Hij werd zaterdag 81, toch peinst Bouko Bareveld er niet over om te stoppen met Houtbouw Bareveld. Zeven dagen in de week – voor en na een middagdutje – werkt hij in zijn schuur aan garages, schuren en tuinhuisjes.
´Zijn werk is zijn hobby´, zegt Pia aan de keukentafel. Zij kan het weten, want ze zijn al 56 jaar met elkaar getrouwd. ´Als hij stopt zou ik de reuring missen. En ik zou trouwens niet graag willen dat hij de hele dag bij mij in de keuken duimen zit te draaien.´
Daar zijn ze het beiden over eens. Bouko: ´Bewegen is het allerbeste medicijn op aarde. Je wilt het niet geloven, maar elke ochtend ren ik naar de weg om de krant uit de bus te halen.´
Bouko gaat staan. ´Ik houd van humor. Een keer rende ik voor de grap achter twee passerende hardlopers aan… (Pia tussendoor: ´Nu volgt een demonstratie bij gebrek aan beelden´) …en nam de koppositie over. Een van van hen riep: die man loopt ons eruit!´
Soms twijfel je, zou Bouko je niet in de maling nemen? Maar dit verhaal klopt, bevestigt Pia. Maar even later verzucht ze na een nieuw verhaal: ´Wat kan een mens toch een onzin uitkramen!´
Vijftig jaar wonen ze tot grote tevredenheid op Zaandtoen*, tussen Mensingeweer en Schouwerzijl. Bouko was eerst stro- en veehandelaar en hield een twintigtal melkkoeien.
Met de houtbouw begon hij bijna 30 jaar geleden. Bouko: ´Niet doen, zei Pia, Friesland zit vol met dit soort bedrijven. Ik zei: ik ga het beter doen. Een oud-collega tipte mij. Hij had geregeld contact met bouwers van schuren.´
Zijn duim en wijsvinger gaan zeker 10 centimeter uit elkaar. ´Hij zei: die mannen hebben zúlke pakken bankbiljetten op zak.´
Bouko werkt tegenwoordig alleen maar meer met oproepkrachten, vroeger had hij vast personeel. Bij het plaatsen van de schuren helpt de tachtiger mee als een jonge vent. Een door hem aangepaste zitmaaier is er voor het zwaardere tilwerk.
Pia doet de boekhouding en houdt de agenda bij. ´We hebben net nog schuurtjes in Stedum en Winsum geplaatst, in Pieterburen hebben we afgelopen week een fundering gezet.´
De telefoon gaat. Een potentiële klant uit Westernieland. Of Bouko langs wil komen om de mogelijkheden te bespreken. Pia zet de afspraak in de agenda.
Naast zijn werk is kaarten Bouko´s grote hobby. Met Pia doet hij na het werk meestal spelletjes Skip-Bo. Voor klaverjassen in competitieverband gaat hij naar Baflo, Wehe-den Hoorn en Zuurdijk.
Er zelf naartoe rijden kan niet meer. Door slijtage aan het netvlies van zijn rechteroog is hij sinds afgelopen herfst aangewezen op de taxi. ´Mijn linkeroog was altijd mijn slechtste oog en is nu mijn beste. Kans op verbetering is nihil. Ik zal ermee moeten leren leven.´
Stembanden heeft Bouko niet meer na een tumor. Door intensief te oefenen en met hulp van logopedie leerde hij opnieuw praten. Pia: ´Bouko praat als een buikspreker, al meer dan 20 jaar. Wat dat betreft kan hij wel 120 worden.´
´Zeker´, zegt Bouko. ´De dokter heeft mij vorig jaar helemaal nagekeken. Alles was goed en hij gaf mij tien jaar verlenging. En hij zei: daarna mag je nog drie keer een aanvraag doen. Kijk, dan ben ik 120.´
Eerder verscheen op mijnhogeland.nl:
Bordje met Zaandtoen terug op zijn plek
mijnhogeland.nl/2018/11/27/6418/