Ga er maar aan staan! Mark Verdonschot liet in 2021 alles achter zich en begon aan een wandeltocht van 100.000 kilometer. Inmiddels staat zijn tellertje op 8500. ´Het is mijn levensmissie.´
Begin september loopt Mark (40) door Pieterburen. Twee dagen eerder heeft hij het Pieterpad voltooid en nu is het doel Harlingen, via Lauwersoog. Maar even 2,5 kilometer meewandelen, tot Broek.
Op zijn rug hangt een affiche met zijn motto en de naam van zijn website: walkingisthebestmedicine.life. Zijn zeer ambitieuze doelstelling: 100.000 kilometer lopen, 100.000 bomen planten en evenveel zakken vullen met zwerfvuil.
´Wandelen is mijn ultieme medicijn. Ik doe dit om bewustzijn te verspreiden voor mentale gezondheid. Ik heb veel verslavingen en depressies gehad. Anderen wil ik inspireren om ook bewuster te leven, in beweging te gaan en betere keuzes te maken in het leven.´
Het helpt hem echt, zegt Mark. ´Wandelen brengt mij zoveel rust, heeft mijn leven zoveel beter gemaakt. Het lost niet alles op, maar brengt me in een fijne staat van zijn. De meeste verslavingen – gokken, porno en roken – en depressies zijn verleden tijd. Ik ben niet meer destructief verslaafd, maak mezelf niet meer kapot. Nu moet ik alleen nog af van mijn suikerverslaving.´
De Noord-Hollander startte zijn tocht in Nieuw-Zeeland. Na vervolgens in diverse West-Europese landen gelopen te hebben waagde hij zich aan het Pieterpad. ´Ik loop nu naar Harlingen en maak de overtocht naar Vlieland. Daarna staat het Zuiderzeepad om het IJsselmeer op het programma.´
Of het hem lukt de megatocht te voltooien, weet hij niet. ´Mijn idee is om nog zo´n 20 jaar door te lopen. De 100.000 beschouw ik als een richtlijn. Je kunt toch niet overzien hoe krankzinnig veel dat is. Het doen is het belangrijkste. Wat er nu gebeurt, spontaan met mensen praten, verbinden, vrij zijn in de natuur. Het gebeurt steeds vaker dat mensen spontaan een stuk meewandelen.´
Al zijn bezittingen heeft hij bij zich, naar schatting 25 kilo aan bepakking. Het tempo ligt op zo´n 5 kilometer per uur. De ene dag gaat het beter dan de andere. ´Ik wandel zolang ik zin heb. Dan bel ik bij willekeurige mensen aan of ik mijn tentje bij hen in de tuin mag zetten en of ze water voor me hebben. Meestal hoef ik niet lang te zoeken en is het binnen vijf adressen raak. Eten heb ik bij mee. Geregeld komt het voor dat mensen mij uitnodigen om te douchen, mee te eten en binnen te slapen.´
Onderweg raapt Mark zwerfvuil op. ´Dat doe ik een aantal momenten per week, als ik zin heb. Inmiddels heb ik een paar honderd zakken gevuld, denk ik. Je moet het zien als voorbeeld. Samen moeten we een schonere wereld creëren.´
Een deel van de donaties die hij onderweg en via zijn onlineplatform krijgt, besteedt hij aan een bomenproject. ´Dat gaat via de organisatie Go Forest. Inmiddels zijn er 160 bomen in Peru geplant dankzij de donaties.´
Hij houdt een dagboek bij. Later volgt een boek. Dat wordt óf een dikke pil óf flink schrappen, want avonturen genoeg onderweg.
Wat vindt Mark eigenlijk van het landschap? ´Het lijkt hier op West-Friesland waar ik vandaan kom. Het is niet het mooiste gebied waar ik gelopen heb, maar het voelt goed en vertrouwd.´