Dat je als Vlaamse verliefd kan raken op deze regio bewijst kinderboekenschrijfster Myriam Roelandt (64). ´Elke keer als ik hier kom, ben ik gewoon blij dat ik hier ben en dat alles nog is zoals ik het in mijn gedachten mee naar huis genomen had.´
Samen met haar man Gie – van beroep (keurings)arts – en hun ruwharige teckeltje Molly reist Myriam zeker twee keer per maand naar Lauwersoog.
Op het vakantiepark van Siblu hebben ze een chalet op de Babbelaar, genoemd naar het riviertje in het Lauwersmeergebied. ´Iedereen die mij kent moet erom lachen, ik ben namelijk een spraakwaterval. Je had geen betere plek kunnen uitkiezen, zeggen ze.´
Ze wonen in de buurt van Antwerpen en zochten in 2014 een alternatieve bestemming voor Oostenrijk. ´We hadden die reis geannuleerd omdat een kleinkind op komst was. Op de kaart keken we wat in Nederland ver weg was, zodat wij toch het gevoel hadden onze gebruikelijke vakantie te vieren. Het werd een B&B in Zuurdijk. Lauwersoog en Zoutkamp hadden we op de kaart bekeken en die kwamen qua kleuren Scandinavisch over. We redeneerden: als we in Zuurdijk zijn, hebben we Scandinavië binnen handbereik.´
´Groningen leek het einde van de wereld, de middle of nowhere, maar eigenlijk zijn we nooit meer weggegaan uit deze regio. Zodra we naar huis gingen, planden we een nieuwe vakantie hier.´
´Bij Lelystad krijgen we al het gevoel van weidsheid, het prachtige licht en mooie kleuren. We hebben hier al tal van geweldige mensen ontmoet. Ja, misschien ben ik in een vorig leven wel Groninger geweest.´
´De B&B in Zuurdijk sloot, we vonden nieuwe adresjes in Vierhuizen en Ulrum. Uiteindelijk wilden we uit praktische overwegingen iets permanents. Dat werd een oude stacaravan op Lauwersoog. Met ons plekje waren we de koning te rijk. Nadeel was dat de sanitaire voorzieningen in de winter werden afgesloten en ook in dat jaargetijde willen we hier graag zijn. In 2019 kwam dit huisje te koop en daar zijn we direct op afgevlogen.´
Vervelen doen ze zich geen moment. ´We fietsen veel, de kleinkinderen logeren hier geregeld. Daarnaast ben ik veel als schrijfster actief in het Noorden. Vrijdag gaf ik nog een lezing in museum Wierdenland in Ezinge en zondag had ik een boekenstandje op het Wolfestival in Orvelte. Altijd is er wel iets.´
Myriam was altijd een gepassioneerd lezer, maar is pas als middenvijftiger boekenschrijver geworden. ´Ik heb altijd andere dingen gedaan en had mijn gezin. Tien jaar heb ik bijvoorbeeld autorijlessen gegeven. Nadat ik door mijn rug was gegaan, ben ik psychologie gaan studeren. Altijd heb ik dingen gedaan waarbij ik buiten mijzelf keek, nooit gekeken naar waar ik goed in ben. Toen we kleinkinderen kregen kwam het schrijven naar boven. In 2014 schreef ik mijn eerste kinderboek, inmiddels heb ik 29 op mijn naam staan.´
Voor velen die haar kennen kwam dit bepaald niet als een verrassing. ´Op school zeiden mensen al: we vinden van jou vanzelf een boek in de etalage. Iedereen zag het in mij, alleen heb ik er niets mee gedaan, hoewel ik wel gedichten en speeches schreef en er veel penvrienden op nahield.´
´Ik schrijf hoofdzakelijk voor kinderen van 2,5 tot 12 jaar. Feitelijk schilder ik er de hele maatschappij in af. Van Romke Visser, destijds tijdelijk directeur van het Kinderboekenhuis in Winsum, kreeg ik een van de mooiste complimenten ooit. Hij zei: jij schrijft ook voor de voorlezer. Er zitten twee niveaus in mijn boeken, voor de kinderen en voor volwassenen.´
´De meeste thema´s gaan over gevoel. Over gevoelens wordt te weinig gepraat. Door middel van mijn boek wil ik kinderen aanmoedigen om gevoelens bespreekbaar te maken.´
Het schrijven gaat haar vlotjes af. Feitelijk zet Myriam haar verhalen en rijmen in één keer op papier. ´Ik ben een makkelijke schrijver. Eigenlijk komen de verhalen kant-en-klaar uit mijn onderbewustzijn. Vaak komen ze tijdens het autorijden naar boven. Dan is het nog een kwestie van uitwerken achter de computer.´
´Op markten en evenementen zie ik dat mensen vaak pas enthousiast raken zodra ik kan vertellen over het hoe en waarom van mijn boeken. Ik kan de vonkjes in mijn eigen enthousiasme laten overslaan.´
Myriam schrijft vaak in opdracht. In België is ze bezig met een project over kansarmoede, bedoeld voor groep 7 en 8 van de basisschool en eerste twee klassen van het voortgezet onderwijs. Dat project zou in Nederland niet misstaan, zegt ze. Eerder schreef ze boeken over geadopteerden, vluchtelingen en kinderen met een handicap of labeltje. ´Mijn empathisch vermogen is groot.´
Dankzij het Oranjefonds kon ze aan de slag met haar volwassenenprogramma Schrijf je zelf oké. ´Reflecterend therapeutisch schrijven, het project loopt binnenkort ten einde maar er zijn plannen voor een vervolg.´ En alsof dat nog niet genoeg is, is Myriam ook nog aromatherapeut en rouw- en verliesconsulent.
Haar bedrijf heet Scriptopendra, een naam waarover ze goed heeft nagedacht. ´Scripto komt van schrijven, pendra van duizendpoot. Ik beschouw mijzelf als schrijfduizendpoot. Er is geen vakje te vinden waarin ik pas.´