´Pieterpadvarkens´ Cleo & Drab zijn er vooral ook voor de brandnetels en distels

Moniek, Elynne, Alissa en Hylke aaien Drab (voor) & Cleo.

Kijk nou eens! Pieterpadlopers staan vaak even stil bij de varkens Cleo & Drab van Hylke en Moniek Vellinga om vervolgens de camera te pakken. De dieren moeten inmiddels op honderden foto´s en filmpjes staan.

´Het Pieterpad is niet de reden dat we de varkens houden´, vertelt Hylke. ´Ze ontdoen ons terrein van brandnetel en distel. Daar zijn ze verdraaid goed in. Ze wroeten alles om en eten ook de wortels op. Wij voeren ze daarnaast aardappelen, groente en fruit.´

Hylke (36) en Moniek (34) wonen sinds november met hun twee dochters Alissa (7) en Elynne (6) op de boerderij langs het fietspad/Pieterpad in Klein Garnwerd, op 100 meter van de Reitdiepdijk. Zes weken oud waren de varkens, een kruising tussen een Bentheimer en een Pietrain, toen ze verhuisden naar het Hogeland.

Moniek: ´We hebben ze gekocht in Wildervanksterdallen. Op de weg ernaartoe hebben Alissa en Elynne de namen bedacht.´

´We vinden ze heel leuk´, roepen de meisjes in koor. ´Net als onze kuikens.´ Ze doelen op de Groninger meeuwen (hoenderras) die onlangs uit het ei kropen.

Lees verder “´Pieterpadvarkens´ Cleo & Drab zijn er vooral ook voor de brandnetels en distels”

Boelo helpt met de skelter

Altijd handig zo´n dorpshuis. Kun je mooi borden, bestek, glazen, soeppannen, stoelen en een tafel van lenen als je een feestje te vieren hebt.

En fijn dat de 9-jarige Boelo met zijn skelter wel even wil helpen met het transport van dorpshuis De Meuln naar de woning aan de Molenweg in Mensingeweer, want in de kruiwagen passen de stoelen en tafel never nooit niet.

Ommetje omgelegd

Het wandelpad eindigt abrupt voor het spoor. (foto mei 2019)

Weg is de onbewaakte spoorwegovergang achter de ijsbaan in Rasquert en daarmee is ook het dorpsommetje – tevens de Toalroute langs borden met Grunneger gedichten – afgekapt.

Maar niet getreurd, inmiddels is een alternatief ommetje bedacht aan de oostkant van het spoor. Wandelaars kunnen nu al – komende vanaf Swientil – over de Dojestil en direct links via het schouwpad over het land van de familie Kool terug naar de Oude Kievesterweg.

Dojestil.

Vanaf het najaar kan na de aanleg van een pad door het bosje een uitgebreider ommetje worden gelopen. Wandelaars kunnen dan na de Dojestil rechtsaf en na een rondje door het bos via het schouwpad terug.

Dorpsbelangen Baflo & Rasquert heeft zich sterk gemaakt voor dit alternatieve ommetje.

ProRail wil af van alle onbewaakte overgangen. De opheffing van die bij Groot Wetsinge is binnenkort. Inmiddels is een betonpad aangelegd parallel aan het spoor naar de Meedenweg. De overgang in het pad van de Oude Weg naar de melkveehouderij van maatschap Kooistra kan dan vervallen.

Het betonpad bij Groot Wetsinge in wording, in de verte de andreaskruisen bij de spoorwegovergang die komt te vervallen.

Leuke sport…

Een letter te weinig, eentje te veel, letters in de verkeerde volgorde. Het blijft een leuke sport om op tijdelijke verkeersborden onvolkomenheden te ontdekken. De oogst van dit voorjaar, aangetroffen bij (vanaf linksboven met de klok mee) Bedum, Usquert, Adorp en Stad.

Greta, Catrien en Marike: samen goed voor meer dan 100 jaar De 9 Wieken

Eén brok ervaring valt aan het eind van dit schooljaar weg bij openbare basisschool De 9 Wieken in Winsum. Opgeteld werken Greta Toonder-Bosma (uit Eenrum), Catrien de Boer-Beerlings en Marike van Dalsem-Jeltema (beiden uit Winsum) er al meer dan 100 jaar als leerkracht en ze stoppen tegelijk. ´Het is goed zo, het is mooi geweest´.

Greta en Catrien, beiden 61, werken sinds augustus 1977 in het onderwijs. Catrien begon bij de Parkschool, Greta bij kleuterschool De Stiekelspoorn, beide Winsumer scholen zijn begin 1980 opgegaan in De 9 Wieken. Marike (63) kwam in 1998 in vaste dienst, maar was er al jaren invalkracht.

De drie honkvaste leerkrachten kijken met plezier terug op de achterliggende jaren. Het werk mogen ze graag doen. ´Het lesgeven en de contacten met de kinderen ben ik altijd leuk blijven vinden. Dat geldt in mindere mate voor de administratieve zaken eromheen en de snelle veranderingen. Had je net een methode onder de knie en dan kwam er weer een nieuwe´, vertelt Greta, mede namens haar twee collega´s, want die knikken instemmend.

Altijd stond je op tijd, straks niet meer. Dat zal misschien even wennen zijn

Lees verder “Greta, Catrien en Marike: samen goed voor meer dan 100 jaar De 9 Wieken”

Tijdelijk fietspoortje

Afgebroken takken van een boom op de Oude Adorperweg, even voorbij het dierenopvangcentrum tussen Adorp en Stad. Voor fietsers is er woensdagmorgen na de kortdurende nachtelijke onweersstorm net genoeg ruimte om de weg te vervolgen. In de loop van de ochtend zijn de takken weggehaald.

Waar ooit voetballers speelden, grazen nu Schotse hooglanders

Waar tot 6 jaar geleden de voetballers van Adorp hun thuiswedstrijden speelden, grazen tegenwoordig drie Schotse hooglanders. Ze beweiden het veld dat nog voorzien is van ballenvangers en lichtmasten.

De bedoeling is dat er zestien woningen worden gebouwd. Het wijkje krijgt dezelfde naam als het voormalige sportpark: ´t Stee.

De vv Adorp werd in 2013 na 67 jaar opgeheven nadat de toenmalige gemeente Winsum de subsidie stopzette. In de laatste jaren van haar bestaan kostte het de club al veel moeite om een elftal op de been te brengen.

Lutje hoeske (36 vierkante meter) aan de rand van Westernieland

Jacob bekijkt de voorzijde van de woning. De grond moet nog flink opgehoogd worden.

Nog een week en dan is het kleinste huis van Westernieland klaar. Architect Jacob Veltman neemt donderdagochtend een kijkje bij zijn geesteskind. Precies 36 vierkante meter telt het onderkomen aan de rand van het dorp.

De Winsumer architect is er voor een kort overleg met Gert van Bouwderij, het bedrijf uit de stad dat het huisje heeft afgebouwd na het faillissement van bouwbedrijf Roorda & Veldman uit Ten Post. Het bankroet leverde daardoor uiteindelijk slechts een maand vertraging op.

Jacob speelt met ramen en horizontale en verticale lijnen.

´Het is een klein huis, een tiny house, een lutje hoeske zoals je wilt. Bij mijn weten de eerste in de provincie, in elk geval van de gemeente Het Hogeland. Het is een houtskeletwoning met 25 centimeter dikke, geïsoleerde wanden. Je woont tot onder de nok, dat geeft een ruim gevoel. Bij een plafond had je het tegenovergestelde gehad.´

Lees verder “Lutje hoeske (36 vierkante meter) aan de rand van Westernieland”