Bij Jachtstalling De Brake ligt de woonark te wachten.
Het komt héél precies, het is centimeterwerk. De bruggen zijn nét hoog genoeg. Zaterdag transporteert Siebe Kuipers, eigenaar van sleep- en bergingsbedrijf Hunze-Trans, een woonark van Winsum naar de stad.
Siebe doet de klus niet alleen, Akke en Mischa helpen hem mee. En dat is nodig ook. Hier komt vakmanschap om de hoek kijken. Eén moment van onachtzaamheid en je hebt een aanvaring. Ronald, de nieuwe eigenaar van de woonark, zit binnen en houdt daar de boel in de gaten.
De Fraamklap is inmiddels verwijderd. De aannemer is bezig met het aanbrengen van een nieuwe damwand.
Fraamklap moet het tot juli stellen zonder de gelijknamige brug. De karakteristieke ophaalbrug in de buurtschap was aan vervanging toe. De nieuwe komt er nagenoeg precies zo uit te zien.
Macadam (Bakkeveen) is de hoofdaannemer, Machinefabriek Rusthoven (Groningen) maakt de nieuwe brug. Opdrachtgever is de gemeente Loppersum, de eigenaar van de brug. Waterschap Noorderzijlvest betaalt mee.
Voor het wegverkeer is er een omleidingsroute. Voor pleziervaart is de doorgang tot 21 april volledig gestremd en in de maand juni op werkdagen.
Jaren was er nauwelijks enige reuring in de Hoofdstraten in Winsum/Obergum, op dit ogenblik worden liefst vier winkelpanden binnen 80 meter verbouwd. Mede dankzij stimuleringsmaatregelen van de gemeente.
Een rondje langs de ´velden´: Annemiek van der Steen (Fluitekruid) en Ronald Nijborg en Hennie Vogel (Flower Design/Gaaf) verplaatsen hun winkel; Marcel en Annemiek Pannekoek (Juwelier Pannekoek) vernieuwen en Stoffel, Anja, Bastiaan en Tineke Winters (Stoffel Winters Schoenen, Wolky Winkel, Outlet 17 tot 47) beginnen een vierde zaak.
Hun favoriete stekje in huis? Het tafeltje bij het keukenraam, waar ze vrij uitzicht hebben over de landerijen en het hele jaar door de zon kunnen zien ondergaan. ´De hagelbui van zo-even zag je prachtig aankomen. Hier zitten en eten we, behalve als we Zin in Zondag organiseren, een combinatie van yoga en eten. En als de kinderen komen, zitten we ook aan de grote tafel.´
Jan Kuiper (62) en Yvonne de Hoop (53) wonen sinds medio vorig jaar in Saaxumhuizen, waar het hun prima bevalt. In de karakteristieke witte woning tegenover de kerk hebben ze hun YogaHuis, waar de yogi en yogini hun lessen geven in de ruimte waar de in 2017 overleden kunstenares Mar Vedder haar Galerie Pronkkoamer had.
Bij de koffie heerlijke Fryske Dumkes van Iris Kroes
Yvonne (die uiterlijk veel weg heeft van zangeres Anouk, hoort ze vaker) komt uit de stad, Jan uit Grijpskerk. ´We zochten een huis in stilte op het Groninger land, met een mooi uitzicht en genoeg ruimte voor een eigen yogastudio. Dit huis voldoet aan alle voorwaarden.´ Jan geeft ook nog les in zijn oude woonplaats. ´Het is niet yoga om daarmee te stoppen.´
Na een verbouwing van zes maanden is alles zoals ze het wilden hebben, zeggen ze, zittend op hun favoriete stekje. Bij de koffie heerlijke koekjes, Fryske Dumkes. ´Gekregen van Iris Kroes, met wie we gisteravond (zondag 17 maart) hebben opgetreden in schouwburg De Lawei in Drachten.´
´Regelmatig organiseren we Yoga in concert, waarbij we yoga combineren met muziek van Jan en gastmuzikanten. Begin april zijn we in De Oosterpoort in Groningen en later dit jaar in het Concertgebouw in Amsterdam. De stoelen maken dan plaats voor matjes.´
Ze werken vaak samen met Iris, de zangeres/harpiste die in 2012 The Voice of Holland won. Zondag (24 maart) zijn Jan en Iris te beluisteren in De Gouden Karper in Winsum, onder de noemer Jan Kuiper & Friends. Geen yoga dit keer, alleen muziek.
De karakteristieke, onbewoonde boerderij op Ranum 7 – aan de parallelweg tussen Ranum en Baflo – is onmiskenbaar een plaatje in het landschap. Sinds de aanleg van de nieuwe provinciale weg is die ook een blikvanger als je van Mensingeweer naar Ranum rijdt.
De boerderij, zeer geliefd bij schilders en fotografen, werd drie jaar na de Kerstvloed van 1717 gebouwd en is volgend jaar dus drie eeuwen oud. In 1963 vertrokken de laatste bewoners.
De kop-hals-romp-boerderij, die een landbouwer op Ranum verpacht aan een schapenhouder, heeft geen monumentale status. In de jaren zeventig zou de boerderij op de monumentenlijst komen. Vanwege de slechte staat is dat niet doorgegaan.
Deze foto is gemaakt op 31 oktober 2018, de bovenste foto op 20 november 2018.
Zuurdijk en café-biljart Billeke de Beer zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dankzij Gerrit Arkema, die in de jaren tachtig het bruine café aan de Hoofdweg op de kaart zette met tal van activiteiten. Vermaard waren de klaverjas- en bingo-avonden met een half varken als hoofdprijs. Als het aan Koos Holwerda en Abby Winter ligt, keren die tijden terug. Nou ja, zonder het halve varken dan.
Zonder noemenswaardige horeca-ervaring – ´ja, aan de andere kant van de bar´ – namen Koos (49) en zijn partner Abby (54) vorig jaar zomer het café over van de familie De Roo.
Koos: ´Het was een redelijk spontane actie. Ik sprak hen tijdens de midzomeravondbarbecue. Ze vertelden dat ze na 14 jaar wel wilden stoppen met het café. Ik was direct enthousiast en opperde om van woning te wisselen. Zij woonden boven het café, wij even verderop aan de Hoofdweg.´
Als Koos doordraaft, moet ik even op de rem trappen
Dat was best wel even schrikken voor Abby toen ze naar huis wandelden na de barbecue en Koos zijn plannen ontvouwde. ´Koos is soms best impulsief. Ik heb er een paar dagen over nagedacht en toen besloten we het roer om te gooien.´ Dat betekende een dubbele baan voor Abby, want zij is ook nog fulltime in dienst bij verpleeghuis De Twaalf Hoven. Koos: ´Abby is een nachtmens, ik een middag- en avondmens. Dat komt mooi van pas bij dit vak.´
Rond 1 juli openden de nieuwe eigenaren het café. Voor het dorp met zo´n 100 inwoners een goede zaak, menen beiden. ´Zonder café was het dorp doodgebloed. Het heeft in Zuurdijk ook de functie van dorpshuis. De biljartclub heeft hier onderdak, de vergaderingen van Dorpsbelangen vinden hier plaats en de klaverjasclub is hier om de week.´
Wederopstanding van toernooi om de Billeke de Beer Bokaal en de Billeke de Beerloop
Derk verlaat na de wedstrijd als laatste het veld.
Te midden van 22 jongvolwassenen maakt Derk de Vries zaterdag zijn meters op het voetbalveld. Zijn grijze haren wapperen in de stormachtige wind, zijn tenue geeft nog wat kleur aan deze grijze dag. Vier keer zo oud is hij als de voetballers, zou hun opa kunnen zijn. Sterker nog, hij ís de opa van een speler, van Dani Nubé.
Derk is met zijn 72 jaar de oudste scheidsrechter van de voetbalvereniging Winsum.
´Als je maar goed de diagonaal loopt, kun je wel twee wedstrijden achter elkaar fluiten, hebben ze me vroeger op de cursus geleerd. Dat probeer ik nog zoveel mogelijk toe te passen. Na afloop van een wedstrijd ben ik ook niet moe.´
De jongen bleef maar commentaar geven. Op den duur houdt het op
Derk fluit op het sportpark aan de Schouwerzijlsterweg de competitiewedstrijd tussen Winsum 19-3 en Helpman 19-2. ´Winsum 19-3 en Winsum 7 zijn mijn vaste teams. Al hun thuiswedstrijden fluit ik. En als er een keer tussendoor een scheidsrechter ontbreekt bij een ander team doe ik die wedstrijd er gewoon bij.´
Het duel eindigt in een 1-3 zege voor de Stadjers. ´Jammer dat ik die jongen van Helpman vlak voor het einde een tijdstraf moest geven. Hij bleef maar commentaar geven. Op den duur houdt het op.´
Het grappige is dat Derk op het veld doet alsof hij thuis is bij zijn Elly: hij praat zo plat als het maar kan
Aan de Torenstraat in Ezinge staat een woning met twee opvallende namen aan de gevel: De Boezeroen en Aleida´s Gloppie.
Aleida´s Gloppie is de naam van het pad naar de achterdeur. Bedacht door de eigenares, Aleida Ooms. ´Ik heb het bord zelf laten maken. De naam Gloppie betekent steeg. De naam zie je veel op Vlieland, waar ik vroeger vaak met vakantie naartoe ging. Glopje zie je ook wel, maar Gloppie vind ik leuker.´ Veel reacties krijgt ze er niet op. ´De Ezingers zijn er wel aan gewend, voor anderen is het bordje misschien te ver van de weg en niet goed zichtbaar.´
Ze zijn een levende attractie, de drie alpaca´s die Rieks (69) en Livonne (67) van der Veen bij hun woning in Baflo hebben lopen. ´Vaak stoppen automobilisten, fietsers of wandelaars om ze te bekijken.´
Cheeka (11), Joy (8) en Jessie (5) bivakkeren naast de woning, op een ruim veld voorzien van overkapping, stro-opslag en een voederbak. ´Alleen gras eten is niet goed voor hun spijsvertering. Bijvoeren is nodig. In de wintermaanden houden we ze binnen, anders vertrappen ze het gras en wordt het een bende. Voor de temperatuur hoeft dat zeker niet, ze kunnen tegen 40 graden onder nul.´
Het is hartverscheurend om afscheid van ze te nemen
Rieks houdt zich bezig met de verzorging van de van oorsprong Zuid-Amerikaanse dieren, voor Livonne is het vooral genieten van hun aanwezigheid. ´We hebben ook gefokt met de alpaca´s. In totaal hebben we zes verkocht, maar dat zijn zeker geen leuke momenten. Een veulentje moet tien maanden bij de moeder blijven en je gaat je hechten aan de dieren. Hartverscheurend om dan afscheid van ze te nemen.´
Dat en twee keer de vervelende ervaring van een doodgeboren veulentje maakten dat de eigenaren het fokken op een lager pitje hebben gezet. ´Misschien dat we het in de toekomst weer proberen.´
Twee maanden na de pensionering van Rieks als buitendienstmedewerker bij de gemeente Winsum verschenen acht jaar geleden de alpaca´s aan de Tinallingerweg. ´We dachten al twee jaar na om uit hobby alpaca´s te houden, hadden er ook al veel over gelezen. We waren helemaal verkocht toen we een open dag van de alpacaboerderij in Westerlee bezochten. Daar hebben we later drie gekocht, waaronder Cheeka en dochter Joy. Cheeka´s dochter Jessie is hier geboren.´
Af en toe krijg ik een klodder in mijn gezicht. Zit mijn bril er helemaal onder
