Het aftellen is begonnen, over tweeënhalve maand is het gebeurd met dierenpension Veldzicht in Den Andel. Jan en Henny Stijfhoorn stoppen per 1 januari met het pension dat al 52 jaar bestaat. ´Puur vanwege onze leeftijd. Ik ben 69, Henny 68´, zegt Jan. ´We willen niet wachten tot we lopend achter een rollator de honden moeten uitlaten.´
´We zijn al jaren aan het afbouwen, zodat de overgang straks niet zo groot is. Sinds een jaar vertellen we onze klanten dat we ermee stoppen. De meeste vinden het jammer.´
Jan-Wrister heeft de Nederlandse vlag ondersteboven gehangen. Hij sympathiseert met de landelijk protesterende boeren.
´Sorry, we are closed´ staat er in het klein bij het grote reclamebord voor skelters en trampolines. Definitief, wel te verstaan. Per 1 oktober is Jan-Wrister Meijer gestopt met de verkoop van het buitenspeelgoed.
Maar de Bedumer heeft een nieuwe passie: het opknappen en verkopen van oldtimer trekkers. ´Ik ben nu eenmaal een druk baasje dat wat om handen moet hebben.´
Dinsdagmorgen drinkt Jan-Wrister (54) een kop koffie aan de keukentafel in zijn boerderij aan Ter Laan. Een bijzondere boerderij, met een door de aardbevingen beschadigde schuur en precies gelegen onder de hoogspanningsleiding. Die wordt in de toekomst verplaatst hoewel dat nog niet helemaal zeker is. Tussen de boerderij en het spoor komt de nieuwe rondweg om Bedum. De aanleg ervan is eind september officieel begonnen.
Bianca probeert met een stok de appels uit de boom te krijgen.
Appels plukken voor appeltaart en appelmoes. Met dat doel is een delegatie van woongroep Loug Warffum op een zonovergoten zondag in september naar Abelstok gereden.
In de oude boomgaard tussen Mensingeweer en Wehe-den Hoorn wandelt het groepje van vijf bewoners onder enthousiaste begeleiding van Bianca Smit en Alma Veldman over het nieuwe zandpad. Ze pauzeren een tel bij de kortgeleden geplaatste houten brug annex picknicktafel.
De tassen van Action en Jumbo blijven eerst vrijwel leeg, op een enkele appel en peer na. ´Dat wordt een klein appeltaartje´, concludeert een Louger lachend. ´Voor iedereen een héél klein stukje.´
Hans heeft net een trekje genomen van zijn elektrische sigaret. ´Dat is mooi voor de foto.´
´Hé Piraat, Hans Piraat of Hans Hoed.´ Iedereen in Wehe-den Hoorn groet Hans Weijer en andersom. Deze ochtend zit de flamboyante ´man van handel en wandel´ op een rieten stoel voor zijn huis aan de Mernaweg. Naast hem zijn twee jack russells en op zijn hoofd de onafscheidelijke zwarte hoed.
´Niet te ver hè´, roept hij naar zijn buren die net wegfietsen. ´Komt goed!´
´Ik kan met iedereen goed opschieten, met jong en oud´, zegt Hans, die zijn leeftijd geheim houdt. ´Af en toe wil ik gewoon 28 zijn.´
Hans: ´Ik ben zoals ik ben.´
Hans neemt een trekje van zijn elektrische sigaret en wijst naar zijn woning waarvan hij de muren binnenkort wil opknappen: ´Dit is mijn zeventiende adres, heb hiervoor in huizen, op een boerderij en in een woonwagen gewoond. Ik heb al acht levens achter mij, heb van alles beleefd. Uitgeleend geld foetsie en enkele boten kwijtgeraakt door diefstal. Aangifte gedaan, maar de boten nooit teruggezien. Tegenwoordig verzeker ik ze maar.´
Jaap Frankes uit Baflo is dinsdagmorgen al vroeg te vinden bij de 13de-eeuwse kerk in Tinallinge. ´We gaan opnames maken voor een documentaire over de gemeente Baflo in de Tweede Wereldoorlog. Over een uurtje, om tien uur, beginnen we.´
Een kwartier later arriveren de documentairemakers Sander Blom, Niels Brouwers en Jesper Bauer in een van de mooiste dorpjes op het Hogeland. Eerst laat Jaap hun plekken zien waar opnames gemaakt kunnen worden, waarna de drie de voorbereidingen treffen voor een interview in de kerk met Freek Stuivenga (83) uit Assen.
De in Baflo geboren en getogen Freek weet van alles te vertellen over de oorlog, datzelfde geldt voor zijn even oude vrouw Johanna (Scheerstra). Zij woonde in de oorlogsjaren aan de Roordaweg in Tinallinge waar vlakbij in de avond van 16 december 1941 een blindganger in de grond verdween.
Een geluk bij een ongeluk, ook voor haar toenmalige buurjongen Elibert Datema (81), die even later de kerk binnenstapt. Gezien hebben Johanna en Elibert de inslag niet, ze sliepen op dat moment. De niet-ontplofte bom ligt nog altijd diep in Eliberts tuin. Johanna, Freek en hij kunnen op de decimeter nauwkeurig aanwijzen waar zich de krater bevond.
Jaap, Elibert en Freek in gesprek, de oorlog is uiteraard het onderwerp.
Zeven bommen kwamen die avond op en bij Tinallinge terecht, afkomstig van een Engels vliegtuig dat op weg was naar Wilhelmshaven in Duitsland. Vermoedelijk had het te kampen had met ijsafzetting en wilde de bemanning van de bommen af om ballast kwijt te raken. Zes ontploften, waarvan één met fatale gevolgen.
Deze foto maakte Jelte in een cafetaria in Gent. ´De kleuren van het interieur waren me al opgevallen. Iedereen zat buiten vanwege het warme weer en toen ging deze meneer precies in de hoek zitten.´
Jelte Oosterhuis leest in een tuinstoel voor zijn garage een boek, toch is het de eerste zondag van mei allesbehalve warm. De fotograaf is een van de deelnemers aan ´Uit de Kunst in Usquert´.
Hij leidt de bezoekers rond langs de foto´s die aan gaaspanelen hangen. ´Die dingen zijn zeer praktisch, ik kan bij wijze van spreken binnen 5 minuten wegrijden als ik ergens een expositie heb.´
Het is de tweede editie van de kunstroute, elke eerste zondag van de maand met rond de tien deelnemende kunstenaars. ´Tot dusverre zijn er ruim twintig bezoekers geweest´, zegt Jelte, die van zijn hobby zijn beroep heeft gemaakt. ´Ik was experimenteel klinisch psycholoog. Door een reorganisatie verloor ik mijn baan en ben ik professioneel fotograaf geworden. Fotograferen heeft altijd al mijn belangstelling gehad. Toen ik kind was tekende ik al en op de hbs had ik een kameraad die een camera en doka had. Ik denk dat daar toch de basis ligt.´
Anneke (rechts) en Roelfina bakken pannenkoeken. Martin kijkt toe.
Het ruikt zaterdag heerlijk in molen De Zwaluw, Anneke en Roelfina bakken pannenkoeken. Want de Zuurdiekster dag is een feestelijk gebeuren.
De wieken draaien, dankzij vrijwillig molenaar Jan Gramsbergen. Verder lopen er zo´n tien bezoekers en nog enkele vrijwilligers rond, onder wie Martin Meerstra. ´Het is al druk geweest´, vertellen de pannenkoekenbaksters. ´Tussen halftwaalf en één was het spitsuur.´
De pannenkoeken zijn gewild. En vergeet de mosterdsoep niet. ´Zoals elk jaar gemaakt door oud-dorpsgenoot Dick Soek, chef-kok van de Piloersemaborg in Den Ham. Prima kwaliteit dus.´
De verkoop loopt erg goed, er zit een nieuwe elektrische fiets aan te komen
De Mark – met als oorspronkelijke thuishaven Breda – bepaalt al 30 jaar het aanzicht van het haventje van Schouwerzijl. De Zeeuwse klipper is eigendom van Bouke van der Kolk, beter bekend als Bouke van De Mark. ´Ik hoor veel positieve reacties over mijn schip. En dat is logisch, een haven zonder schip is een leeg gat.´
Het haventje met sluis worden gerenoveerd, nieuwe damwanden zijn al aangebracht. Dat is de reden dat De Mark tijdelijk pak ´m beet 60 meter verderop ligt. Rond die plek moest de Kromme Raken eerst worden gebaggerd alvorens de 69-jarige Bouke kon afmeren. ´Ik verwacht hier toch zeker de rest van het jaar te liggen. De werkzaamheden zijn drie weken geleden begonnen en er moet nog veel gebeuren.´
Dat 10 procent van de inwoners zich intensief bezighoudt met de haven is toch een teken van saamhorigheid
Zuurdijk en café-biljart Billeke de Beer zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dankzij Gerrit Arkema, die in de jaren tachtig het bruine café aan de Hoofdweg op de kaart zette met tal van activiteiten. Vermaard waren de klaverjas- en bingo-avonden met een half varken als hoofdprijs. Als het aan Koos Holwerda en Abby Winter ligt, keren die tijden terug. Nou ja, zonder het halve varken dan.
Zonder noemenswaardige horeca-ervaring – ´ja, aan de andere kant van de bar´ – namen Koos (49) en zijn partner Abby (54) vorig jaar zomer het café over van de familie De Roo.
Koos: ´Het was een redelijk spontane actie. Ik sprak hen tijdens de midzomeravondbarbecue. Ze vertelden dat ze na 14 jaar wel wilden stoppen met het café. Ik was direct enthousiast en opperde om van woning te wisselen. Zij woonden boven het café, wij even verderop aan de Hoofdweg.´
Als Koos doordraaft, moet ik even op de rem trappen
Dat was best wel even schrikken voor Abby toen ze naar huis wandelden na de barbecue en Koos zijn plannen ontvouwde. ´Koos is soms best impulsief. Ik heb er een paar dagen over nagedacht en toen besloten we het roer om te gooien.´ Dat betekende een dubbele baan voor Abby, want zij is ook nog fulltime in dienst bij verpleeghuis De Twaalf Hoven. Koos: ´Abby is een nachtmens, ik een middag- en avondmens. Dat komt mooi van pas bij dit vak.´
Rond 1 juli openden de nieuwe eigenaren het café. Voor het dorp met zo´n 100 inwoners een goede zaak, menen beiden. ´Zonder café was het dorp doodgebloed. Het heeft in Zuurdijk ook de functie van dorpshuis. De biljartclub heeft hier onderdak, de vergaderingen van Dorpsbelangen vinden hier plaats en de klaverjasclub is hier om de week.´
Wederopstanding van toernooi om de Billeke de Beer Bokaal en de Billeke de Beerloop
Liefde voor boeken en de ambacht van het drukken komen samen in één pand in Houwerzijl. Flora de Jong (64) is vooral de vrouw achter antiquariaat Zolderman, haar partner Dick Ronner (62) runt drukkerij Triona Pers en Uitgeverij Vliedorp.
Duizenden boeken staan overzichtelijk gerangschikt in de sfeervolle winkel, in een hoekpand met kenmerken van de Amsterdamse School. De voorjaarszon schijnt deze maandagochtend aangenaam naar binnen. Flora maakt de boeken die afgelopen weekend online zijn besteld verzendklaar. ´Zes pakketjes, dat is niet slecht.´
Verreweg de meeste bestellingen komen uit Nederland. ´Af en sturen we nog boeken naar België, maar PostNL heeft het versturen naar het buitenland vrijwel onbetaalbaar gemaakt. Een bestelling uit Japan is kortgeleden geannuleerd omdat er liefst 38 euro aan verzendkosten overheen kwam.´
Flora maakt de bestellingen verzendklaar.
De winkel in tweedehandsboeken is open als de eigenaren thuis zijn. ´We blijven er niet om thuis, maar tien tegen één dat we er zijn. Maar als de mensen zekerheid willen, kunnen ze beter even bellen of mailen. Dan weten ze zeker dat ze niet voor niets komen.´
