Daan (in overall want hij is druk bezig met allerlei klusjes) voor de circuswagen.
Bernhard Renz bracht de circuswagen vrijdag hoogstpersoonlijk naar Pieterburen, maar niet om er een voorstelling te geven. In de woonwagen komt bakkerij Stoet&Ainvoud, kortweg Stoet.
´Een voorziening waar het hele dorp iets aan heeft´, zegt Daan Voermans (41), een van de initiatiefnemers en de trekker van het project. ´En de opvolger van bakkerij Impuls die hier jaren zat.´
De van Circus Renz Berlin gekochte wagen staat op de grote parkeerplaats. Met inventaris. Onder meer een bankstel, een kast, bedden en een partij kinderspeelgoed kwamen mee uit Beilen.
We gaan drie keer in de week open en bakken zestig broden per dag. Op = op
Tien dagen is Eddy van Wijk met zijn manschappen – Polen, Hongaren en een Nederlander – bezig om de pompoenen van het land te krijgen. Liefst 8 hectare met dit gewas heeft de biologische akkerbouwer uit Leens.
Een dier in nood moet je helpen, of je nu hoogzwanger bent of niet. Vindt Marieke Eling uit Baflo. Dus redt ze vrijdag, een dag voor haar uitgerekende datum, een schaap dat op de rug ligt.
Marieke rijdt even na het middaguur over de provinciale weg als ze bij Ranum de texelaar in nood ziet. Ze stuurt haar auto direct naar het weiland en zegt tegen haar passagier, zoontje Sam van 2, dat mama zo terug is.
´Slootje springen gaat niet meer, dat zou de kortste weg zijn´, zegt de 37-jarige Marieke. Dus gaat ze via het hek en over schrikdraad naar het dier toe. ´Ze beweegt niet, ik hoop niet dat ze dood is.´ Een paar stappen verder: ´Gelukkig, ze beweegt!´
Tijdens het lopen doceert ze: ´Nooit het schaap via de zijkant op de poten zetten, dat is niet goed voor haar maag. Dan kan ze alsnog doodgaan.´
Jan Schuiling staat zondagmiddag – zoals elke zondag tussen april en november – met zijn snackwagen bij de Willem Lodewijk van Nassau kazerne aan de Strandweg, op een steenworp afstand van de provinciale weg Ulrum-Lauwersoog.
De temperatuur is prima, maar er staat een stevige wind. Vandaar dat de 52-jarige Ulrumer het vandaag op zijn strategische plek niet van fietsers moet hebben. ´Maar ik heb al wel zeventig traytjes frisdrank verkocht, dat is niet slecht. Vooral op feestdagen is het hier topdrukte. Op tweede pinksterdag was er een wachttijd van nota bene anderhalf uur voor patat.´
´Je moet in beweging blijven. Dat is mijn drijfveer. Hardlopen kan helaas niet meer vanwege mijn kunstheup. Dus wandelen Trijnie en ik veel.´
Jan Willem Nanninga (65) is als gepensioneerd sportleraar uiteraard op de hoogte van het belang van voldoende bewegen. Donderdag in de vroege ochtend wandelt hij het rondje Maarhuizen. Maar het had ook Schaphalsterzijl kunnen zijn. Of Garnwerd met een rustpauze op een van de terrassen in het dorp aan het Reitdiep.
Meestal vergezelt Trijnie hem, maar die heeft deze ochtend andere bezigheden. ´Je kunt al wandelend de mooie omgeving in je opnemen en je komt altijd wel iemand tegen om even een praatje mee te maken. We gaan ook vaak op wandelvakantie.´
Jan Willem staat even stil bij de Enne Jans Heerd in Maarhuizen. ´Fantastisch hier toch? De bewoners en Staatsbosbeheer willen er echt iets moois van maken.´
Da´s toevallig, een vertegenwoordiger van Staatsbosbeheer wacht bij de monumentale boerderij op de komst van gedeputeerde Mirjam Wulfse. Ze gaan overleg voeren over de plannen die, zo legt de ´eigenaar´ aan Jan Willem uit, wel een flinke zet kunnen gebruiken. Het overleg vindt zo plaats in de sfeervolle boomgaard. De stoelen en flip-overs staan klaar.
De ontwikkeling in de gemeente Het Hogeland boeien Jan Willem en niet alleen omdat hij toevallig fractievoorzitter is van de PvdA. ´In 2010 ben ik in de raad terechtgekomen. Dit is mijn derde termijn. Het is prachtig werk. Je doet het voor de mensen en vanuit een ideologie. Het is een vrijetijdsbesteding en daarom vind ik dat je het met elkaar aangenaam moet maken. In de fractie lukt dat, de sfeer is goed. En dat geldt ook voor de raad.´
Met cremeren voorkom je dat mensen langs je graf lopen en zeggen: hier ligt Jan Willem Nanninga, die klootzak
Tijdens zijn wandelingen doet de Winsumer soms inspiratie op voor zijn maandelijkse column op de site van PvdA Het Hogeland. Op persoonlijke titel schrijft hij in de rubriek ´door de Rode bril´ over alles wat hem bezighoudt. ´Voor mijn eerste column na de vakantie heb ik nog geen onderwerp.´ Na even nadenken: ´Misschien moet het over het begraafbeleid gaan.´
En dan gaat het al snel over de persoonlijke keuze voor cremeren of begraven. ´Ik wil later gecremeerd worden, net als mijn ouders. Maar als je over een begraafplaats loopt, zie je wel een stuk historie, dat is ook mooi.´ Lachend: ´Maar met cremeren voorkom je dat mensen langs je graf lopen en zeggen: hier ligt Jan Willem Nanninga, die klootzak.´
De gemeentepolitiek ligt nog even stil. Op 18 september is de eerstvolgende raadsvergadering. De fractievoorzitter, geboren in Sint Jacobiparochie, opgegroeid in Baflo en de afgelopen vier decennia woonachtig in Winsum, kan daar niet bij zijn. ´Trijnie en ik hebben onze vakantie nog tegoed, we gaan wandelen in de Vogezen.´
Nog even terug naar het leraarschap. Jan Willem, tenger als in zijn jonge jaren, stond op Het Hogeland College in Warffum bekend als een fanatieke sportleraar, die veel vroeg van zijn leerlingen. ´Ik kom geregeld oud-leerlingen tegen, zoals nu. Ze groeten altijd vriendelijk en vaak maken we een praatje. Dan mag ik wel concluderen dat ik het zo slecht niet gedaan heb.´
Zul je net zien, heb je door motorpech je boot moeten achterlaten bij Tinallinge en wordt die weggesleept door het waterschap. Dat wilde ene Chris voorkomen. Gelukkig had hij een stuk karton, een stift en tape bij zich. De boot heeft hij inmiddels verhuisd naar een andere plek.
Joy, John, Hetty en Gerald kijken hun ogen uit in Zoutkamp.
Wat doe je als je al 41 jaar in Canada woont en na zeven jaar weer eens terug bent op je geboortegrond? Dan zoek je de mooie plekjes op.
Hetty Bos-Bakker (53) emigreerde in maart 1978 met haar ouders, twee zussen en broer naar Canada. Samen met haar man Gerald, diens tweelingboer John en echtgenote Joy is ze twee weken in Nederland. Drie dagen vertoeven ze in Groningen, waar ze familie en een vriendin bezoeken.
Een bezoek aan de boerderij op ´t Wildeveld (bij Schouwerzijl) waar Hetty de eerste 11 jaar van haar leven woonde, is vaste prik tijdens bezoeken aan het Hogeland. De huidige bewoners, Bert en Nannet Gijzen, tonen zich gastvrij en geven een rondleiding.
´Nee, het is niet vermoeiend. Dat valt reuze mee´, zegt de medewerker van Milieudienst Groningen die op een zomerse dag met een kar door de Winsumer straten rijdt om onkruid in de goten weg te branden.
En dat terwijl hij geregeld de armen moet strekken om ongewenste begroeiing te bereiken.
Enkele dagen doet hij over de klus in Winsum. ´En daarna wacht het volgende dorp.´
Sarah en Lars met hun husky Floki. Husky Yanka vertoeft elders op het terrein. De twee honden hebben jarenlang in een kooi geleefd. Via de organisatie Husky Rescue Nederland zijn ze bij hen terechtgekomen. ´Ze moesten eerst heel erg aan de vrijheid wennen.´
´Soms voel ik me schuldig ten opzichte van studenten die het moeten doen met een klein kamertje van 15 vierkante meter. Ik vraag me dan af waar ik dit allemaal aan heb verdiend.´
Farmaciestudent Lars Seekles (26) voelt zich dankbaar en de koning te rijk in Westerdijkshorn, waar hij met zijn vriendin Sarah (32) woont.
Ze verbouwen in de ´zentuin´ op hun minilandgoed biologische groenten en aardappelen en houden er kippen. Volgend jaar is hun grote pluktuin klaar, de aanleg is al voor flink deel gevorderd. Die tuin is te zien vanaf de weg.
´Borden aan de muur vind ik gewoon leuk en mensen die hier langskomen zijn meestal dezelfde mening toegedaan´, zegt Jan van Weerden. ´Achter elk bord zit een verhaal.´
De borden zijn geheel legaal verkregen, benadrukt Jan meermaals. ´Het bord met volledige vergunning was een huwelijkscadeau van de carnavalsvereniging in Ter Apel. Daar ben ik geboren en getogen.´
Verder wijzend: ´In Hornhuizen heb ik gewoond, de gemeente verving op een bepaald moment de borden door kleinere exemplaren. En hoogspanning, tja, mijn leven is er een van hoogspanning, met veel ups en downs.´
