Categorie: Interview & Reportage

Het dichtgevroren Reitdiep is bedekt met een dun laagje sneeuw. De ZK 17 (Johannes Dirk) van Dirk Sloot ligt werkloos aan de kade in Zoutkamp. Alle tijd voor Dirk en zijn kleinzoon Thijmen Koster om onderhoud te plegen. Netten boeten, verven, smeren, dat soort karweitjes.

Van de tien kleinkinderen van Dirk en Siena is Thijmen de oudste. Pas 16 jaar oud weet hij al waar zijn toekomst ligt: in de visserij. ´Ik ben ermee opgegroeid´, zegt hij woensdagmorgen, wijzend naar zijn opa.

Sinds 2,5 jaar vaart Thijmen – die de komende twee jaar naar de Visserijschool op Urk gaat – elke week mee. Samen met alleen Johan van Straten, vaste kracht van Dirk, ving hij maandenlang de garnalen. Opa zat in de lappenmand. Inmiddels gaat het weer wat beter. Dirk: ´Man, ik mis de zee wel!´

Lees “Garnalenvisser Dirk prijst passie van kleinzoon Thijmen” verder

Een prachtbedrijf hoeft niet per se in een stad of groot dorp te zitten. Kijk naar Lutje Potje van Jeroen van der Schaaf en Lisanne van der Bijl.

Vanuit hun boerderij ruim 1 kilometer buiten Saaxumhuizen timmeren ze aan de weg met hun alom bekende babyhuisjes. Of lutjepotjes zoals ze elders in het land genoemd worden, waar ze waarschijnlijk geen weet hebben van de Groningse betekenis van lutje potje: baby.

Het is de boerderij waar Piet en Ikie Veldman tot 2011 hun fruitbedrijf Den Horn hadden. De prachtige rij perenbomen langs de oprit naar de boerderij aan de Hornsterweg herinnert aan die tijd.

Lees “Lutje Potje, een prachtbedrijf in het buitengebied” verder

Goochelaar met een ietsje meer…, staat er op zijn bestelbus. Het gaat Hilbert Geerling (54) niet alleen om de trucs, wil hij er maar mee zeggen. ´Het gaat om het verhaal, de hele act, waarbij de trucs de kersen op de taart zijn.´

De Warfhuizer laat zelfs zwaar getraumatiseerde kinderen in Libanon schateren. ´Kinderen een uurtje alle ellende laten vergeten, man wat was dat gaaf!´

Libanon valt pas halverwege het gesprek, maar het is het indrukwekkendste wat de bevlogen Hilbert in zijn leven heeft meegemaakt. ´Mijn vader was er al een keer geweest, via de kerk, die een onderwijsproject voor kinderen in vluchtelingenkampen financiert. Hij kwam verdrietig terug en zei: Hilbert, moeten we er geen pret en lol naartoe brengen? Kun jij geen optredens verzorgen voor die kinderen?´

Lees “Goochelaar Hilbert, een vent die véél meer dan alleen trucjes laat zien” verder

Voor Tico Top begint de dag met een vast ritueel: ontbijten, fietsen, koffiedrinken, werken. De vermaarde houtkunstenaar uit Kruisweg is inmiddels 74 jaar, maar de beitels erbij neergooien is er niet bij. ´Dit is mijn leven. Als ik stop wat moet ik dan doen? Aly voor de voeten lopen en ergeren? Nee, ik werk zolang het kan.´

Na het ontbijt stapt Tico elke dag op zijn e-bike. De vrouw met wie hij 50 jaar getrouwd is, is niet zo van fietsen en wandelt liever dagelijks met de overbuurvrouw. Voor Tico geen enkel probleem, hij vindt het heerlijk om in zijn uppie zijn ronde te maken.

´Vroeger moest ik om acht uur in de werkplaats zijn, nu zit ik om acht uur op de fiets. Alleen als het regent blijf ik thuis. Ik heb vier routes. De wind bepaalt de route. Eerst er tegenin… anders kom ik niet meer thuis.´

Lees “Tico Top: ontbijten, fietsen, koffiedrinken en dan houtsnijden” verder

Het water loopt je in de mond bij het passeren van de Peugeot Partner van Anja Koopman (55) in Tinallinge. Erop afgebeeld een heerlijke Thaise maaltijdsoep. Anja heeft sinds vorig jaar een cateringbedrijf: Kokanja.

Voor haar bedrijf gebruikte ze eerst een Peugeot 107. ´Op een of andere magische manier lukte het me altijd nog net om mijn spullen erin te krijgen. Maar het was niet handig. Omdat ik voorstander ben van duurzaamheid, wilde ik graag elektrisch rijden. Dit is een tweedehands demo die onder de logo´s zat, vandaar dat-ie waarschijnlijk nog niet verkocht was.´

Lees “Kokanja, het cateringbedrijf van een vrolijke keukenprinses” verder

Elke maandagmorgen zetten drie of vier leerlingen van de W.A. van Lieflandschool in Groningen hun beste beentje voor in Manege Winsum. Ze doen er klusjes en sluiten de ochtend uiteraard af met een partijtje voetbal.

Dat kan begeleider Jacques Germain met vertrouwen overlaten aan Henk Alssema, mede-eigenaar van het multifunctioneel sport- en recreatiecentrum aan de Netlaan en sportbedrijf Het Verschil, én trainer van de hoofdmacht van vv SIOS in Sauwerd.

Lees “Elke maandagochtend klusjes doen en afsluiten met een partijtje voetbal” verder

Sinds maart krijgt hij maandelijks zijn AOW, officieel is Herman Spier (bijna 67) dus met pensioen. ´Ja man, ik voel me niet gepensioneerd… maar ben het wel.´ Stoppen met fotograferen doet de Bedumer niet, wel een tandje terugschakelen. ´Noem me maar afbouwend persfotograaf.´

Zijn hele leven is Herman al fotograaf. Niet verwonderlijk, want zijn voorouders zaten in de fotobranche. ´Mijn grootvader had een fotozaak in de stad en in de zomer een filiaal aan de Badweg 1 op Schiermonnikoog. Dat was open van 1 mei tot 1 september. Badgasten konden er hun fotorolletjes inleveren. Die werden ontwikkeld in Groningen en dan konden de badgasten de foto´s afhalen in de winkel op Schier. Tot de oorlog heeft die bestaan.´

Lees “Herman, zijn hele leven al (pers)fotograaf” verder

´De trekkers die hier langsrijden met aardappelen… prachtig. Voor mij is het een terugkeer naar mijn jeugd in Bedum. Mijn vader had aardappelland in Ter Laan, waar ik vaak was te vinden.´

Zanger, componist, tekstschrijver en gitarist Auke Martin Korthuis mag zich sinds een jaar Ulrumer noemen. Met Tjitske (Dijkstra) – leraar en kunstenaar – en hun zoon Rutger woont hij in Zonnehof, door hen inmiddels gedoopt tot villa Zonnehof, aan de Elensterweg. Een 100 jaar oud statig huis aan de rand van het dorp met veel ruimte, ook eromheen. Net wat ze nodig hadden. ´Er zijn mensen die zeggen dat in Ulrum geen voorzieningen zijn, terwijl ik denk: hier is alles!´

Lees “Spelen met jonge honden houdt Auke Martin jong” verder

Geweldig toch! In het atelier van beeldhouwer Diederik Storms (46) in Noordwolde staat gewoon een ouderwetse flipperkast. ´Af en toe moet ik me even ontspannen. Je kunt niet continu geconcentreerd bezig zijn. Zo´n flipperkast is ideaal om even stoom af te blazen. Je denkt alleen aan flipperen en bent nergens anders mee bezig. Vorige maand heb ik het record van de kast verbroken, die stond nog uit 1987.´

Diederik is een spontane en bevlogen beeldhouwer, aanstekelijk enthousiast. En wat er uit zijn handen komt is in één woord prachtig. Blokken transparant plexiglas dienen als basis van zijn kunstwerken, die veelal de vormen van een tak laten zien. ´Ik hol het materiaal uit met tandartsboortjes. Daarmee kan ik ook moeilijke hoeken bereiken. Als een tandarts ben ik bezig. Het geluid is ook hetzelfde, maar dat doet me niks. Behandelingen door de tandarts laat ik altijd zonder verdoving uitvoeren.´

Lees “Diederik, spontane en bevlogen plexiglaskunstenaar” verder

Ze zochten een vrijstaand huis en stuitten in Warffum op eentje waar een camping bij was. En zo werden Ineke Bakker en Gerrit Veldman dertien jaar geleden campinghouder. Spijt? Geen moment. ´We hadden geen idee wat we gingen doen. We stortten ons in het avontuur. Maar het heeft goed uitgepakt.´

Dat had Ineke (55) niet gedacht toen ze in de jaren tachtig in de collegebanken zat voor haar studie archeologie en die succesvol afrondde. ´Met archeologie heb ik weinig gedaan, mijn interesse in de geschiedenis is er nog steeds. Ik heb ook piano gestudeerd, niet afgemaakt, maar ben er wel in verdergegaan. Als pianist geef ik les en begeleid het Warffums Mannenkoor. Daarnaast treed ik solo op en doe ik veel begeleidingswerk. Dat kan ook zonder diploma.´

Lees “Pianiste Ineke heeft het in de zomer maar druk met haar camping” verder