Het visnetje van Jannie is voor marsjes en snickers

Daar fietst Jannie Top, richting haar dorp Baflo. In haar hand een felgekleurd visnetje. Niet om mee te vissen of vlinders te vangen, zegt ze. ´Het is voor Sint-Maarten, zodat ik op 1,5 meter iets aan de kinderen kan geven.´

´Ik lig ´s nachts vaak te prakkiseren. Hoe kan ik de kinderen het snoepgoed veilig geven? Zo kwam ik op het idee van een visnetje. Later las ik in de folder van de Blokker dat zij die verkopen voor Sint-Maarten.´

Lees verder “Het visnetje van Jannie is voor marsjes en snickers”

´Als hij Ede Staal draait, weet ik: binnen 2 weken zijn we weer op Noordpolderzijl´

Ruim vijftig jaar geleden verliet Jacob Roggeveld Noordpolderzijl, waar de geboren Usquerder opgroeide op een boerderij. Elk jaar komt hij – samen met zijn vrouw Geertje – vier, vijf keer terug met de camper. ´Ik word nooit een westerling. Ik ben en blijf een Grunneger in doen en laten.´

Lees verder “´Als hij Ede Staal draait, weet ik: binnen 2 weken zijn we weer op Noordpolderzijl´”

Moeder en dochter jagen op witvis: tussenstand 26-17

Ria en Marijke (voorgrond) turen naar hun dobber.

Vrouwen die aan het vissen zijn, zonder een man in de buurt. Dat zie je niet vaak. Ria en Marijke van Berkel maken in Onderdendam op een maandagmiddag met maden jacht op witvis.

Moeder (58, Usquert) en dochter (33, Uithuizen) maken er traditioneel een wedstrijdje van, zonder prijzen. De stand is na twee uur vissen 26-17, zeggen ze na een snelle blik op hun tellertjes. In het voordeel van Ria. ´Het valt vandaag wat tegen, meestal vangen we meer.´

Lees verder “Moeder en dochter jagen op witvis: tussenstand 26-17”

Féline, liever in een chalet op het Hogeland dan in een studentenhuis

De nieuwe en de oude eigenaar, Féline en Ben. Eva vindt het allemaal wel best.

Een bijzonder transport staat deze middag even stil op een parkeerplaats langs de provinciale weg bij Sauwerd. Een trekker met daarachter een oplegger met een chalet.

Féline, eerstejaars student verloskunde in Groningen, is de nieuwe eigenaar van het onderkomen. Ze woont nu nog in Gelderland en – als alles goed gaat – overnacht ze er over een aantal uren voor de eerste keer in.

In het noordoostelijk deel van de gemeente Het Hogeland komt het te staan. Een student die kiest voor het platteland, dat zie je niet veel. ´Ik heb mijn intuïtie gevolgd en toen kwam ik op deze plek uit. Midden in de natuur wonen is mijn grote wens.´

Toe aan een nieuw hoofdstuk

Oud-eigenaar Ben is ook van de partij. ´Ik heb het zelf gebouwd en er de afgelopen drie jaar in gewoond, in de buurt van Drachten.´

Ben noemt zichzelf een vrijbuiter. ´Ik ben toe aan aan een nieuw hoofdstuk. Ik zou naar Nieuw-Zeeland, maar dat zit voorlopig op slot.´

Hij heeft zijn oud-collega Auke Jan gevraagd voor het vervoer. Drieënhalf uur denken de Friezen erover te doen. Over een uurtje hebben ze de bestemming bereikt. En dan moeten ze ook nog terug. Behalve Ben en diens vriendin zijn ook de ouders van Féline mee. En niet te vergeten Eva, de hond van Ben.

Spelen met jonge honden houdt Auke Martin jong

Auke Martin met boven hem een portret dat Trudy van der Poel maakte toen zijn dochter Nine 10 jaar was. Nine woont inmiddels in Zwolle.

´De trekkers die hier langsrijden met aardappelen… prachtig. Voor mij is het een terugkeer naar mijn jeugd in Bedum. Mijn vader had aardappelland in Ter Laan, waar ik vaak was te vinden.´

Zanger, componist, tekstschrijver en gitarist Auke Martin Korthuis mag zich sinds een jaar Ulrumer noemen. Met Tjitske (Dijkstra) – leraar en kunstenaar – en hun zoon Rutger woont hij in Zonnehof, door hen inmiddels gedoopt tot villa Zonnehof, aan de Elensterweg. Een 100 jaar oud statig huis aan de rand van het dorp met veel ruimte, ook eromheen. Net wat ze nodig hadden. ´Er zijn mensen die zeggen dat in Ulrum geen voorzieningen zijn, terwijl ik denk: hier is alles!´

Lees verder “Spelen met jonge honden houdt Auke Martin jong”

Een ouderwets linnenrek met snoezig haakwerk van Juliane

Het ouderwetse linnenrek met lieflijk ogende engeltjes, mutsjes, kerstboompjes, slakken, kwalletjes en knuffels valt op langs de Dirk Wierengastraat in Westernieland. Handwerk van Juliane Smeding (45). Juul voor intimi.

´Voor mij is haken ontstressen, meditatief bezig zijn. ´s Avonds ben ik er vaak urenlang mee zoet.´

Lees verder “Een ouderwets linnenrek met snoezig haakwerk van Juliane”

Geen gorilla´s onderweg, maar een ijsvogeltje voor Pieterpadrenner Roy

Roy poseert voor café Bij Hammingh in Garnwerd. Daarna zet hij de pas er weer in.

De bedoeling was dat-ie deze weken naar Oeganda zou. Corona verhinderde dat. Als alternatief rent de 35-jarige Roy uit Gouda nu het Pieterpad. De eerste 18 kilometer zitten er voor hem op, hij is donderdag (15 oktober) tegen het middaguur bij Garnwerd.

´Met een gids zouden mijn neefje en ik de bergen intrekken om op zoek te gaan naar gorilla´s. Deze weken had ik al vrij genomen. Ik dacht: ik kan wel gaan werken, maar ook iets anders doen, zoals dit´, vertelt Roy, die werkzaam is in de gehandicaptenzorg.

Lees verder “Geen gorilla´s onderweg, maar een ijsvogeltje voor Pieterpadrenner Roy”

Ochtendgym? Nee, het Winkheem-personeel doet een dance challenge

Een opmerkelijk tafereel maandagmorgen voor de ingang van verzorgingscentrum Winkheem in Winsum. Het personeel waagt zich enthousiast aan een dansje. Activiteitenbegeleider Martina Dijk instrueert en filmt.

Het blijkt voor de Jerusalema Challenge. Wie een beetje op internet actief is, kan de challenge niet zijn ontgaan. Het dansje op het nummer Jerusalema van  de Zuid-Afrikaanse dj Master KG wordt wereldwijd opgepikt door ziekenhuizen en zorginstellingen als opkikkertje in coronatijd.

´Ik ga bij alle locaties van Stichting De Hoven langs om opnamen te maken. Daar maken we een mooi filmpje van dat binnenkort op social media is te zien´, vertelt Martina. Ze zegt dat de bereidwilligheid onder het personeel om mee te doen groot is.

Diederik, spontane en bevlogen plexiglaskunstenaar

Geweldig toch! In het atelier van beeldhouwer Diederik Storms (46) in Noordwolde staat gewoon een ouderwetse flipperkast. ´Af en toe moet ik me even ontspannen. Je kunt niet continu geconcentreerd bezig zijn. Zo´n flipperkast is ideaal om even stoom af te blazen. Je denkt alleen aan flipperen en bent nergens anders mee bezig. Vorige maand heb ik het record van de kast verbroken, die stond nog uit 1987.´

Lichtobject. Eigen foto

Diederik is een spontane en bevlogen beeldhouwer, aanstekelijk enthousiast. En wat er uit zijn handen komt is in één woord prachtig. Blokken transparant plexiglas dienen als basis van zijn kunstwerken, die veelal de vormen van een tak laten zien. ´Ik hol het materiaal uit met tandartsboortjes. Daarmee kan ik ook moeilijke hoeken bereiken. Als een tandarts ben ik bezig. Het geluid is ook hetzelfde, maar dat doet me niks. Behandelingen door de tandarts laat ik altijd zonder verdoving uitvoeren.´

Lees verder “Diederik, spontane en bevlogen plexiglaskunstenaar”