Alan of Dorje jarig? Buurvrouw Sarah geeft een raamschildering cadeau

Sarah werkt de letters bij. Alan stelt de creativiteit van zijn buurvrouw op prijs.

Een mooie traditie in Warfhuizen. Als Alan of Dorje jarig zijn, krijgen ze een mooie raamschildering cadeau. De gever? Buurvrouw Sarah Zoutewelle-Morris, een creatieve duizendpoot.

Alan vierde begin juni zijn tiende verjaardag. Het voorraam van huize Zandt/Gerritsma aan de Baron van Asbeckweg is nog altijd voorzien van diertekeningen en fraai gekalligrafeerde letters. Moeder Petra Gerritsma: ´Meestal laten we het zitten tot de eerstvolgende verjaardag. Dorje wordt in september acht.´

´Ruim tien jaar geleden kwamen we hier wonen. Ik was toen zwanger van Alan. Bij zijn geboorte heeft Sarah spontaan het geboortekaartje ontworpen en het raam bij ons versierd. Daar is de traditie begonnen.´

Ik bak brownies, vaak breng ik dan ook een paar naar de buren

Lees verder “Alan of Dorje jarig? Buurvrouw Sarah geeft een raamschildering cadeau”

Valt bijna om…

Nog een paar tikjes en het plaatsnaambord doet de naam eer aan… Valom en het oostelijk daarvan gelegen Heuvelderij zijn de noordelijkste buurtschappen van het vasteland van Nederland. Oudeschip geldt officieel als noordelijkste dorp. Valom, boven Uithuizen en Uithuizermeeden, dankt zijn naam aan drie in aanbouw zijnde woningen die tijdens de stormvloed van 1877 ´omvielen´.
Bron: www.plaatsengids.nl

Mosterd na de maaltijd?

Pieterpadlopers passeren het wc-bordje in het Oosterbos.

Fantastisch initiatief, een wc speciaal voor Pieterpadlopers in Eenrum. Maar waarom hangt het bordje pas 100 meter voor de wc, nadat je het Oosterbos bijna gepasseerd bent?

De schrijver van dit stukje verplaatst zich in een Pieterpadloper met hoge nood. Die nadert komende vanaf Pieterburen na pakweg 4 kilometer wandelen het bos, wil maar één ding en zoekt als de wiedeweerga een plekje tussen struiken en bomen. Of hij of zij moet toevallig al weten dat het verderop comfortabeler kan…

Hengels verleggen, tentje afbreken en vrolijk verder vissen

Mario, Tom, Bernhard en Ben – en ook hond Yuma – laten zich niet uit het veld slaan. De ´illegale´ tent is niet te zien op de foto.

Duitsland is een land van regeltjes, wordt gezegd. Nederland kan er ook wat van, merken Mario Meyer (50), zijn zoons Ben (12) en Tom (9) en visvriend Bernhard Giesen (57) vrijdagmiddag.

De vier zitten nietsvermoedend te vissen bij gemaal Abelstok, tussen Wehe-den Hoorn en Mensingeweer, als de politie arriveert. Na een uitvoerig gesprek met de Duitsers vertrekken de twee agenten. Zij willen geen verdere toelichting geven aan schrijver dezes.

Mario: ´We mogen niet aan deze kant van de weg vissen, tussen de sluis en de brug. En de tent mag er niet staan, de drie visparaplu´s zijn geen probleem.´

Misschien moet ik mijn kentekenplaten maar geel verven

Lees verder “Hengels verleggen, tentje afbreken en vrolijk verder vissen”

Voetbal kan deze Rinus Michels vaak niet boeien

Rinus in zijn achtertuin met uitzicht op de Onderdendamsterweg.

Rinus Michels. Met dezelfde naam als de legendarische trainer verwacht je een voetballiefhebber pur sang. Dat is niet zo. De burgemeester van Winsum kijkt slechts mondjesmaat voetbal. ´Studio Sport is voldoende voor het eredivisievoetbal en van het WK zie ik maar een klein stukje, de hoogtepunten. Een hele wedstrijd is meestal niet om aan te zien.´

Rinus (63) is geen familie van zijn naamgenoot die grote successen behaalde, met als hoogtepunt de Europese titel met Oranje in 1988. ´De vraag werd mij vroeger bijna standaard gesteld, vooral door mannen overigens. Ook bij mijn start in Winsum was dat het geval. Nou, mijn standaardantwoord is nee.´

Lees verder “Voetbal kan deze Rinus Michels vaak niet boeien”

En daar lag Miranda onderaan de trap, tussen de was en sporttas

Miranda kan slechts toezien hoe anderen zich in het zweet werken. Ze had anders in het team van Bosplan gespeeld.

BAFLO Met een sporttas én een volle wasmand de trap aflopen, is niet verstandig. Dat ondervond Miranda Muller-van der Muil (46). Ze viel van de zevende trede. ´Daar lag ik tussen het wasgoed en mijn sportspullen. Ik zou net naar de sportschool gaan.´

En daar zit Miranda negen dagen later met haar voet in het gips te kijken naar het stratenvolleybaltoernooi in de wijk Oosterhuisen in Baflo.

´Je doet er werkelijk alles aan om niet mee te hoeven doen´, grapt Egbert van der Veen in het voorbijgaan. ´Daar ben je mooi klaar mee´, geeft  Heidi Musschenga blijk van medeleven. Nee, aan aandacht geen gebrek. ´Ik krijg veel reacties. Zeggen ze: op een feest of après-ski ga jij altijd voorop en dan overkomt jou thuis iets.´

Je doet er werkelijk alles aan om niet mee te hoeven doen

Lees verder “En daar lag Miranda onderaan de trap, tussen de was en sporttas”

Sientje Wichers op kleine schaal verder

De boodschap op het winkelraam.

ULRUM Haar boekwinkeltje aan de Asingastraat in Ulrum sloot ze vorige week na 29 jaar, toch stopt Sientje Wichers nog niet helemaal met haar hobby. ´Voorlopig ga ik thuis, aan de Elensterweg, op kleine schaal verder. Meestal ben ik wel thuis. Zo niet, dan hebben de mensen pech gehad.´

Op de laatste openingsdagen aan de Asingastraat was het volgens haar ´krankzinnig druk´. Ze deed de boeken voor de helft van het geld weg.

 

Cindy heeft er even genoeg van: ´Halve stand weg als ik van mijn werk kwam´

Cindy hoopt dat de dief dit jaar een paar keer tevergeefs bij haar langs is geweest.

´Ik heb potjes genoeg tot 2040.´ Vandaar dat Cindy Moorlag (47) een oproepje vastplakte aan haar verkoopkraampje voor haar huis aan de Molenweg in Kantens. ´Geen plantenpotjes hier meer inleveren A.U.B.´

Lees verder “Cindy heeft er even genoeg van: ´Halve stand weg als ik van mijn werk kwam´”