Een pareltje. Aan de voet van de wierde staat een prachtig huisje, met een fruitboomgaard en vrij uitzicht over de landerijen. De eigenaren wonen in Delft en gebruiken het als vakantiehuisje. ´In de zomer in Frankrijk vroegen onze zoons: maar we gaan deze vakantie toch nog wel naar Tinallinge?´
Pieter en Dineke mogen er net zo graag verblijven als hun zoons Rutger en Sybrand. Voor Pieter is dat extra leuk. Hij verbleef als kind elke vakantie in Tinallinge en speelde er met zijn leeftijdsgenoten. Leerde het boerenleven kennen op de boerderij van de buren. Met de zoon, die het landbouwbedrijf alweer vele jaren runt, speelde hij vaak. ´We bouwden vlotten, mochten mee op de dorsmachine. Prachtig!´
Mijn ouders kochten dit huisje voor 2000 gulden
Pieters ouders kochten het huisje in 1967. ´Mijn vader kwam oorspronkelijk uit Groningen. Na zijn studie aan de TU in Delft is hij in Limburg bij de mijnen gaan werken. Hij miste d´Olle Grieze en ze wilden graag een vakantiehuisje, vanwege Herman en IJke, mijn gehandicapte broers. Ze kochten dit voor 2000 gulden. Het platteland liep in die tijd leeg en dergelijke arbeidershuisjes werden gesloopt of gebruikt als kippenhok.´
´De eerste 25 jaar hebben we het huisje intensief gebruikt. Het ging er aardig primitief aan toe, al hadden mijn ouders het wel verbouwd. We hadden geen wc of douche. Wassen deed je bij het aanrecht, je behoefte deed je op een emmer die we om de dag in de tuin leegden.´
Modern sanitair kwam er pas vijf jaar geleden, nadat Pieters ouders het inmiddels bouwvallig huisje aan hem hadden overgedragen. Jarenlang hadden ze er door de zorg voor hun zoons – IJke raakte in de loop der jaren ook gehandicapt – geen gebruik meer van het huisje kunnen maken. Een grote verbouwing volgde waarbij Pieter en Dineke samen met zijn moeder het huisje in oude stijl lieten herstellen, voorzien van de luxe van de 21ste eeuw als vloerverwarming. Ernaast verrees een bijpassende schuur. Het huisje is toen vernoemd naar de in 2013 overleden broer IJke.
Vroeger kwamen mensen hier aan voor een borreltje
Naast de keuken bevindt zich de sfeervolle woonkamer met daarin bedstedes voor de jongens en een fraaie schouw met originele tegels. Stijlvol is eveneens de jeneverkast die ze hebben laten beschilderen door de Friese kunstschilder Martin Sybesma. ´Dit is vroeger een café geweest. Mensen liepen over het kerkenpad en kwamen hier even aan voor een borreltje, zo heb ik me laten vertellen.´
´In het begin van de twintigste eeuw woonde hier een gezin met dertien kinderen. De jongste sliepen in de bedstedes, de oudste op strozakken op zolder. Die was niet afgetimmerd zodat de sneeuw ´s winters naar binnen kwam.´
Dat is allemaal lang geleden. In 2014 vierde het gezin de voltooiing van de renovatie met een housewarmingparty voor het dorp. ´Het was een soort hernieuwde kennismaking met Tinallinge´, zegt Pieter.
Een tekoopbord verwachten hij en Dineke niet snel in de tuin. Eerder denken ze dat hun zoons het in de toekomst op dezelfde manier gebruiken. Die zijn weg van het platteland en spelen net als hun vader vroeger met de jongens in het dorp. Pieter: ´Misschien kijken ze later op deze plek wel met net zoveel plezier en vertedering terug als ik.´