Wim, van timmerman naar helpende in de zorg

Wim geniet aan de waterkant. Zijn oude voetbaltas gebruikt hij voor zijn visspulletjes.

´Ik kom er zo aan hoor, heb de boel in de war´. De man aan de waterkant lijkt te praten met vissen die vlak onder de wateroppervlakte zwemmen. Want behalve een passerende fietser is er niemand in de buurt.

De hengelaar is Wim Boverhof. Praten in zichzelf doet hij veel, ook op het werk. ´Hardop nadenken, noem ik het. Fietsers, wandelaars en ook collega´s vragen geregeld: sorry, wat zei je?´

Wim heeft deze woensdagmorgen een mooi plekje uitgekozen langs de Rasquerdermaar in Tinallinge, uit de wind dankzij de bosschages. De werphengel ligt ongebruikt in het gras, met de vaste hengel vist hij op alles wat maar wil bijten. ´Ik laat me verrassen. Alle vissen zijn welkom, de snotter uitgezonderd. Die willen de haak nog wel eens diep inslikken.´

Wim met een mooie rietvoorn.

In korte tijd verschalkt de 48-jarige uit Usquert enkele rietvoorns. Vangen is leuk, maar eigenlijk draait het daar niet om. ´Ik vis ter ontspanning. Vissen geeft me rust, ik kan de dingen van me af laten glijden. Mijn werk is best stressvol. Mensen kunnen zich niet voorstellen dat ik vis. In het normale leven ben ik best een druk mannetje.´

´Ik ben gaan vissen nadat ik in de zorg kwam te werken, in wisseldiensten. Ik was altijd timmerman. Het bedrijf waarvoor ik werkte ging failliet. In een beroepskeuzetest bij het UWV scoorde de zorg hoog.´

´Ik ben begonnen in verpleeghuis De Twaalf Hoven in Winsum en werk alweer zeven jaar als helpende in Alegunda Ilberi in Bedum.´

Daar heb ik nu spijt van, maar dat is achteraf

´Het werk bevalt goed, maar is geestelijk soms best zwaar. Ik doe het met liefde, met mijn hart. Dan is het makkelijker om te doen. Eigenlijk had ik direct in de zorg moeten gaan werken. Daar heb ik nu spijt van, maar dat is achteraf. De zorg had een soft imago. Kiezen voor de zorg deed je als jongere niet. Ik had me daar niks van aan moeten trekken.´

´Bij De Twaalf Hoven waren ze eerst wel verbaasd. Een timmerman die de zorg in wil. Uiteindelijk mocht ik meelopen na ettelijke telefoontjes. Als ik eenmaal iets in mijn kop heb…´

Een nieuw haakje. Dat betekent dat de leesbril op moet.

Wim weet zich dikwijls vergezeld van zijn vader (Fred) aan de waterkant. ´Van hem heb ik het vissen meegekregen. Vroeger had ik er geen geduld voor. Dan zat ik met de hengel te spelen en zei hij: ga maar naar huis, jij jaagt de vissen alleen maar weg. Nu vraag ik hem geregeld: pa, ga je mee vissen?´