Een vrouw bepakt en bezakt, vergezeld van een meisje op een loopfiets en een hond op het fietspad tussen Winsum en Garnwerd. Het zal toch niet?
´Ja, we lopen het Pieterpad´, zegt de vrolijke Lianne Pot-Kruit (31). ´Helemaal, van Pieterburen tot de Sint Pietersberg. Is de bedoeling hè… Ik zie het als een groot avontuur. Hoelang we erover doen: geen idee en kan mij niks schelen. Ik loop met hen, ik pas me helemaal aan.´
Ze wijst naar haar 3-jarige dochter Fien. Om de haverklap stopt ze bij het zien van een diertje. Dood of levend. Inmiddels heeft ze vijf lieveheersbeestjes en een slak verzameld.
Treuren doet ze bij een platgereden kikker. ´Zo gaat het dus de hele tijd: als ze een beestje ziet, moeten we stoppen. Je kunt je voorstellen dat we lang onderweg zijn.´
Fien heeft een eigen willetje, zegt haar moeder. ´Als Fien zegt niet meer te willen lopen, dan moet je van goeden huizen komen om haar weer in beweging te krijgen.´
Naar de 7-jarige Noor, een kruising border collie/golden retriever, heeft ze geen omkijken. Als die maar regelmatig haar water en eten krijgt.
Lianne zeult een complete kampeeruitrusting mee. ´We proberen zoveel mogelijk supermarkten te mijden en aardappelen en groente te kopen bij kraampjes langs de weg. Water is nooit een probleem, onze waterflessen mogen we overal wel vullen.´
Voor het overnachten zoekt ze haar heil bij particulieren. ´Mensen vraag ik of we onze tent in hun tuin mogen opzetten. Ook plaats ik oproepjes op Instagram. Zo weet ik al dat we morgen bij iemand in Groningen kunnen overnachten. Voor mij is dit een uitdaging. Uit je comfortzone stappen en erop vertrouwen dat dingen goed komen. Contact en verbinding zoeken, doen we eigenlijk te weinig. Juist op deze manier ontmoet je bijzondere mensen.´
Ze hebben inmiddels overnacht in Eenrum en Maarhuizen en – verrassend – op de camping in Winsum. ´Een uitzondering. Fien voelde zich niet lekker. Omdat het lopen misschien toch te veel gevraagd is, hebben we snel een loopfiets aangeschaft.´
Ter geruststelling: Fien loopt de ene week, de andere week haar grote zus Eva van 6. ´Dat gaat een stuk sneller. Mijn man Bastiaan is mijn achterwacht. Als het niet meer gaat, komt hij ons halen. En in de weekenden zijn we met ons vieren. Bastiaan is geen wandelaar, dus dan lopen we niet.´
Lianne en Bastiaan woonden bijna tien jaar in Nieuw-Buinen. Vorig jaar verkochten ze hun huis en sindsdien dient hun camper als onderkomen. De afgelopen winter brachten ze door in Portugal.
´We zijn jarenlang continu aan het verbouwen geweest, naast ons werk. Eigenlijk waren we aan het werk voor ons huis. We waren altijd al van plan om te reizen zodra de kinderen het huis uit zouden zijn. Maar wat als het dan niet meer kan? We hebben de knoop doorgehakt en wonen nu waar de camper staat.´
´Met mijn moeder heb ik het Drenthepad gelopen. Wandelen is fantastisch. Het landschap is hier mooi, maar de lange open stukken kunnen mij gestolen worden op een warme dag als vandaag. Als Drent houd ik toch meer van bos.´