Paulus Frumau (72) verveelt zich nooit. Zijn drie zoons kunnen hem altijd wel gebruiken bij een timmerklus. Deze zondagmorgen helpt hij zijn zoon Daan bij de bouw van een flinke dakkapel. Ko is mee voor de gezelligheid.
Daan woont met zijn gezin in het voormalige pand van garagebedrijf Dijkema in Mensingeweer, waarin de aannemer ook zijn werkplaats heeft. Paulus: ´Daan ziet hier zoveel mogelijkheden.´
´Handigheid zit in de familie, al generaties lang´, zegt Paulus tijdens een koffiepauze. Zijn tongval en vlotte babbel verraden zijn westerse afkomst. De inwoner van Rasquert studeerde eerst acht jaar studie economie en sociologie. ´Toen Ko en ik ons eerste kind kregen, Guus, ben ik gestopt met de studie en in de bouw geld gaan verdienen voor mijn gezin. Ik kwam terecht bij een fantastisch clubje hippies. Werken met alleen gekke jongens, wat was dat leuk! Daar leerde ik dat bouwen leuk is en ik ben het daarna altijd blijven doen.´
Handigheid zit in de familie, al generaties lang
´Ik ging een middag bij ze op proef en het was voor mij als een bliksemflits: dit is het! Dollen, gekkigheid en ze waren zó handig, ik heb zoveel van hen geleerd. Aan subsidies geen gebrek, alles kon in de jaren zeventig. We waren altijd in de binnenstad van Delft aan het werk. Met mijn bakfiets met de hond voorop ging ik naar de klant, mijn lange haren wapperend in de wind.´
Zijn collega´s hadden veelal een eigen tjalk of klipper die ze vol liefde onderhielden. Een van die collega´s was Koos de Jong. ´Koos was mijn echte boezemvriend. Toen hij in 1979 hoorde dat Ko en ik gingen verhuizen naar Baflo zei hij: ik ga mee. We zijn naar het Noorden gevaren, mijn Harley Davidson Liberator vastgebonden aan de mast van zijn tjalk. Op Schaphalsterzijl kreeg Koos uiteindelijk een vaste ligplaats. Drie jaar geleden is hij helaas overleden.´
Over zijn Harley wil Paulus nog wel iets kwijt: ´Ik was één met dat ding, heb hem 36 jaar gehad. Op mijn negentiende kon ik hem al in het donker uit elkaar halen en in elkaar zetten. Dat ik hem heb weggedaan, was de grootste fout in mijn leven.´
Samen met Andelster Nico Knape had Paulus 35 jaar lang aannemingsbedrijf Indeweer. ´Na mijn zestigste ben ik gaan afbouwen en steeds meer klussen gaan doen voor Daan, Guus en Frank. Deze winter heb ik bijvoorbeeld tien deuren en kozijnen gemaakt voor Daan. Ik ben niet met pensioen. Alles gaat vloeiend in mijn leven. Ik heb geen plan, ik leef gewoon en dan gebeurt er iets op het goede moment.´
Paulus en Ko zijn elke vrijdag te vinden bij De Verbinding, een constructiebedrijf in hout en aluminium in Groningen. ´Met een aantal echtparen hebben we in 2006 de fabriek opgericht voor dove mensen. Daan is doof, vandaar onze betrokkenheid. Ze maken in een grote hal aan de Osloweg onder meer prefab dakkapellen en aluminium kozijnen. Ook hebben ze een flinke machinale timmerafdeling waar houten kozijnen worden gemaakt. Er werken nu dertig mensen, onder wie ook een aantal horende.´
Naast zijn drukke bezigheden heeft Paulus nog tijd voor zijn twee andere hobby´s: zijn moestuin in Den Andel (´daar kom ik 150 keer per jaar, heb ik uitgerekend´) en fietsen. ´De auto laten we zoveel mogelijk staan, vrijwel alles in de omgeving doen we op de fiets. Per jaar kom je dan al snel op 5000 fietskilometers. Ko is nog fanatieker, zij haalt met gemak het dubbele.´