´Het is inspannend en tegelijkertijd ontspannend.´ Rienk Dijkstra (58) zaagt en klooft hout voor zijn kachel. Zijn oprit naast zijn huis aan de Hoofdstraat in Pieterburen ligt deze zaterdagmiddag bezaaid met boomstammen.
´De laatste jaren koop ik op stam in Westernieland. Ze leveren het bij me thuis af. Dan is het nog een kwestie van zagen, kloven en stapelen. Een paar jaar geleden kapte ik ook wel zelf, maar dan ben je al een paar keer warm geworden voordat je het hout thuis hebt. Dit is wel zo makkelijk.´
Binnen zitten in de voorjaarsvakantie is ook maar niks. Dus zijn Klaas en Henriëtte Schuiten met dochter Kimberly en haar vriendin Amelie dinsdag ondanks de stevige wind aan het magneetvissen in Garnwerd.
´Het is ter ontspanning, gewoon leuk om te doen´, zegt Henriëtte. ´Anders zitten de meiden toch maar op de smartphone of voor de tv.´ Kimberly (11): ´Het is spannend om te zien wat je eraan hebt zitten. Misschien wel iets kostbaars, een goudstaaf of een kluis met heel veel geld.´
Midden in het land bij Onderwierum (bij Onderdendam) zit Menno Zijlstra (73) deze ochtend op een campingstoel, half verscholen achter een windschermpje. Te genieten van de februarizon en de natuur, zijn blik omhoog gericht. Verderop een vangnet met eromheen dertig lokvogels. Menno is wilsterflapper, al 30 jaar.
De Sauwerder is een van de weinige Groningers die deze oude vangtechniek nog beheersen. Leerde het ooit van plaatsgenoot Jan Ritsema, die van beroep vogelvanger was. ´Vanmorgen toen het licht werd ben ik begonnen. Hoelang ik hier nog zit, geen idee. Ik heb de tijd aan mezelf.´
Sjabbe (57) en Robin (24) Datema zijn deze middag met de grondboor bezig bij de kerk in Mensingeweer. ´Hier komt het mededelingenkastje van Dorpsbelangen´, zegt Sjabbe.
Het is een vrijwilligersklus, legt de Mensingeweerster uit. ´Ik ben bestuurslid van Dorpsbelangen en heb het vaak zo druk met mijn bedrijf dat meehelpen erbij inschiet. Daarom heb ik gezegd: dan plaats ik het kastje wel. Dat hing eerst aan de muur van het dorpshuis, maar ertegenover leek het bestuur een betere plek. Robin was in de buurt aan het stobben frezen, dus die kon mooi even meehelpen.´
Saskia en Ansu in de ambachtelijke cafetaria, die een zit- en afhaalgedeelte heeft.
Er moet nog flink geklust worden, maar dan heb je straks ook wat. Ansu Leenen (34) en zijn verloofde Saskia Jansen (23) willen in april – voor Pasen – hun restaurant in Leens openen. In hun ambachtelijke cafetaria kun je sinds november al terecht.
En dat alles op een van de mooiste plekjes van Leens, aan de Wilhelminastraat, op de wierde, tegenover de middeleeuwse Petruskerk. Het enthousiaste stel woont boven de zaak. ´Wij raakten direct verliefd op deze plek, die straalt wat uit. Er valt meer mee te doen dan er ooit mee gedaan is.´
Met zijn drieën staan ze in de werkplaats aan de Tinallingerweg in Baflo bij het smidsvuur: Harry Buist, Dick Norg en Piet Vonck. Ze zetten de puntjes op de i voor het hekwerk dat grotendeels al langs het verlengde Boterdiep in Uithuizen staat.
Yorick (links) en Ramon hebben zojuist een sticker aangebracht.
Zijn rijbewijs, daar had Ramon Kits lang naar uitgekeken. Vier maanden geleden was het heuglijke moment daar en mocht hij eindelijk rijden in zijn VW Golf 5 uit 2005. ´Daarvoor probeerde ik hem af en toe uit op stille landweggetjes.´
Deze zondagmiddag plakt de jonge Winsumer (18) samen met zijn kameraad Yorick Ammeraal (19, Eenrum) een stoere sticker op de voorruit. Het resultaat stemt niet helemaal tot tevredenheid. ´Zit een beetje scheef, toch?´
Talloze uren heeft de Winsumer, werkzaam bij Autoschade Brian, inmiddels in zijn auto gestoken. Bijna elke dag loopt hij er met de poetsdoek omheen. En anders staat de motorkap wel open en is-ie aan het sleutelen. ´Ik ben er erg zuinig op. Als het even kan gaat hij meerdere keren per week door de wasstraat. Met vieze auto´s heb ik niets, die doen me pijn aan de ogen. Zo meteen gaan we ook weer poetsen.´
´Ik heb de auto een halfjaar. De grille en spiegels heb ik zwart gespoten. Flitsers voorin aangebracht. Dat mag, zolang ze maar niet zijn aangesloten.´ De vraag of ze aangesloten zijn, doen beiden af met een lach.
Hij is toch veel mooier dan die daar?
Ramon: ´Op mijn zeventiende ben ik begonnen met lessen, een eigen auto was altijd mijn grote droom.´ Yorick: ´Een auto geeft een stuk vrijheid, je bent niet meer afhankelijk van het openbaar vervoer.´ Ramon: ´Precies, en ik zag deze op internet. Hij is toch veel mooier dan die daar?´, wijzend naar de Peugeot 1.7 op de oprit, eigendom van zijn moeder. ´Dat is toch niks?´
Met zijn grijze Golf is Ramon geregeld op automeetings te vinden in Groningen. De avond ervoor nog, samen met tientallen andere autoliefhebbers. ´Dat is altijd ontzettend leuk en gezellig.´
Helaas kan Ramon niet lang van zijn auto genieten. Op maandagavond 3 februari – een maand na ons gesprek – belanden hij en Yorick in een sloot bij Eenrum. Auto total loss, Ramon en Yorick komen er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf.
Gosse Koopmans verliet zijn Friese geboortegrond voor een Gronings avontuur. Bijna een jaar woont hij nu met zijn vrouw Sharon in Warfhuizen.
De 62-jarige schilder, die al eens een veertienjarig uitstapje naar Gelderland maakte, is lyrisch over hun nieuw woon- en werkplek. ´Nog nergens zijn we zó hartelijk welkom geheten. De gemeenschap heeft ons direct in de armen gesloten. Het is een geweldig dorp met een hoop interessante, creatieve inwoners.´
Postcodekanjer
Lachend: ´Nee, de verhuizing van Friesland naar Groningen was geen verstandsverbijstering. En we zijn geen kolonisten die de oude Friese gebiedsgrenzen even komen herstellen.´
Lang verhaal kort. ´We hadden een huurhuis in Eastermar, waar in januari 2018 de Postcodekanjer viel. Het geld dat we hiermee wonnen, bood ons de mogelijkheid een huis te kopen. In Friesland konden we nergens eentje vinden dat voldeed aan onze voorwaarden: een mooie plek en een prijs die ons naar de zin was.´
Aan niets is te zien dat Remt Buikema elf maanden geleden een openhartoperatie onderging. De 84-jarige kilometervreter uit Warffum fietst en wandelt elke dag, als vanouds.
Begin 2019 – kort na onze eerste ontmoeting* – meldde Remt zich bij de huisarts. ´Ik voelde me moe en had wat pijn in de borststreek. Mijn dokter verwees me door naar het ziekenhuis. Daar waarschuwde de cardioloog dat ik nog eens langs de weg gevonden zou worden als er niet werd ingegrepen.´
Eerst naar Usquert en lekker tegen de wind in terug naar Warffum
Wat wil je later worden? Voor veel kinderen en jongeren een lastige vraag. Voor Merlijn (12) en Storm (10) niet. Ze willen het leger in. Merlijn weet het honderd procent zeker, Storm houdt nog een kleine slag om de arm.
Het lijkt of de twee vrienden al de daad bij het woord gevoegd hebben. Op een middag na schooltijd sluipen de twee door het land in Pieterburen en verschansen zich in de bosschages bij een oud schuurtje. Met het geweer in aanslag en gehuld in professionele militaire outfit.
In de rugzak onder meer proviand, soms knakworstjes die ze warm maken boven een vuurtje.
