Brandweerbus uit Oostenrijk bezorgt Stephan het ultieme gevoel van vrijheid

Rune en Stephan op de dijk tussen Schaphalsterzijl en Schouwerzijl.

Stephan Jullens (47) uit Winsum rijdt rond in een voertuig dat in het oog springt, een brandweerbus uit 1978. ´Het is de manschappenwagen geweest van de vrijwillige brandweer in Haibach, Oostenrijk. Waarschijnlijk werd de bluswagen eraan vastgekoppeld.´

´Het is zo machtig mooi! Matrasjes mee, ergens heen tuffen en daar een tijdje bivakkeren. We kunnen er met het hele gezin (vijf personen) in. Zo´n bus geeft een gevoel van ultieme vrijheid. Dat had ik ook met mijn Volkswagenbusje, mijn eerste auto. Een T2, je weet wel, zo´n hippiebusje.´

Schuddend als in een cakewalk rijden we over de klinkers van de Nieuwstraat

Een stukje rijden dan maar, naar Schouwerzijl. Stephan heeft de bus altijd bij de Jeneverbrug staan. Zoon Rune (11) is ook ingestapt. Direct wegrijden is er niet bij, het starten kost even tijd. Na een minuutje gaan we schuddend als in een cakewalk over de klinkers van de Nieuwstraat. Op asfalt voelt het gelukkig een stuk comfortabeler.

´Ik zag deze bus in 2013 langs de kant van de weg staan bij garagebedrijf Kramer in Uithuizen. Groen uitgeslagen van de algen. Ik was er wel nieuwsgierig naar. De uitlaat was kapot, verder was alles prima, zei de garagehouder. Het was echt een koopje.´

Soms voel ik me net Sinterklaas

Lees verder “Brandweerbus uit Oostenrijk bezorgt Stephan het ultieme gevoel van vrijheid”

Klaas is op pad met de metaaldetector, want hij heeft toch een uurtje over

Hij heeft een uurtje over, het is zonnig en dus is Klaas Boneschansker met zijn metaaldetector in de weer bij Groot Maarslag. ´Je moet er wel feeling voor hebben, een mooie zwaai hebben.´ En nee, voor het geld doet de Leenster het niet. ´Als ik dat zou doen, had ik nu bij de voedselbank gelopen. Het is puur hobby.´

Amateurarcheologie vindt de 46-jarige eigenaar van een dakdekkersbedrijf al zeven jaar een mooie bezigheid. ´Het meeste wat je vindt is rommel. Oude spijkers, dat soort spul.´ Een tel later hoort hij aan de piep dat er weleens iets bijzonders zou kunnen liggen. Hij graaft en haalt de minidetector erbij. Ontdaan van de klei blijkt de vondst toch ijzer. ´Mmm, waarschijnlijk een roestige spijker.´

Dat het ook anders kan, bewijzen foto´s op zijn smartphone. ´Kijk, dit is een zilveren kruisje van 3,3 bij 2 centimeter. Was volledig verwrongen toen ik het vond, waarschijnlijk is het een of meerdere keren geraakt door een ploeg. Ik heb het laten restaureren. Deskundigen kunnen het tot dusverre niet thuisbrengen.´

´Ik heb in al die jaren 90 mantelspelden gevonden. Ik ga nu op zoek naar nummer 91´

Lees verder “Klaas is op pad met de metaaldetector, want hij heeft toch een uurtje over”

´Fiets kopen, meneer? 20 euro! Slot zelf openbreken!´

Lars heeft net iets uit het water gevist en bekijkt de vondst. Joas is met een dreghaak in de weer.

Een fiets aangeboden krijgen als je door het centrum van Winsum fietst, dat moet een zeldzaamheid zijn. Donderdagmorgen was het raak. ´Fiets kopen meneer? 20 euro, je moet zelf het slot openbreken!´

Een duister zaakje? Welnee, Joas Knol (14) en Lars van der Hoeven (11) vissen in het Winsumerdiep, naast De Boog en café J&A. Joas met een dreghaak, Lars met een magneet. Binnen vijf minuten hadden ze al een oude damesfiets te pakken. En de Gazelle bieden ze aan iedere passant aan. Zo ook aan vier Pieterpadlopers, die de humor er wel van kunnen inzien en lachend hun weg vervolgen.

We gaan ermee naar de oudijzerboer, hopelijk levert het nog een beetje op

Lees verder “´Fiets kopen, meneer? 20 euro! Slot zelf openbreken!´”

Klus in schilderachtig kerkje

Schilder Bert Wiersum legt maandag de laatste hand aan het plafond van het kerkje van Breede. De volgende dag zullen steigerbouwers de steiger in het witte kerkje afbreken en een nieuwe opbouwen voor het sauzen van de muren.

De Eenrumer voert het werk samen met Theo Buikema uit, namens Hoogeland schilders. In het plafond van het middeleeuwse kerkje zaten veel scheuren door de aardbevingen en de stuclaag had geen optimale hechting meer. Grondig herstel volgde. De oude laag is vastgezet en er is een weefsel aangebracht. Daarna is het plafond in zijn geheel in authentieke stijl gestukadoord.

De draagconstructie van de toren was door toedoen van de boktor aangetast

Lees verder “Klus in schilderachtig kerkje”

Iwikje maakt heerlijke bonbons, maar smult er zelf niet van

Iwikje vult de voorraden in de vitrine aan.

Het water loopt je in de mond bij Yann Chocolaterie La Poutré, het winkeltje midden in de Westerstraat in Winsum. Sinds vier jaar eigendom van Iwikje la Poutré, een jonge onderneemster van 24. ´Op zaterdag helpt mijn moeder (Jolanda van Leeuwen) mij mee. Nieuwe klanten willen haar nog weleens complimenteren:´Wat heeft u een prachtige zaak!´ Ze denken dan dat ik een medewerker ben.´

Donderdagmorgen om tien uur vult Iwikje de bonbons bij. De eerste klant meldt zich al snel en wil zijn geliefde verrassen met een doos bonbons, het is immers Valentijnsdag. Iwikje vult de doos met precisie, doet er een vrolijke strik om en een tevreden man stapt de deur uit. Daar kan-ie mee aankomen!

Mijn ouders wilden mij een bijzondere naam geven, toch komt die gewoon uit een boekje

We moeten het eerst maar eens hebben over de opvallende naam van de chocolatier. ´Mijn ouders wilden mij een bijzondere naam geven, toch komt die gewoon uit een boekje. Maar ik ben nog nooit een naamgenoot tegengekomen. Wel stuitte ik op internet keer op een prijswinnende hond die Iwikje heet. De achternaam duidt op de Franse oorsprong, maar dan moet je wel erg ver terug.´

Een en al lekkernij…

Iwikje nam de chocolaterie begin 2015 over van Jan Batstra. ´Ik woonde toen nog in Wehe-den Hoorn en maakte daar al bonbons. Een winkel in Winsum leek mij ideaal. Omdat Jan een vaste klantenkring had opgebouwd, heb ik de naam Yann gehandhaafd.´

Lees verder “Iwikje maakt heerlijke bonbons, maar smult er zelf niet van”

Piet, baggeraar van Broekstermaar

Dat moet toch heerlijk zijn, werken in het weidse landschap! Geen autoverkeer, alleen af en toe een passerende wandelaar, jogger of (brom)fietser.

Piet Hummel van Beukema Grondwerken BV uit Onderdendam haalt met een kraan bagger uit de Broekstermaar, tussen Molenrij en Eenrum. Het slib deponeert hij op de oever.

Beukema kreeg afgelopen herfst van waterschap Noorderzijlvest de opdracht vijf maren op het Hogeland te baggeren. ´Drie maren zijn inmiddels gebaggerd, de Losdorpstermaar, Leimaar en Kloosterlagemaar. We zijn nu in de Meedstermaar en Broekstermaar bezig. Voor 15 maart, voor het begin van het broedseizoen, zijn we klaar´, vertelt Janny Beukema, die samen met echtgenoot Roelf de directie vormt van het bedrijf.

Boeren ontvangen een vergoeding van het waterschap

Lees verder “Piet, baggeraar van Broekstermaar”

Even mijmeren over 538 en café Kombuys, en weg is Willem…

Ondanks een prothese fietst Willem van der Molen jaarlijks duizenden kilometers. De 63-jarige Uithuizer werpt een blik op zijn kilometerteller. ´10.051. Vorig jaar april heb ik de teller op 0 gezet.´

Het is maandagochtend. Koud en winderig. Willem heeft bij Albert Heijn in Uithuizen zijn boodschappen gedaan en staat op het punt op zijn elektrische driewieler naar huis te gaan. ´Ik mag dolgraag fietsen, lekker buiten zijn, genieten van het landschap en je hoofd leegmaken. Als het wat beter weer is, maak ik vaak tochten van 100 kilometer, naar Delfzijl, Winsum, Lauwersoog.´

Een familiekwaaltje, mijn vader had het ook

´Daarom ben ik ook zo blij dat mijn rechterbeen onder de knie is afgezet en niet erboven. Vanwege dichtgeslibde aderen moest mijn onderbeen er acht jaar geleden af. Een familiekwaaltje, mijn vader had het ook. Maar het betekende wel dat ik met mijn werk moest stoppen.´

´Ik vernam al enige tijd dat het lopen steeds slechter ging. Tachtig keer met een dienblad naar het terras lopen wilde nog wel, maar even naar de supermarkt gaan, werd een steeds groter probleem.´

Willem was tien jaar in dienst bij café Kombuys in Uithuizermeeden. Jaren waar hij met veel plezier op terugkijkt. Datzelfde geldt zeker niet minder voor zijn eerdere jaren bij discotheek 538 in Uithuizen, waar hij tot 1998 werkte.

Naar Jacob Visser luisterden de bezoekers gewoon

Lees verder “Even mijmeren over 538 en café Kombuys, en weg is Willem…”

Zoef! Daar gaat Gerben, de vliegensvlugge atleet

Gerben begint aan zijn trainingsloop van 8 kilometer.

´Als ik mijn tanden ergens in zet, laat ik niet meer los. Dat zit in me. Ik kan nu eenmaal geen dingen half doen. En zo is dat ook met hardlopen.´ De lichtvoetige atleet Gerben Vermij valt bij hardloopwedstrijden in Groningen en Drenthe de laatste jaren steeds vaker in de prijzen.

Tussen buurtschap Leenstertillen – waar hij met vader Arthur en moeder Ellen woont – en Leens heb je grote kans hem tegen te komen. De 33-jarige, 60 kilo wegende Gerben heeft er zijn vaste ronde van 8 kilometer.

´Om de dag ren ik die. Tweemaal per maand loop ik hem twee keer achter elkaar en een paar keer per jaar driemaal´, zegt Gerben vlak voor zijn trainingsronde van dinsdagochtend.

Gerben heeft inmiddels al mijn tijden verbeterd en niet zo´n beetje ook

Lees verder “Zoef! Daar gaat Gerben, de vliegensvlugge atleet”

Herenhuis in aanbouw met in de schuur straks de een-na-mooiste van de wereld

Het eerste huis staat er, maar of de eigenaren Jaap en Karen Sok de eerste bewoners van de Winsumer woonwijk Munster zullen zijn, is de vraag. Jaap: ´Ik ben van beroep installateur, bij Top Installatiegroep. Het installatiewerk doe ik dus zelf, met hulp van mijn vader, maar ik moet het naast mijn werk doen. Dat kost extra tijd.´

In de eerste week van augustus hoopt het gezin te kunnen verhuizen naar de nieuwe wijk aan de oostkant van het dorp. ´We huren tijdelijk een woning aan de Zijlvestweg. We hadden een koopwoning aan de Meander. Binnen drie dagen waren we die kwijt.´ Munster wordt een wijk zonder gasaansluiting. ´Ons dak ligt straks vol met zonnepanelen en we krijgen een warmtepomp.´

Jaap (32), Karen (29, administratief medewerkster) en hun kinderen Joël (7), Liam (4) en Noud (1) nemen woensdag een kijkje bij hun woning in aanbouw. Een dag eerder hebben de mannen van aannemer Bouwderij uit Groningen het hoogste punt bereikt en de vlag gehesen. ´Zij zetten de houtskeletdelen, de rest wordt gedaan door mijn oom en neef. Zij hebben een aannemersbedrijf in Hoogeveen.´

Lees verder “Herenhuis in aanbouw met in de schuur straks de een-na-mooiste van de wereld”