Koos Durenkamp en Gonny Houtman zijn het rennende bewijs dat sporten niet leeftijdsgebonden is. Met respectievelijk 80 en 73 jaar zijn zij de oudste actieve leden van loopgroep Artemis Winsum.
Samen doen ze elke zaterdagochtend een duurloop in de omgeving van Winsum. Het gaat uiteraard niet meer zo snel als vroeger, geven ze eerlijk toe. Koos: ´We lopen ongeveer 10 kilometer per uur. Alleen in wedstrijden ga ik voluit.´
Beide Winsumers trainen elke maandag bij Artemis. Gonny: ´We zaten jarenlang bij de woensdagavondgroep. Omdat we steeds meer moeite kregen met hun tempo zijn we verhuisd naar de maandag. We kwamen in een leuke, enthousiaste groep die inmiddels flink gegroeid is.´
Artemis heeft zich hersteld na een coronadip en telt ongeveer honderd leden. ´Onze club is fantastisch, die brengt je zoveel. Het echte clubgevoel leeft er. We hebben het onderling gezellig en er is nooit trammelant.´
Indrukwekkende erelijst
De twee Artemissers zijn laat begonnen met hardlopen, zij op haar 49ste, hij op zijn 57ste. Wielrennen was eerder hun passie. Gonny is daarmee gestopt, Koos doet het nog altijd. ´Met een clubje van vier mannen maken we in de zomermaanden tochten. Vorige week hebben we het seizoen afgesloten met een rondje Lauwersmeer met zoals altijd appelgebak na afloop.´
De erelijst van Gonny is indrukwekkend. Twaalf nationale hardlooptitels behaalde zij in haar leeftijdscategorie, op de 10 kilometer, de halve en hele marathon. Twee keer werd ze verkozen tot sportvrouw van het jaar van de gemeente Winsum. Alle elf clubrecords bij Artemis bij de vrouwen 50+, 60+ en 70+ zijn in haar handen.
Ziet Koos zo nu en dan een van zijn records sneuvelen door clubgenoot Albert van der Ziel, die van Gonny blijven nog wel even staan, denkt haar man Geert. ´Ik zie daar voorlopig geen verandering in komen. Vroeger was zeker niet alles beter, maar er werd bij Artemis zeker sneller gelopen.´
Geert beheert sinds 2001 de website van Artemis. Er zullen weinig clubs zijn in Nederland met zo´n accurate en actuele site. Daarnaast is de gepensioneerd sportambtenaar verantwoordelijk voor de hardloopkalender van de noordelijke provincies, de website loopjeloopje.nl.
Had er niet nog meer ingezeten als Gonny eerder was begonnen met hardlopen? Zij denkt zelf van wel. ´Het is gegaan zoals het gegaan is. Maar mijn broer Kees (Bijmolt) is ook aan de late kant begonnen en zat bij de Nederlandse subtop. Het zit kennelijk in de genen.´
´Toen ik begon met lopen dacht ik: o, dat gaat wel heel lekker! Al snel liep ik mijn eerste marathon, op advies van toenmalig trainer Jaap Smit. In totaal heb ik er 21 gelopen, over de hele wereld. De snelste was in Eindhoven, 3 uur en 25 minuten, de verste van huis in Honolulu.´
Gonny stopte met wedstrijden vanwege lichamelijke problemen. ´Het ging niet lekker meer. Ik begreep mijn eigen lichaam niet meer en liep heel geforceerd. Mijn tijden liepen sterk terug. Ik dacht: als het zo moet gaan, dan is het maar zo. Achteraf bleek verkeerde medicatie de oorzaak te zijn van de problemen.´
´Vorig jaar heb ik als recreant meegedaan aan de halve marathon van Haren en dat ging heel goed. Als ik mij ertoe zet, zou ik zoiets wel vaker kunnen doen. Maar wil ik dat, heb ik daar nog zin in?´
Koos: ´Gonny werd altijd eerste. Dan gaat de aardigheid er eerder af als de resultaten in een neerwaartse spiraal zitten. Dat heb ik niet. Af en toe loop ik in de prijzen en daar ben je dan blij mee.´
De wedstrijdspanning is iets wat Gonny zeker niet mist. ´Naar wedstrijden toe was ik altijd zo vreselijk gespannen dat zelfs het eten mij niet smaakte. In het startvak vroeg ik mij af: waarom sta ik hier, moet dit nu? Dan ga je toch en is er euforie na de finish. Het eten was plots weer heerlijk.´
Het fanatieke is eraf, nu geniet ze vooral van het hardlopen. ´Hoe leuk is dit? Tijden maken me niets meer uit, ik loop onbevangen. We moeten heel tevreden zijn dat we dit nog kunnen op onze leeftijd. We beleven er veel plezier aan.´
Koos en Gonny wandelen ook nog, apart van elkaar. De hele dag in huis zitten vinden ze driemaal niks. Gonny doet geregeld mee met de wandelclub van dorpsgenoot Wim Kwant, wandelmaatje.com.
Daarnaast loopt ze dagelijks haar eigen ronde. ´Elke ochtend om zeven uur vertrek ik vanuit huis. Ik geniet van de stilte en mooie zonsopkomsten. Bij wandelen zie je beduidend meer van de omgeving. Met hardlopen ben ik in opperste concentratie omdat ik bang ben te vallen en iets te breken.´
Koos houdt ook zeker rekening met zijn leeftijd. ´Ik ben best blessuregevoelig. Mijn fysio raadde me daarom aan om te stoppen met marathons. Tien heb ik er gelopen. Daar blijft het bij. Maar aan halve marathons waag ik mij nog graag.´
Eerder verscheen op mijnhogeland.nl:
Stilzitten is er niet bij voor sportieve Koos (75)
mijnhogeland.nl/2019/10/20/17564/
