbool. Dit kabinet kocht hij voor 20.000 gulden. Collega Erik Boerma (van Boerma´s Antiekhoeve in Uithuizen) heeft hem anderhalf jaar geleden getaxeerd op 3000 euro. Geen goede belegging dus. Het geeft wel aan dat antiek toegankelijker is geworden, de prijzen en het aanbod zijn
aantrekkelijker dan vroeger.´

Gert laat bij een rondleiding wat prachtige voorwerpen zien. Een kogelflesje bijvoorbeeld, gemaakt in Engeland. ´Je drukt de kogel naar beneden en je kunt drinken. Niks dopje. Is dat niet duurzaam? Gemaakt rond 1870 hè!´

Gert bij een Berini Eitje uit 1955.

Een ander opvallend item: een enorme kast die rond 1800 in de werkkamer van de Commissaris van de Koningin in Groningen stond. ´Aparte dingen vinden we mooi.´

Met een hutkoffer van koningin Emma haalde hij ooit de landelijke media. ´De koffer hebben we laatst verkocht. Je kunt niet alles houden. Er moet ook brood op de plank komen.´

De fiets van Beno.

De Fongers-fiets van de eind vorig jaar overleden stadshistoricus Beno Hofman kocht Gert op een onlineveiling voor 1500 euro.

´Wij hebben hier veel Groninger items en de fiets past daar goed bij. De opbrengst ging naar goede doelen. Voor ons wat dat bedrag het waard, voor de markt niet, hooguit 500 euro.´

Marcel in de werkplaats in de weer met een art deco-tafeltje uit het begin van de 20ste eeuw.

Marcel benadrukt de duurzaamheid van antiek. ´Mensen zijn tegenwoordig zeer consumptief. Kopen, kopen, kopen. Vaak halen ze rotzooi in huis. Mensen moeten zich niet laten afschrikken door het woord antiek, alsof het oud geld is.´

´Hier staan allemaal uiterst smaakvolle gebruiksgoederen met een goed verhaal. Het echte werk, met de hand gemaakt. Het is al geproduceerd en van superkwaliteit. Iedereen wil dit toch in de kamer hebben? Eigenlijk zijn wij bezig met een goed doel: het behoud van cultuurhistorisch erfgoed.´

Gert knikt instemmend. Aan dit hartstochtelijke pleidooi voor antiek en vintage valt niks toe te voegen.

Eerder verscheen op mijnhogeland.nl:
Bij drummer Marcel wandel je de Gouden Eeuw binnen
mijnhogeland.nl/2023/07/16/90342a/

De bovenkant van een Friese staartklok (1820-1830) met boerenmechaniek.

Voilà, de eerste wijn van De Oude Kwekerij. Dat is een proeverij waard!

Het grote moment is daar. De wijn van de eerste beperkte oogst (oktober 2023) van De Oude Kwekerij in Niekerk kan gedronken worden. Om dat te vieren houden Frits Coers en Monique Uphus een proeverij.

De witte wijn is na maanden rijpen klaar voor de toets der kritiek. Monique: ´We waren even bang dat het met onze wijn niet goed zou komen. Week na week werd het echter beter en vooral de Solaris lijkt nu prima. De Johanniter is in smaak juist iets achteruitgegaan.´

Lees verder “Voilà, de eerste wijn van De Oude Kwekerij. Dat is een proeverij waard!”

Met de Vlinthippers gaat het crescendo, 2 jaar geleden leek het einde nabij

Vanaf links: Gerda, Jenny en Liesbeth.

Met slechts 6 overgebleven leden leek het pleit beslecht voor de Vlinthippers. Het idee was om de inhoud van de clubkas te gebruiken voor een afscheidsetentje.

Zover kwam het niet. Twee jaar later is het amusementskoor met 24 leden weer aardig op sterkte.

En zo klinkt deze woensdagmiddag tijdens de wekelijkse repetitie in dorpshuis ´t Schienvat in Kantens Waterloo, het nummer waarmee Abba een halve eeuw geleden het Eurovisiesongfestival won.

Lees verder “Met de Vlinthippers gaat het crescendo, 2 jaar geleden leek het einde nabij”

Marijke, fietsend reclamebord voor ‘haar’ school in Haïti

Met haar gloednieuwe elektrische vierwieler en beplakte fietscaravan valt ze op. Marijke Zaalberg fietst voor de beweging – op advies van haar fysiotherapeut – maar vooral ook om reclame te maken voor de stichting die zij eind 1998 oprichtte: Stichting Naar School in Haïti.

Marijke (77) stopt deze zonnige middag even in Leens voor een vers broodje bij bakkerij Peters om vervolgens haar weg te vervolgen naar Lauwersoog.

Lees verder “Marijke, fietsend reclamebord voor ‘haar’ school in Haïti”

Juan maakt statafels, is dj en werkt als vrachtwagenchauffeur

Eigenlijk houdt hij niet zo van publiciteit. Voor zijn statafels maakt de bescheiden en enthousiaste Juan Wichers (26) graag een uitzondering. ´Wat is er nu leuker dan dat ergens iets moois van je staat met je naam erop?´

Juan, geboren in Colombia en als 2-jarige geadopteerd, woont met zijn vader Esso op bedrijventerrein Lombok in Winsum. Je kunt beiden gerust typeren als ondernemend.

Lees verder “Juan maakt statafels, is dj en werkt als vrachtwagenchauffeur”

Marjan komt in 2025 met een non-fictieboek over Saaxumhuizen

Marjan voor de kerk in Saaxumhuizen.

Hoe maak je over Saaxumhuizen een voor een breed publiek interessant boek? Dat is de uitdaging voor roman- en verhalenschrijver Marjan Brouwers uit Groningen en Anton Scheepstra van Uitgeverij Passage. In de zomer van 2025 verschijnt het, zo is de planning.

Een aantal zaterdagen voert Marjan in de kerk gesprekken met inwoners van Saaxumhuizen dat met zijn ongeveer 45 inwoners tot de top 5 van kleinste dorpen van Nederland gerekend wordt. ´In juni vorig jaar hebben we al een bijeenkomst gehad waarin ik verteld heb wat mijn plan is.´

Marjan interviewt Christian die mooie herinneringen heeft aan zijn kinderenjaren in Saaxumhuizen en uitlegt waar ze altijd speelden en avonturen beleefden.

Deze zaterdag in maart ontmoet zij in de kerk Christian Schlüter, die vorig jaar zomer verhuisde van Münster naar het huis dat zijn ouders 47 jaar geleden hadden aangekocht als vakantieverblijf.

Christian was toen drie maanden oud. ´Terwijl ik beneden lag te slapen, waren mijn ouders de boel boven aan het slopen. Nog altijd kan ik goed tegen lawaai als ik slaap. Als ik slaap, slaap ik.´

Na hem is melkveehouder Alle Dotinga aan de beurt. ´s Middags sluit Marjan de dag in Saaxumhuizen af tussen de babyhuisjes van Lutje Potje, het bedrijf van Lisanne van der Bijl en Jeroen van der Schaaf.

Het is niet alleen deze informatie die zij gebruikt. Zij heeft ook de beschikking over al het materiaal dat een clubje inwoners jaren geleden over het dorp heeft verzameld met de bedoeling om er een boek van te maken.

Marjan spreidt haar armen. ´Thuis heb ik zo´n rij aan documentatie staan. De dorpsvereniging heeft mij benaderd om het boek te schrijven omdat ze graag iets met de info wilde doen.´

´Het wordt non-fictie, beeldend geschreven. Het wordt geen Saaxumhuizen in woord en beeld. Hoe het er precies uit komt te zien weet ik niet, dat ontwikkelt zich tijdens het schrijven. De geschiedenis van Saaxumhuizen komt aan de orde, de vroegere en huidige inwoners, maar ook hoe het is om in zo´n klein dorp te wonen. En hoe Saaxumhuizen zich verhoudt tot vergelijkbare dorpjes in Nederland.´

Marjan organiseert deze zomer nog een sessie over hoe de inwoners de toekomst van Saaxumhuizen zien. Christian heeft wel een idee. ´Ik denk dat Saaxumhuizen over 50 jaar niet veel anders zal zijn dan het nu is.´

Eerder verscheen op mijnhogeland.nl:
Het bevalt Christian prima in het dorp van zijn jeugd
mijnhogeland.nl/2023/12/10/97671a/

Lutje Potje, een prachtbedrijf in Saaxumhuizen
mijnhogeland.nl/2021/02/07/l

Alom lof voor de camping en eierballen van Cherita (die al 31 jaar De Breede runt)

Ze kan zich nog goed herinneren dat ze begin jaren negentig in de winter van Paterswolde naar het Hogeland reden om de camping te bekijken. ´Ik was nog nooit boven Groningen geweest. We reden even buiten de stad langs het Van Starkenborghkanaal, over een toen behoorlijk hobbelige weg. Waar gaan we wel niet naartoe´, dacht ik.

Inmiddels runt Cherita Meijer (54) al 31 jaar De Breede, de door de ANWB met 4,5 sterren beoordeelde familiecamping in Breede. De score op beoordelingssite Zoover mag er ook zijn: een fraaie 8,7.

Lees verder “Alom lof voor de camping en eierballen van Cherita (die al 31 jaar De Breede runt)”