Woon je in Utrecht – lekker centraal in Nederland – en ga je in Eenrum wonen, in voormalig café Centraal. Erica Oudgenoeg, Peter Tol en hun kinderen Stella en Ludo zien het helemaal zitten.
De oude kroeg – die de laatste jaren door het leven ging als De Draak – is volledig gestript door aannemer BNL uit Wehe-den Hoorn. Weinig tot niets herinnert meer aan vroegere tijden.
Stella: ´Het pand is van 1890 en in 1930 verbouwd. Er staan allemaal handtekeningen op de muur waaruit we dat kunnen opmaken. Waarschijnlijk is er in 1930 brand geweest. Het originele plafond in de biljartzaal was zwartgeblakerd en heel slecht. We hebben nog niemand kunnen vinden die ons kon bevestigen dat er inderdaad brand is geweest.´
De bar doet inmiddels even verderop in de straat dienst, waarschijnlijk in een mancave. ´Zijn vader zat hier vaak aan de bar, daarom wilde hij hem graag hebben. Voor een kratje bier en doosje wijn mocht hij de bar meenemen.´
Het oude café wordt woonkamer met keuken. Het gezin ´kampeert´ in een kwart van het huis, dat later wordt opgeknapt. De vroegere slijterij blijft intact. ´We zijn de geschiedenis aan het uitpluizen. Wat we weten is dat dit vroeger een kruidenierswinkeltje is geweest. Bij café Centraal was het de slijterij. Het is nog origineel, er is in al die jaren weinig aan veranderd. We zoeken een culturele bestemming voor dit gedeelte´, zegt Erica (53).
Stella (18), eerstejaars student Kunst, Cultuur en Media aan de RUG, weet het wel. ´Van mij mag het een soort minibibliotheek worden, zoals je ze buiten ziet. Bij ons kun je dan binnen een boek ophalen, ruilen of neerzetten.´
Een Grunneger Kouk als welkomstgeschenk
Maar hoe komen de Utrechtenaren nu in Eenrum terecht? ´Puur toeval. We waren al langer van plan om naar het Noorden te verhuizen, ook met het oog op de studie van Stella. We zochten een karakteristiek pand, geen nieuwbouwwoning zoals we in Utrecht hadden.´
´We zijn langsgegaan bij woningen die op Funda stonden. Café Centraal stond niet op ons favorietenlijstje, maar toen we hier voor de deur stonden, vonden we het direct heel leuk. We zijn gaan informeren naar welke voorzieningen Eenrum heeft. Een supermarkt, een school. Dit laatste is voor ons belangrijk, want ons zoontje Ludo gaat naar de basisschool.´
Sinds 1 oktober wonen ze in Eenrum. Op de eerste maanden kijken ze met veel plezier terug. ´Het bevalt ons supergoed, we voelen ons heel welkom. Veel Eenrumers zijn blij dat we het pand opknappen. Toen we bij de bakker geweest waren, kwam een vrouw ons achterna met een Grunneger Kouk. Ze zei dat ze nieuwe inwoners altijd een welkomstgeschenk gaf.´
Wanneer het project af is, weet Erica niet. ´Hopelijk over een halfjaar, maar ik ben bang dat het wel een jaar wordt. Het pand heeft veel achterstallig onderhoud, vrijwel alles moet worden vervangen. Ook het dak, waarvan de constructie is aangetast en waar asbest ligt. Dat doen we in het voorjaar.´
In een roestige spijker getrapt
De werkzaamheden doen ze deels zelf, de grote klussen besteden ze uit. Peter, tijdens het gesprek in Utrecht, ondervond aan den lijve dat alertheid daarbij een vereiste is. Stella: ´Hij is van de trap gevallen en in een roestige spijker getrapt. Toen ging het klussen een tijdlang niet meer zo hard.´
Het einde dus van een roemrucht café. Maar toch niet helemaal. Erica: ´De kroegdeur blijft in stand en af en toe willen wij hem openen voor huiskamerconcertjes. Peter is muzikant en speelt in een bandje. Maar ook andere muzikanten zouden hier een concert kunnen geven. Ook denken we erover om de etalage beschikbaar te stellen voor exposities, bijvoorbeeld van gedichten. We willen graag iets toevoegen aan het dorp.´