Hoe ouder hij wordt, hoe vrijer kunstschilder Theo Leijdekkers (69) zich voelt om te experimenteren. ´Als er een expositie was, werd toch altijd van mij verwacht dat ik met bloemen op de proppen kwam.´
Zijn drive om te schilderen blijft groot. ´Leeftijd maakt wel uit, in die zin dat ik haast heb. Ik wil graag nog veel mooie dingen maken. Als ik een dag niet kan werken, word ik al iebelig. Dat is niet goed voor mijn gezondheid.´
Zo was Theo deze (zondag)ochtend nog druk om met penseel en olieverf gordijnen op een doek te toveren. ´Het schilderij hangt nu in de keuken. Dan kijk ik ernaar en denk: er moet nog waanzinnig veel gebeuren. Maar het is als wijn dat moet rijpen. Meestal komt het vanzelf goed. Soms hoef ik er zelfs niks meer aan te doen.´
Bijna een kwart eeuw woont de geboren en getogen Twent met zijn vrouw Swanny Beukema in Pieterburen.
In de hippietijd was Den Andel een tijdlang zijn woonplaats. Na zijn scheiding trok hij naar Amsterdam. ´Alleen had ik weinig te zoeken op het platteland.´
De relatie met de Noord-Groningse Swanny (ze ontmoetten elkaar voor het eerst op Vlieland) betekende zijn terugkeer naar het Hogeland.
´Swanny zag in een advertentie dat dit huis te koop stond. Het was een volledig overwoekerd krot. Fulltime ben ik jarenlang aan het verbouwen en bouwen geweest.´
Theo maakte als beginnend kunstenaar vooral etsen, houtsnedes en pasteltekeningen. Later stapte hij over op schilderen in olieverf, hoofdzakelijk van kleurrijke bloemen.
´Het ging mij daarbij vooral om de compositie en lichtinval, niet eens zozeer om het onderwerp. Ik heb er talloze gemaakt. Een jaar of vijf geleden raakte ik uitgebloeid. Ik wilde wel eens iets anders schilderen en heb eerst een mooie serie van volkstuintjes gemaakt.´
Een vervallen kas in de landschapstuin bij het statige pand Oosterhouw in Leens bracht hem op het idee om vervallen gebouwen als onderwerp te nemen. Daarbij maakt Theo gebruik van kunstmatige intelligentie (AI).
´Ik heb voor ogen wat ik schilderen wil en stop een aantal prompts (opdrachten) in het computerprogramma. Bijvoorbeeld: ik wil een 20 jaar leegstaand, half overwoekerd kasteel met kapotte meubels. Het is een zonnige dag en het licht schijnt naar binnen. Zodra AI mij het plaatje voorschotelt dat ik voor ogen heb, ga ik aan de slag.´
´Voor mij heeft het werken met AI als groot voordeel dat ik er niet uit hoef om naar geschikte locaties te zoeken.´
Het resulteerde in een prachtige serie doeken met vervallen gebouwen. Hij heeft nu zijn zinnen gezet op mensen, zowel scènes als portretten.
´Daar wil ik mij de komende tijd mee bezighouden.´ Wijzend naar een schilderij in zijn atelier: ‘De vuistjes van het kind kloppen niet. Dat komt niet vanzelf goed, daar moet ik nog aan werken. Je raakt nooit uitgeleerd.’
Theo heeft vrijwel al zijn werken gedocumenteerd. ´Alle schilderijen krijgen een naam en nummer. Ik zit nu op 1900-zoveel. Op naar de 2000.´
Belangstellenden voor een schilderij kunnen uiteraard bij hem terecht. Kunstuitleen in het hele land blijkt voor hem ook een goed verkoopkanaal. ´Mijn werk bij de kunstuitleen loopt goed, altijd is bijna driekwart van mijn werken uitgeleend. Een deel van de leners gaat uiteindelijk over tot aankoop.´
Werk van Theo en Swanny (momenteel een serie met wadschilderijen) zijn te zien in hun GaleriePH44 (Pieterburen, Hoofdstraat 44). Tot september is de galerie elke zaterdag en zondag van 13 tot 17 uur te bezoeken.
