Een droogmolen en een paar meter verderop een waslijn vol oranje tasjes. Irene Visser, vrijwilliger bij Voedselbank Het Hogeland, heeft zich wel wat op de hals gehaald.
´Hoeveel tasjes het precies zijn weet ik niet, maar mijn wasmachine met een capaciteit van 9 kilo heeft vannacht twee keer gedraaid. Wat je nu ziet, is de helft. Het eerste deel heb ik gistermorgen al gedaan.´
Lees “Vier volle machines met oranje tasjes van de voedselbank” verderGeregeld staan voorbijgangers even stil
Op een aanhanger trekken Rob Vlaar (accordeon) en Marjolijn Mellema (viool) zondag door hun dorp Den Andel. Een verrassingsconcert in coronatijd.
Lees “Waardering voor rijdend concert van Duo RoMa” verder
De eigenaar van dit bootje – ergens op het Hogeland – moet nog maar even wachten op de start van het vaarseizoen. Meerkoetjes zochten een bijzondere plek voor hun nest.
Gebruikte luiers zijn zwaar, weet ook Martine Afman. Vandaar dat ze haar kruiwagen gebruikt om ze naar de luiercontainer in Rasquert te brengen.
Dat doet ze deze ochtend samen met haar 3-jarig zoontje Olivier en haar dochter Isabella van 1,5.
Lees “Bij moeder in de kruiwagen” verder
Beren duiken overal op, zelfs in een oude fruitboom in Abelstok, het bos tussen Mensingeweer en Wehe-den Hoorn.
Het bordje langs de Kromme Raken bij Warfhuizen belooft een pontje. Maar het enige pontje in de buurt staat afgebeeld op dat bord. En dat al zes jaar. De bedoeling was ooit dat het voetgangerspontje deel zou uitmaken van een ommetje.
Albert Wester (66) is klokkenluider én houdt Westerdijkshorn bij de tijd. Hoewel de Bedumer al bijna een kwarteeuw blind is, zorgt hij ervoor dat de torenklok in de buurtschap goed loopt.
Albert wandelt deze ochtend met blindengeleidehond Ilmar over het pad langs de Oude Ae, ten noordwesten van Westerdijkshorn. ´Elke dag wandel ik 20 kilometer in de omgeving. Meestal alleen, soms met Frank Admiraal, oud-veearts. In dat geval laten we Ilmar loslopen.´ Lachend: ´In elk geval doe ik er alles aan om te voorkomen dat ik een dikke blinde word.´
Lees “Westerdijkshorn kan blindvaren op Albert” verder
Binnen één dag is Den Andel een woning rijker. Met een kraan worden de prefab-elementen woensdagmorgen op hun plaats getakeld. Aan het eind van de dag is het huis wind- en waterdicht.
En over ruim drie weken (30 maart) trekken de bewoners erin, Geerd Schlangen (´Geerd met een d, dat hebben mijn ouders zo bedacht en vind ik best wel mooi´) en Myra Goulooze, beiden 62 jaar.
Lees “Huis staat er in één dag (3,5 jaar nadat het wilde idee bij een biertje ontstond)” verder
Jaren geleden al onbewoonbaar verklaard, maar nog altijd een pareltje in het landschap: het witte arbeidershuisje bij het akkerbouwbedrijf van Jan en Zwaantien Bentema in Breede. Brintahuisje in de volksmond.
Voor kat Mabel vormt dit geen enkel beletsel om er te wonen. Ze is waarschijnlijk een van de weinige katten met een eigen (nog ingericht!) huis. Op een plek met rondom vrij uitzicht en nota bene met roomservice. Jan, de vierde generatie akkerbouwer op deze plek: ´Elke dag ga ik er even naartoe om haar te eten te geven.´
Lees “Kat Mabel heeft Brintahuisje voor zich alleen” verder
Dat is verdraaid handig, een ouderwetse bakkersoven in de keuken. ´Maar hij werkt niet meer, ook niet toen wij hier elf jaar geleden kwamen wonen´, zegt Steven Boekschoten (50). ´Toch peinzen we er niet over hem weg te halen. Hij hoort bij het huis. En we hebben ruimte genoeg.´
De rond 1920 gefabriceerde oven heeft onderin luikjes voor hout en kolen. Daarboven twee lades van twee meter diep voor het brood. Lachend: ´Als ik kom te overlijden, kunnen ze me zo in de bovenste schuiven. Moet de schoorsteen wel weer open, want die is nu dichtgemetseld.´
Lees “Een eeuweling in de keuken van Steven en Mandy” verder