Voor Geert Koenes zit er zaterdagmorgen niks anders op dan met de hand kunstmest te strooien op zijn land tussen Baflo en Rasquert. ´Normaal doe ik het met mijn zitmaaier met daarachter een kunstmeststrooier. De maaier is helaas stuk.´
Lees “Geert strooit met de hand omdat zijn zitmaaier stuk is” verder
Op een campingstoel zit hij in de luwte van het balkenhuisje op de dijk in Garnwerd. Jan Albert Buiskool schildert dinsdagmorgen met olieverf het aan de overzijde van het Reitdiep gelegen café-restaurant Hammingh.
Een dag eerder was de amateurschilder ook al in Garnwerd. ´Dat was geen succes, er was te veel tegenlicht. Vandaag zijn de omstandigheden beter.´
Lees “Jan Albert schildert café Hammingh voor boekje” verderDe kleuren veranderen continu door het zonlicht
Uren voordat de weekmarkt in Winsum begint, zijn poelier Nanko Posthumus (48) en zijn dochter Nancy (21) al druk aan het werk in hun verkoopkraam. Van de marktkooplieden zijn ze dinsdags altijd met afstand als eerste present.
´Het is voor ons de eerste verkoopdag van de week, alle vitrines moeten worden gevuld. Dat is een beste klus, want we hebben tachtig kipproducten. We beginnen daarom voor acht uur en moeten echt ons best doen om de klep om half twaalf open te kunnen gooien.´
Maandag is de vaste schoonmaakdag. Met twee man maken we de wagen spic en span, zegt de poelier. ´Na Winsum kan de kip ´s nachts in de gekoelde vitrines blijven, zodat de kwaliteit gewaarborgd blijft. Zaterdag na de markt in Hoogezand halen we de wagen leeg.´
Lees “Vader en dochter zijn er altijd als de kippen bij op Winsumer weekmarkt” verderHet hele gezin helpt mee in het bedrijf
De nieuwe banen van Tennisclub Baflo in Rasquert zijn bijna klaar. Volgend weekend kunnen de tennissers er waarschijnlijk spelen. ´Maar dan moet het weer meewerken. Vorst kunnen we even niet gebruiken´, zegt groundsman Bert Sattler.
´We tennissen straks op smashcourt. Komende week wordt de kunststof mat aangebracht op de fundering van lava.´
De tenniscompetitie is dit weekend begonnen. Het zaterdagteam kon uitwijken naar Eenrum, de wedstrijden van de jeugd zijn uitgesteld. De twee banen zijn later klaar dan verwacht, omdat de gemeente de opdracht te laat zou hebben verstrekt. ´En de Antea Group, voorheen Oranjewoud, heeft het deze maanden razend druk.´
Lees “65-jarige TC Baflo moet nog eventjes geduld hebben” verderVoorkomen dat het een hangplek wordt voor jongeren
Bedrijvigheid alom woensdagmorgen op het terrein van Watersportvereniging Onderdendam, waar een aantal bootbezitters onderhoud plegen aan hun vaartuig. Ben Deekens schuurt de roefraampjes van zijn Castor, een varend monument uit 1925. ´Zaterdags is het hier pas echt druk.´
´De Castor is een bakdekkruiser met koffer, 9,5 meter lang. Als we gaan slapen, duiken we dus echt de koffer in. We (Ben en zijn vrouw Stien) hebben hem 42 jaar geleden gekocht. Sinds 1999 ligt de boot in Onderdendam.´
De Ten Boerster is lid van de Oude Glorie, een vereniging van booteigenaren met als doel het behoud van authentieke historische motorjachten van vóór 1945. ´We hebben 120 leden, hoofdzakelijk afkomstig uit Nederland maar er zijn ook enkele Belgen bij. Eens in de vijf jaar komen we bij elkaar, afgelopen zomer was er een lustrumbijeenkomst in Leeuwarden. De vereniging vergrijst. Jongeren hebben helaas weinig belangstelling voor varend erfgoed.´
Tijdens de lenteachtige februaridagen is de oud-buschauffeur begonnen met het jaarlijkse onderhoud. ´Daar gaan heel wat uren in zitten. Nu helemaal omdat ik vorig seizoen een verkeerde houtbeits heb gebruikt. Dat was mij helaas geadviseerd. Alles moet eraf en opnieuw gelakt worden om de boot weer in originele staat te krijgen´, vertelt Ben, terwijl hij de schuurmachine pakt. Voor het mahoniehout waar hij met de machine niet bij kan, ligt de verfkrabber klaar. De onderkant van de Castor zit al in de nieuwe lak.
Lees “Ben maakt varend monument Castor klaar voor nieuw seizoen” verderKoop een boot, werk je dood. Dat gezegde gaat voor ons niet op
´Wat wij doen is te vergelijken met een dierenasiel of met het Zeehondencentrum Pieterburen. Alleen vangen wij verdwaalde postduiven op´, vertelt Klaas-Jan Nienhuis (82).
Hij heeft al jaren in Eenrum een zogeheten centraal hok voor opvang van postduiven van de Nederlandse Postduivenhouders Organisatie (NPO). Zijn vrouw Jantje helpt hem waar nodig. ´In het hele land zijn er misschien dertig opvangadressen. De meeste zitten in het Zuiden, waar de duivensport populair is. Dit is het enige hok op het Hogeland. In het Noorden neemt de belangstelling voor de duivensport door de vergrijzing af. Je ziet nauwelijks leden jonger dan 50 jaar.´
Lees “Opvangen van verdwaalde postduiven hobby van 82-jarige Klaas-Jan” verderBord in tuin werkt kennelijk goed
De medewerker van MUG Ingenieursbureau noemt het een ´mooi, klein klusje op weg naar huis.´ Op de Parallelweg in Bedum heeft hij een cilinder uit het asfalt geboord. Op het wegdek liggen twee plastic zakjes met daarin de boorkern en wat funderingsmateriaal. In twee potjes zit klei. Daarnaast staat een laptop.
´We laten dit onderzoeken door KOAC in Groningen. We doen het niet zelf. Een slager keurt zijn eigen vlees niet´, zegt de medewerker, terwijl hij het gat vult met zogeheten Koudasfalt en daarna de precieze locatie vastlegt met behulp van gps.
Lees “Klein klusje op weg naar huis” verderMUG Ingenieursbureau heeft zijn wortels in Bedum
Bij boerderij Schaphalsterheerd bij Schaphalsterzijl staan sinds kort twee opvallende borden. Ze waarschuwen het verkeer op de Schouwerzijlsterweg voor overstekende pauwen en eenden.
Edward Gerner, bewoner van de boerderij en honorair consul van België voor Noord-Nederland: ´Geregeld komt het voor dat onze pauwen en eenden worden doodgereden. We hebben er al dertig jaar waarschuwingsborden staan, maar die waren aan vervanging toe.´
De nieuwe borden springen meer in het oog door de grootte en kleur.
Stefan en Simone Kollumer beginnen aan een nieuw horeca-avontuur. In Molenrij openen ze donderdag herberg-restaurant de Oude Mosterdfabriek. ´Het belangrijkste wat nog moet gebeuren, is schoonmaken.´
Zaterdag even na het middaguur is het vergeleken met een dag eerder rustig in het pand uit 1760. Buiten spelen Lotte (7) en Esmee (9). Hun ouders – beiden 35 en sinds hun tienerjaren al in de horeca werkzaam – zijn binnen bezig met wat een ouderwetse voorjaarsschoonmaak lijkt. De mannen van Luurtsema Bouw uit Baflo hebben weekend, de aannemer zelf is wel present.
Je wilt zo snel mogelijk van start. Liever gisteren dan vandaag
´De toiletgroep moet nog klaar. Bij een restaurant of café is het altijd haastwerk´, zegt Peter Luurtsema. Stefan kan dat beamen: ´Dat is toch anders dan bij een woning. We verdienen ons geld ermee, zondag 24 maart waren we voor het laatst open in Oosterwijtwerd. Je wilt zo snel mogelijk van start. Liever gisteren dan vandaag.´
Lees “De boel nog even schoonmaken en dan kunnen Stefan en Simone van start in Molenrij” verder
Kermis op de vrijdagochtend in Warfhuizen? Het lijkt of de schiettent op een erf aan de Baron van Asbeckweg in bedrijf is. Schijn bedriegt. De broers Wijnard en Patrick Tilstra zetten de puntjes op de i voor de start van het kermisseizoen. Over twee dagen vertrekken ze met hun twee schietsalons naar hun eerste kermis dit jaar, in Leeuwarden.
´We hebben er zin in, zeker als zoals nu het zonnetje lekker schijnt. Dan begint het toch te kriebelen´, zegt Wijnard (40). Met zijn drie jaar jongere broer vormt hij de zevende generatie van de kermisfamilie. ´Patrick staat met onze moeder in een schietsalon en ik met Margreet, mijn vrouw.´
´We zitten door heel Nederland, van Eenrum tot Maastricht. Het zijn voornamelijk de grotere kermissen. Vorig jaar hebben we een redelijk goed seizoen gehad, dat verschilt per jaar. Het gaat met ups en downs.´
´En als het kermisseizoen voorbij is staan we met de oliebollenkraam in Gorredijk, dat is al 33 jaar de vaste standplaats van de familie.´ Komende winter gebeurt de verkoop vanuit een nieuwe wagen, die de broers de afgelopen winter hebben gemaakt en in de schuur staat te pronken.
Lees “Broers Wijnard en Patrick zetten puntjes op de i voor nieuw kermisseizoen” verderDe zonen van Wijnard en Margreet nemen in Eenrum voorlopig afscheid van hun klasgenootjes
