Categorie: Moi!

Een vakantiehuisje met een eeuwenoude geschiedenis in Tinallinge

Een pareltje. Aan de voet van de wierde staat een prachtig huisje, met een fruitboomgaard en vrij uitzicht over de landerijen. De eigenaren wonen in Delft en gebruiken het als vakantiehuisje. ´In de zomer in Frankrijk vroegen onze zoons: maar we gaan deze vakantie toch nog wel naar Tinallinge?´

Pieter en Dineke mogen er net zo graag verblijven als hun zoons Rutger en Sybrand. Voor Pieter is dat extra leuk. Hij verbleef als kind elke vakantie in Tinallinge en speelde er met zijn leeftijdsgenoten. Leerde het boerenleven kennen op de boerderij van de buren. Met de zoon, die het landbouwbedrijf alweer vele jaren runt, speelde hij vaak. ´We bouwden vlotten, mochten mee op de dorsmachine. Prachtig!´

Mijn ouders kochten dit huisje voor 2000 gulden

Lees verder “Een vakantiehuisje met een eeuwenoude geschiedenis in Tinallinge”

Stilte voor de storm voor oliebollenbakkers Alfred en Luit

Luit en Alfred bakken de bollen. Dirkje kan even niet op de foto ´want ik heb mijn werkkleren niet aan´.

De drukste dagen voor Alfred Terpstra moeten nog komen. Vrijdag is het rustig bij zijn oliebollenkraam in Winsum. Vooral op oudjaarsdag zal dat anders zijn. ´Maandagavond is het lampje wel uit´, voorspelt de 38-jarige eigenaar.

De ondernemer kan het weten. Voor het vijfde jaar staat hij met zijn kraam bij winkelcentrum Obergon. Zijn ouders, Luit (71) en Dirkje (65), helpen hem deze weken mee. Dirkje brengt even na het middaguur boterhammen met kaas voor de twee mannen en assisteert op drukke momenten.

Alfred: ´We eten nauwelijks oliebollen. Wel proeven we elke dag meerdere malen een stukje om te kijken hoe de smaak is. En die vind ik goed, door een aanpassing van de receptuur zelfs nog beter dan vorig jaar.´

Collega´s uit Uithuizermeeden komen speciaal naar Winsum voor de oliebollen van Alfred

Lees verder “Stilte voor de storm voor oliebollenbakkers Alfred en Luit”

De Koffieleut, een knusse zaak in hartje Bedum

Karian en Arnoud, die de pot met rockey road toont. Het maken van de lekkernij is zijn specialiteit. 

Het is er behaaglijk warm, de stoelen zitten goed en het interieur ademt sfeer. Uit de speakers klinkt kerstmuziek, Flappie van Youp van ´t Hek. Dat krijg je als je de radio afstemt op Sky Radio. Arnoud Krijgsheld en begeleidster Karian Tersteeg zijn om half negen al druk bezig met de voorbereidingen voor de dag. Later voegt ook Femke Datema (31) zich bij de twee. 

De Koffieleut is meer dan alleen een koffie- en theeschenkerij aan de Grotestraat in Bedum. Je kunt er lunchen en cadeautjes, taarten en boeken kopen. En nog veel meer. Zelfs voor een high tea draaien de medewerkers hun hand niet om. Maar bovenal is de zaak een werkervaringsplek voor cliënten van zorgboerderij De Golden Raand. 

Iedereen in Bedum kent Arnoud

Arnoud (18) voelt zich thuis bij De Koffieleut. Na een stage heeft hij zich er een vast plekje verworven. ´Het is erg leuk om hier te werken, ik ben hier drie dagen per week.´ Zijn specialiteit is naar eigen zeggen het maken van rocky road, een mix van chocolade, koekjes, spekjes en van alles en nog wat.

Karian (21) vertelt dat iedereen in Bedum Arnoud kent. Met name dankzij het voetbal, zijn favoriete sport. ´Als de school in- en uitgaat, blijft hij maar zwaaien naar de kinderen die voorbijkomen en hem groeten.´ 

Lees verder “De Koffieleut, een knusse zaak in hartje Bedum”

Bafloër bieb dicht, boeken weg (op een partij na voor de dorpskamer)

Even tijd voor koffie voor de schoonmakers. Coby overlegt met hen.

Een paar rekken en een treintje met boeken staan er nog. Verder is de ruimte in dorpshuis Agricola leeg. Baflo heeft geen openbare bibliotheek meer. Woensdag 19 december was de laatste uitleendag.

Medewerkers van een schoonmaakbedrijf uit de stad en bibliothecaris Coby de Groot zijn donderdag bezig met de verdere ontmanteling. De klus is ´s middags zo goed als afgerond.

De boeken zijn voor een groot deel verhuisd naar de bibliotheek in Winsum, de jeugdboeken gaan naar de basisscholen in de Marciaborg. Boeken zijn verkocht en mindere exemplaren bij het oud papier beland. Het treintje met de jeugdboeken is bestemd voor de peuterspeelzaal. De rest blijft staan.

Drie vrijwilligers gaan door, zes zijn gestopt

Lees verder “Bafloër bieb dicht, boeken weg (op een partij na voor de dorpskamer)”

De gepensioneerde diehards van de kanoclub

Elke donderdag, ook in de wintermaanden, stappen enkele gepensioneerde leden van Kanovereniging Winsum in hun kano voor een tochtje over de maren.

´Donderdags kanoën wij, op zaterdag heeft een clubje werkenden hun wekelijkse tocht´, vertelt Joost Beukema. De oud-huisarts uit Winsum ligt met vier andere sportievelingen te wachten voor de sluis Abelstok, tussen Mensingeweer en Wehe-den Hoorn.

Jacques is het bewijs dat dit een sport is die je nog op hoge leeftijd kunt beoefenen

Lees verder “De gepensioneerde diehards van de kanoclub”

Supersupporter Carel hoopt in maart weer het heertje te zijn

Voor het eerst sinds drie maanden is Carel weer op het sportpark van FC LEO. Prachtig vindt hij het pannaveldje, dat hij nog niet eerder heeft gezien. 

LEENS ´Wat heeft me dat pijn gedaan. Zó erg! Gelukkig gaat het nu een stuk beter.´

Carel Bloemhoff zal de datum nooit vergeten: 9 september 2018. Als toeschouwer bij de voetbalwedstrijd Kloosterburen-Eenrum gaat hij plotseling onderuit en is een paar minuten buiten westen. Met de ambulance wordt hij naar het ziekenhuis gebracht. Na drie dagen mag Carel naar huis en volgt een moeizaam herstel. ´Je bent er wel een poosje zoet mee´, voorspelden de artsen al.

De 85-jarige Leenster heeft nog altijd pijn aan zijn schouder en nek, maar dit is te doen. ´Twee keer per week ga ik naar fysiotherapeut, voor massage en oefeningen op de apparaten. In maart hoop ik weer het heertje te zijn, dan ben ik ook geopereerd aan staar en zie ik weer scherp.´

Luit dacht dat ik een grap maakte, zei hij later: Ik heb je zelfs nog een por gegeven

Lees verder “Supersupporter Carel hoopt in maart weer het heertje te zijn”

Majoor Marco zegt het in Pieterburen: Je kunt vanavond rustig slapen gaan

De gewonde man wordt geholpen in de hulppost in Pieterburen. Het gaat er tijdens de oefening levensecht aan toe.

Niemand in Pieterburen kan het bijna ontgaan als dinsdag rond het middaguur een imposant Boxer-pantservoertuig van Defensie over de Hoofdstraat rijdt en afslaat naar de grote parkeerplaats in het dorp. Het geluid is van honderden meters afstand hoorbaar. Aan boord twee oefengewonden die worden behandeld in een zojuist ingerichte hulppost.

Een van de gewonden is er ernstig aan toe. De arts, twee verpleegkundigen en enkele helpers ontfermen zich over hen. Daarna zullen de twee met de militaire ziekenauto overgebracht worden naar Zoutkamp, waar bij de kazerne een noodhospitaal is ingericht.

Lees verder “Majoor Marco zegt het in Pieterburen: Je kunt vanavond rustig slapen gaan”

Grondwerker Tessa (23) werkt het liefst met mannen

´Heerlijk de hele dag in de buitenlucht werken. Lekker gezond! En met mannen.´ Grondwerker Tessa de Vries (23) heeft het naar haar zin bij Oege de Jong, het bedrijf dat opdracht van Rodin Broadband glasvezel voor snel internet aanlegt op het Hogeland.

Donderdag is Tessa met haar mannelijke collega´s aan het werk naast de Provinciale weg bij Mensingeweer, daarna gaan ze richting Winsum. In Lauwersoog was eerder dit jaar de start. In totaal leggen ze 320 kilometer kabel.

Als kind speelde ik al liever met jongens

Lees verder “Grondwerker Tessa (23) werkt het liefst met mannen”

Gelte en Willy: gearmd, hand in hand of op de duofiets door het dorp

´Wat verliefd zijn jullie!´, riepen twee jonge vrouwen. ´Gezellig, dat zie je zo niet vaak meer´, merkte een oudere vrouw op. Gelte en Willy Drent lopen vaak hand in hand of gearmd door Winsum. ´Pure noodzaak´, zegt Willy, ´hoewel we natuurlijk nog altijd gek op elkaar zijn.´

Gelte verloor in januari 2017 een groot deel van zijn gezichtsvermogen en geheugen. Dit gebeurde na een herseninfarct, enkele uren later gevolgd door een hersenbloeding.

´Wekenlang zag ik niets. Na een week ziekenhuis en zes weken verpleeghuis kwam thuis het licht langzaam terug. Inmiddels zie ik op korte afstand slecht en in de verte goed. Het is alsof ik door een koker kijk. Ik kan geen afstanden inschatten. Op zich zijn mijn ogen goed en schort het aan de verwerking in de hersenen.´

Het gaat steeds beter, ondanks de vele hindernissen

Lees verder “Gelte en Willy: gearmd, hand in hand of op de duofiets door het dorp”