Meestal zie je bodemspeurders op akkers rondlopen. Gerrit en Antje Kremer (beiden 60) beproeven op een zaterdag in maart hun geluk bij de picknickplek tussen Wehe-den Hoorn en Mensingeweer.
Fietsen en speuren doet het echtpaar uit Uithuizermeeden graag, ook als ze op vakantie zijn. ´We zijn bij onze zoon geweest in Wehe-den Hoorn en fietsen terug naar huis. We willen even kijken of we hier wat kunnen vinden. De metaaldetector gaat meestal mee als we op de fiets stappen, ook een grijpstok trouwens. Blikjes of andere troep in de berm nemen we mee naar huis.´
Het eerste kwartiertje zoeken levert geen topvondst op. De buit omvat bierdoppen, blik en een verroeste bout. ´Het is handgesmeed. We zoeken thuis uit wat het precies is en proberen de ouderdom te achterhalen.´
Al dertien jaar lang beoefenen ze de hobby. ´Ik had onze zoon ooit een detector gegeven. Op den duur gebruikte hij hem niet meer. Toen ben ik ermee aan de loop gegaan en sloeg het virus toe.´
Ze hebben een vaste taakverdeling. Gerrit hanteert de detector, Antje komt in actie met de pinpointer zodra er gepiep klinkt. ´Je vindt met dit apparaat snel de precieze locatie. Doordat ik last heb van mijn arm laat ik het swipen aan Gerrit over.´
Als hun topvondst beschouwen ze een zilveren florijn uit 1621, die ze niet ver van hun huis vonden op boerenland. ´Een grote, blinkende munt, vier centimeter doorsnede. We vinden vooral veel hoefijzers – we hebben er al 25 in alle soorten maten, vingerhoedjes, gespen, munten, tapkraantjes, knopen, kogelhulzen en kogels. We hebben een vitrinekast vol met vondsten.´
Ze denken nog wel een uurtje bezig te zijn op deze plek. De volgende locatie staat al vast. Bij Breede knijpen ze nogmaals de remmen in om langs de provinciale weg nog even te zoeken naar bodemschatten.
