Een kijkje bij Marleen Bakker en Han Limburg op Texel. Na bijna een kwarteeuw Sauwerd verhuisden ze afgelopen zomer naar het Waddeneiland. Ze bewonen een stolpboerderij, pakweg 1 kilometer buiten het dorp Den Hoorn.
Een verrassende stap? Nee, Marleen is terug van weggeweest. ´Ik ben een geboren en getogen Texelaar, vrijwel mijn hele familie woont hier nog. Mijn studie bracht mij als 17-jarige naar de overkant, zoals we dat noemen. Daar heb ik 35 jaar gewoond. Sinds een halfjaar ben ik weer officieel Texelaar´, zegt de portret- en landschapschilder.
´Ik ben op deze plek opgegroeid, in Den Hoorn geboren, als vierde kind. Mijn ouders verhuisden begin 1969 naar deze boerderij toen ik zes weken oud was. Mijn overgrootouders hebben de boerderij in 1924 speciaal laten bouwen voor mijn opa. Dat gebeurde in meer gezinnen op Texel in de jaren 20 van de vorige eeuw.´
Maar was Han, geboren en getogen Delfzijlster, te porren voor een verhuizing in de jaren 20 van deze eeuw? Marleen, lachend: ´Het was wel even spannend… maar hij is meegegaan. Als het goed is staat hij onder de douche.´
Texel bleef altijd kriebelen. Marleen en Han houden sinds de kinderen het huis uit zijn het woningaanbod op Texel extra in de gaten. De keuze is niet reuze, de prijs wel.
Alles valt op zijn plaats als haar ouders -86 en 87 jaar oud – aangeven wel te voelen voor een kleinere behuizing. ´Zij wonen nu in een mooie bungalow met wat grond eromheen in Den Burg en vinden het mooi dat de boerderij in de familie blijft.´
En dus zijn Marleen en Han eigenaar van de voor de kop van Noord-Holland kenmerkende stolpboerderij aan de Hoornderweg. Prachtig gelegen in het zuidelijk deel van het eiland, met vrij uitzicht rondom. Marleen: ´Het is een super-inspirerende plek om te werken. Dat geldt trouwens voor het hele eiland.´
Basis van de boerderij vormen vier gebinten – het vierkant – waar het dak op rust. Han, inmiddels klaar met douchen: ´Het geheel moet je zien als een paraplu die wat naar buiten drukt. We hebben scheuren in de muren die groter zijn dan in Sauwerd. En dat zonder gaswinning.´
Het opknappen is een meerjarenplan. Han: ´Er moet veel aan gebeuren. Eigenlijk moeten we alle seizoenen hier meemaken om te kunnen bepalen welke zaken prioriteit hebben.´
Marleen: ´Om hier te mogen wonen, hebben we de bestemming moeten veranderen. Anders ben je verplicht te boeren. Op termijn lijkt het me leuk om workshops te geven en een galerie te hebben. Een bed and breakfast zou ook kunnen. Aan ruimte geen gebrek.´
´Het eerste wat we aanpakken is de oude koeienstal. Daar komt mijn atelier. We hebben al een betonvloer gelegd. Binnenkort begint de aannemer met de verbouwing van de stal. Rond de zomer is dat gedeelte klaar, hopen we. Tot die tijd schilder en teken ik op een van de slaapkamers.´
Marleen geeft inmiddels teken- en schilderles in eilandhoofdstad Den Burg, zoals ze dat eerder in Sauwerd en Winsum deed. Daarnaast werkt ze veel in opdracht. Van buiten schilderen, op het strand of in de duinen, komt tot dusverre door de drukte rond de verhuizing weinig terecht.
Han woont naar eigen zeggen nog met één been in Groningen. Hij is mede-eigenaar van het bedrijf Medusa. ´We ontwikkelen apparatuur voor bodemonderzoek. Twee dagen in de week ben ik in de stad. Ik pak dinsdagochtend de boot en kom woensdagavond terug. De rest gebeurt online. En dan gebeurt het geregeld dat collega´s zeggen dat het in Groningen miezert terwijl wij prachtig weer hebben. Het zuidelijk deel van Texel heeft de meeste zonuren van heel Nederland.´
Kortom, het bevalt de twee goed. Han:´We hebben het sociale leven achtergelaten in Sauwerd. We deden best een hoop. Zo was ik betrokken bij de Dorpscoöperatie/Dorpswinkel Sauwerd. Dat missen we best wel. Maar overal waar je je voeten neerzet, komt wat terug. We zijn op Texel volop aan het integreren.´
Anneke schildert ´per ongeluk´ het hoeske van Jan Praai
mijnhogeland.nl/2020/10/10/a
Eerder verscheen op mijnhogeland.nl:
En zo zijn er ineens drie Enne Jans Heerden
mijnhogeland.nl/2021/04/02/48686/