Langs de oprit een bordje met Rolling Stones Avenue en erop een Toyota met de wereldberoemde tong. In dit huis aan de Allersmaweg in Ezinge woont overduidelijk een Rolling Stones-fan. Zijn naam? Rieks Postema (65). En de appel valt niet ver van de boom. Zoon Ronnie (38) is ook in de Stones.
Ronnie heeft zijn naam eraan te danken. Rieks: ´Het was voor mijn vrouw Thea en ik altijd duidelijk dat we, mochten we een zoon krijgen, hem een Stonesnaam zouden geven. Dat is Ronnie geworden, een prachtige naam en Ron Wood is een sympathieke gozer. En Ronnie zou met die naam niet gepest worden als hij geen fan was geworden. Het is een naam die hier meer voorkomt.´
´Thea is in november 2015 overleden aan de gevolgen van borstkanker. Zij stond altijd achter mijn hobby, vond de muziek leuk, maar was geen fan. Dat was ze van Roger Whittaker. Wij zijn samen naar zowel concerten van de Stones als Whittaker geweest.´
Mirthe en Annelies zoeken de mooiste peertjes uit.
Liefhebbers van stoofpeertjes weten waar ze zaterdag moeten zijn, bij Jacob Loots en Roos Tapilatu op Ewer, de buurtschap tussen Houwerzijl en Zuurdijk.
De zelfplukdag in september is inmiddels een traditie. ´We hebben ongeveer 150 perenbomen, voor het overgrote deel Gieser Wildeman. Het is een overblijfsel van ons fruitteeltbedrijf dat we hier vijftig jaar hadden. Op het hoogtepunt stonden hier 22.000 appel- en perenbomen op 8 hectare grond´, vertelt Jacob.
Het gezamenlijke optreden ter afsluiting van de dag.
DEN ANDEL ´Dit is vast het kleinste instrument vanmiddag. Daar zal ik een paar nummers op spelen.´ Roelf Wolters uit Winsum is zaterdag met zijn mondharmonica een van de muzikanten op de 26ste Accordeon- en Harmonicadag in Den Andel.
Roelf op de mondharmonica. Piet Nienhuis begeleidt hem op drums.
Iedereen mag vier nummers op het podium van dorpshuis Op Streek spelen, maar die van Roelf zijn van korte duur en hij ziet zijn kans schoon. ´Zal ik nog een nummer spelen of wordt dat te duur?´
Annie Medemblik van de accordeoncommissie knikt, ze vindt het prima dat hij voor zijn vijfde gaat. En geld kost het de organisatie natuurlijk niet, iedereen doet het pro Deo en ook de entree is gratis. Enkele sponsors en een bingo maken de dag financieel mogelijk.
Jaap bij het beeld 4 heemskinderen, dat naast De Koppelpaarden staat. De Meister toren weerspiegelt in het raam.
Wie nostalgie wil ervaren, moet eens binnenkijken bij Jaap en Hanny van Meeuwen in Uithuizermeeden. Ze bewonen sinds 1994 de 213 jaar oude voormalige herberg De Koppelpaarden, aan de voet van de Meister toren. Beeldhouwer Jaap heeft er zijn werkplaats en galerie en is op afspraak open.
De originele gevelsteen.
Boven de bar staat de originele gevelsteen van de herberg. Het lijkt of de tijd hier heeft stilgestaan. ‘We hebben wel het een en ander veranderd, maar de sfeer is gebleven. Toen we het kochten was de laatste uitbaatster net overleden. We zijn gevallen voor de plek, bij de Meister toren. Toen ik die voor het eerst zag, was het net een droom, de toren is zo on-Nederlands.’
Jaap achter de bar, tapbier is er trouwens niet verkrijgbaar.
Renne (tweede van links) praat met zijn vaste campinggasten uit Den Bosch (links) en Spijkenisse.
Gasten beoordelen de camping van watersportvereniging De Watergeuzen in Ulrum met een vette 8. ´Komt door de prachtige ligging, de goede sanitaire voorzieningen en de vrijheid die ze hier hebben´, meent Renne Vogel (67), voorzitter en manusje-van-alles.
´Als ze arriveren, leid ik ze rond en vraag waar ze willen staan. Dan kijken ze me al verbaasd aan. Op veel kampeerterreinen wordt gezegd waar je moet staan. Wij verplichten ze niet met ´dit moet je en dat moet je´. De regels vertel ik ze niet. Ze weten zelf donders goed wat wel en niet kan.´
´Ik waarschuw altijd dat we hier geen bingo- en discoavonden hebben, maar daarvoor komen ze ook niet. Fietsen in de omgeving, dat willen ze meestal. Ik raad ze aan de toren van Hornhuizen te beklimmen vanwege het mooie uitzicht over het wad, een visje te kopen in Zoutkamp en het Lauwersmeer te bezoeken.´
Miek en ik doen het echt samen
Tweemaal daags maakt Renne een wandelingetje over het terrein en vraagt de gasten of alles naar wens is. ´Daarbij laat ik het aan hen of ze verder met me willen praten.´
Renne woont met Miek (68) al 33 jaar in de woning naast de SVR-camping, tegenover het bruggetje Domies tilje, met uitzicht over de landerijen. Miek zegt dat ze niks met de camping te maken heeft, maar dat weerspreekt Renne. ´Miek cijfert zichzelf weg. Als ik er niet ben, vangt zij de gasten op en komen ze bij haar als er problemen zijn. We doen het echt samen.´
Wsv De Watergeuzen werd in 1969 opgericht en begon twintig jaar later een camping op de plek van de vroegere klompenfabriek. De watersportvereniging is ook verantwoordelijk voor de ligplaatsen voor boten in de Ulrumer Opvaart, langs de Trekweg. Havenmeester Ellen Punt int de liggelden.
Een boer in de omgeving heeft mest uitgereden. Dat moet het zijn
Van alle leden wordt verwacht dat ze af en toe klussen op zich nemen. ´Jaarlijks is er een klussendag en deze herfst zetten ze een 7 meter lange blokhut met opbergruimte, zitgelegenheid en terras neer op het campingterrein. Alleen voor het schoonmaken van het sanitair en het grasmaaien betalen we, de rest is vrijwilligerswerk.´
Renne met op de achtergrond de Ulrumer toren.
Er zijn nu al meer gasten geweest dan in 2017. Het zijn overwegend camperaars. Twee echtparen, uit Den Bosch en Spijkenisse, hebben een seizoenplaats. Het Groninger petje van de Zuid-Hollander laat zien dat hij zich hier inmiddels aardig thuis voelt.
Met de hoge waardering op internet is Renne zeer verguld. Maar dan valt zijn oog op een verse beoordeling, een 7,6. Zeker niet slecht, maar de gast klaagt over stank. Renne en Miek snappen er niks van en moeten hard nadenken. ´O, ik weet het al´, zegt Renne na een minuut of drie. ´Een boer in de omgeving heeft mest uitgereden. Dat moet het zijn.´
Het beheren van de camping is niet zijn enige activiteit. Renne is voor Staatsbosbeheer excursieleider in het Lauwersmeergebied. In de gemeenteraad van De Marne leidt hij de CDA-fractie. Staat zeventiende op de lijst voor de verkiezingen voor de nieuwe gemeente Het Hogeland. In De Marne kwam hij twee keer door voorkeurstemmen in de raad. Renne: ´De kiezer beslist.´
Berend werkt op de Waddenmarkt verder aan een fruitschaal.
PIETERBUREN/WESTERNIELAND ‘Van hout word ik wild. Wat een ander met auto’s heb, heb ik met hout. Het is puur natuur, zit gewoon in bomen.’ Houtkunstenaar, sorry: artistic tovenaar Berend Hut-de Vries (53) maakt de mooiste voorwerpen van hout en kan er enthousiast over vertellen.
Artistic tovenaar, dat vraagt om uitleg. Berend: ‘Iemand in het dorp zei dat ik geen kunstenaar was, omdat ik er niet voor had gestudeerd. Sindsdien noem ik mij artistic tovenaar.’
‘Ik maak toverstokjes, die zijn vooral bij kinderen zeer gewild. Daarnaast fruitschalen, kaasplanken, dildo’s, kommen, tollen, sculpturen en nog veel meer.’
Enkele creaties van Berend, bovenaan links de pittige kaasplanken.
De kunstpenissen leiden vaak tot gegrinnik als mensen zijn kraam passeren. ‘Soms reageren mensen minder leuk. Zo zei een vrouw laatst verbolgen: Dat dit hier zo maar mag staan, dat vind ik niet normaal. Direct daarop kwam er jonge vrouw langs en die reageerde met: O, wat leuk. Eens een keer wat anders.’
Ook op de pittige kaasplanken wordt vaak lachend gereageerd. Dat blijkt ook op de Waddenmarkt in Pieterburen, waar Berend zondag samen met zijn echtgenote Petra staat. Een stel Duitsers ontgaat eerst de gelijkenis van de kaasplank met het vrouwelijk lichaam. Berend: ‘Kaas smaakt er echt lekkerder op.’ Plotseling zien ze het. Na een kort praatje lopen ze lachend verder.
Als een timmerman zegt dat hij niets meer met het hout kan, wordt het voor mij interessant
Jacob Hellinga (tweede van links) tussen bezoekers.
Yvonne Suiveer is in haar element.
Genieten van het uitzicht, hier richting Warfhuizen.
Drukte op de toren. Yvonne (paars petje) geeft uitleg.
De toren steekt mooi af tegen de lucht.
Dick van den Berg kijkt van een afstandje toe hoe de bezoekers bij de voet van luchtwachttoren 7O1 (7-Otto-1) bij Warfhuizen uitleg krijgen van Jacob Hellinga uit Winsum. Op de 15 meter hoge toren is Warfhuister Yvonne Suiveer die taak toebedeeld.
´Wat grappig dat jij Otto heet´, zegt Yvonne tegen een jongen in het gezelschap. Ze legt uit dat vrijwilligers tijdens de Koude Oorlog de toren bemanden en op gehoor en met een kijker speurden naar Russische vliegtuigen die lager vlogen dan de radar kon waarnemen.
In het gehele land werden dergelijke uitkijkposten aangelegd. Die in Warfhuizen werd in 1955 gebouwd en verloor net als alle andere torens in 1968 zijn functie. Er is in al die jaren alleen maar geoefend, een Russisch vliegtuig is nooit waargenomen. Gelukkig maar.
Dirk weet precies waar alles ligt. ´Het zit allemaal in mijn hoofd.´
Wat spijt het hem dat-ie niet gewoon elke dag in zijn garagebedrijf bezig kan zijn. Zoals in de afgelopen 67 jaar. Longproblemen dwingen de 81-jarige garagehouder Dirk (Dik) Dijkema tot rustig aan doen. ´Dit doet heel veel pijn. Hier heb ik mijn hele leven gewerkt.´
Woensdagmorgen scharrelt hij rond in zijn bedrijf aan de Wierdaweg in Winsum, zoals hij heel af en toe nog doet. Maar nu niet in de gebruikelijke overall.
´Ik was altijd het zorgenkind van pa en ma´, vertelt hij. ´In 1940 ben ik geopereerd en leef sindsdien op één long. Dat was nooit een probleem, maar de laatste jaren en zeker de laatste maanden wel.´
Ik heb het altijd met verschrikkelijk veel plezier gedaan
Esmee, Jonas en Niels bij het Reitdiep. Pepijn ligt nog op één oor.
Een bijzonder feest, en dat was het. Niels (42), Esmee (40), Pepijn (13) en Jonas (11) Heij uit Oldehove vierden dit weekend bij Roodehaan hun emigratiefeest. Met honderd familieleden, kennissen en vrienden uit het hele land was het een gezellige bedoening aan het Reitdiep.
Zondagmorgen is Niels druk bezig met het bakken van eitjes voor de gasten die overnacht hebben in tenten en caravans. ´We hebben gisteravond vuurtjes gestookt, gebarbecued en de kinderen hebben gezwommen in het Reitdiep. Het was ontzettend gezellig. De diehards, ongeveer de helft, hebben hier overnacht. We drinken nog koffie en ontbijten en dan is het feest voorbij´, vertelt Esmee.
WINSUM De snelst wandelende postbezorger in Winsum is ongetwijfeld Romke Visser (56). En hij is waarschijnlijk ook het enige Statenlid in Nederland dat dit werk doet. ´Het houdt me lichamelijk en geestelijk fit, is goed in te plannen en een mooie bijverdienste.´
Romke heeft een stappenteller op zak en daaruit blijkt dat hij met een gemiddelde snelheid van dik 4,5 kilometer per uur zijn rondes doet. En dat is rap als je bedenkt dat hij de post uit zijn karretje haalt, het adres leest en bezorgt.
´Het vergt een goede oog-handcoördinatie. In totaal heb ik sinds 2013 ruim 10.000 kilometer gelopen. Dat houd ik bij, ik beschouw het toch een beetje als een sport. Ik doe alles te voet, met de postboy. De anderen in Winsum gebruiken de fiets. Dat op- en afstappen is funest voor mijn rug. Daarom loop ik liever. En in tijd maakt het niet veel uit´, aldus Romke, die in zijn vrije tijd aan langeafstandwandelen doet.
Is de VARAgids opgezegd, dan doet mijn sociaaldemocratisch hart zeer
Langs de oprit een bordje met Rolling Stones Avenue en erop een Toyota met de wereldberoemde tong. In dit huis aan de Allersmaweg in Ezinge woont overduidelijk een Rolling Stones-fan. Zijn naam? Rieks Postema (65). En de appel valt niet ver van de boom. Zoon Ronnie (38) is ook in de Stones.
