Auteur: De Fietser

Albert Wester (66) is klokkenluider én houdt Westerdijkshorn bij de tijd. Hoewel de Bedumer al bijna een kwarteeuw blind is, zorgt hij ervoor dat de torenklok in de buurtschap goed loopt.

Albert wandelt deze ochtend met blindengeleidehond Ilmar over het pad  langs de Oude Ae, ten noordwesten van Westerdijkshorn. ´Elke dag wandel ik 20 kilometer in de omgeving. Meestal alleen, soms met Frank Admiraal, oud-veearts. In dat geval laten we Ilmar loslopen.´ Lachend: ´In elk geval doe ik er alles aan om te voorkomen dat ik een dikke blinde word.´

Binnen één dag is Den Andel een woning rijker. Met een kraan worden de prefab-elementen woensdagmorgen op hun plaats getakeld. Aan het eind van de dag is het huis wind- en waterdicht.

En over ruim drie weken (30 maart) trekken de bewoners erin, Geerd Schlangen (´Geerd met een d, dat hebben mijn ouders zo bedacht en vind ik best wel mooi´) en Myra Goulooze, beiden 62 jaar.

Jaren geleden al onbewoonbaar verklaard, maar nog altijd een pareltje in het landschap: het witte arbeidershuisje bij het akkerbouwbedrijf van Jan en Zwaantien Bentema in Breede. Brintahuisje in de volksmond.

Voor kat Mabel vormt dit geen enkel beletsel om er te wonen. Ze is waarschijnlijk een van de weinige katten met een eigen (nog ingericht!) huis. Op een plek met rondom vrij uitzicht en nota bene met roomservice. Jan, de vierde generatie akkerbouwer op deze plek: ´Elke dag ga ik er even naartoe om haar te eten te geven.´

Dat is verdraaid handig, een ouderwetse bakkersoven in de keuken. ´Maar hij werkt niet meer, ook niet toen wij hier elf jaar geleden kwamen wonen´, zegt Steven Boekschoten (50). ´Toch peinzen we er niet over hem weg te halen. Hij hoort bij het huis. En we hebben ruimte genoeg.´

De rond 1920 gefabriceerde oven heeft onderin luikjes voor hout en kolen. Daarboven twee lades van twee meter diep voor het brood. Lachend: ´Als ik kom te overlijden, kunnen ze me zo in de bovenste schuiven. Moet de schoorsteen wel weer open, want die is nu dichtgemetseld.´