Wie timmert er nu buiten in de vrieskou een vogelhuisje op een stil weggetje buiten het dorp? Gerard Oosterhoff is de naam, twee dagen eerder toegetreden tot de club van zestigers.
´We zijn van natuur en milieu´, grapt de accountmanager rundvee bij Agrifirm eerst. Maar het zit anders. Zijn zoon en dochters nemen hem deze zaterdag op sleeptouw door het noordelijke en westelijke deel van de provincie en laten hem opdracht na opdracht uitvoeren. Die bij de spoorwegovergang in Rasquert luidt: zet een vogelhuisje in elkaar.
En zo is Gerard om tien uur ´s ochtends geconcentreerd aan het timmeren en boren. Hij heeft er zichtbaar plezier in. De kou lijkt hem als enige van het gezelschap niet te deren.
´Twee dagen geleden ben ik 60 geworden. Ik moest vandaag om half negen klaarstaan. Toen kwamen mijn zoon en dochters met hun partners. Mijn eerste opdracht was om de auto in te pakken, net zoals ik vroeger deed als we op vakantie gingen. Het was altijd een hele klus om alles mee te krijgen. Daarna moest ik een bos bloemen kopen in Aduard. Wat daarmee vandaag gaat gebeuren weet ik niet.´*
Gerard woont bijna zijn hele leven al in Marum, op een 7-jarig uitstapje naar Baflo en Rasquert na. ´Elly en ik hebben zes jaar aan de Klapperhornsterweg in Rasquert gewoond. Aan dat huis heb ik ontzettend veel geklust. Vandaar waarschijnlijk deze opdracht. Het is de bedoeling dat ik dit vogelhuisje ga aanbieden aan de bewoners van ons oude huis. Ik ken ze niet, dus dat wordt een verrassing.´
Het vogelhuisje weet handige Gerard razendsnel in elkaar te zetten zonder een blik te werpen op het door zijn kinderen gemaakte handleidinkje. ´We hebben de onderdelen op maat gezaagd, anders zouden er planken van twee meter mee moeten in de auto´, zegt zijn zoon Ruben.
Op naar de Klapperhornsterweg. Helaas zijn de bewoners niet thuis. Gerard vraagt zijn vroegere buurvrouw of zij het huisje bij hen wil afleveren.
De familie Oosterhoff zet de rondrit voort. Dochter Miranda: ´Wij hebben nog van alles voor hem in petto. De kofferbak zit helemaal vol. Mijn ouders hadden vroeger het BP-tankstation in Marum en mijn vader kon exact ronde bedragen tanken. We rijden nu naar het tankstation in Den Andel om te kijken of hij dat kunstje nog beheerst.´
Zijn vrouw Elly zegt dat Gerard een leuk cadeau in het vooruitzicht is gesteld na het uitvoeren van alle opdrachten. Gerard: ´Daarom doe ik ook zo mijn best.´
Tot slot nog een prangende vraag: hoe voelt het om zestig te worden? ´Toen mijn schoonmoeder vijftig werd, zei ze: je voelt er niks van. Met zestig is dat net zo. Ik ben dolblij dat ik de zestig gehaald heb, veel mensen halen die leeftijd helaas niet.´
*Gerard vertelt later dat hij na de geslaagde tankopdracht in ruil voor de bloemen een kannetje melk moest halen bij een veehouder in de buurt. Dat werd de familie Dijkstra in Rasquert, met wie ze bevriend zijn en die hen uitnodigde voor een kop koffie. De hoge hakken werden die dag niet gebruikt. ´Een van mijn dochters had al haar schoenen in een tas gedaan zoals ze dat vroeger ook deed als we weggingen. Ze kon moeilijk kiezen.´