Tijdens het vertellen is hij erg enthousiast. Het is bijna niet voor te stellen dat dezelfde Remon Franssen (60) stilletjes uren zoet is met de bouw van kerken. Modelbouw welteverstaan.
´Ik ben niet de rustigste man ter wereld. Zeker als ik passie voor iets heb, kan ik wel eens druk overkomen. Dan moet de emotie eruit! Mensen denken dat ik thuis de hele dag als een gek door het huis ren. Dat is niet zo. Wel ren ik drie keer per week een rondje om het dorp.´
In zijn hobby- annex werkkamer klinkt klassieke muziek. De achterwand is gevuld met cd´s en lp´s. Een klein gedeelte is voor symfonische rock uit de jaren 70, de rest is klassieke muziek. De boxen kocht hij van het eerste geld dat hij verdiende bij dagblad De Gelderlander. Verder: een fauteuil, een kastje met een achttal modelkerken en een bureau plus computer.
Ziehier de werkplek van de oud-journalist, tegenwoordig verzekeringsagent van Centraal Beheer. ´Mensen denken dat je uit Apeldoorn belt vanwege de reclamespotjes. Nee, zeg ik dan, mijn standplaats is Leeuwarden en ik bel u vanuit Zuurdijk. Hebben ze nog nooit van gehoord.´
Remon woont samen met zijn gezin al 15 jaar aan de Hoofdweg, naast Billeke de Beer in Zuurdijk. Zijn schoonmoeder woont achter hun huis, waar ze eerst een goedlopende B&B hadden.
De rust was voor hen de voornaamste reden om het Zuiden te verruilen voor het Noorden. Na een verblijf in B&B De Broekstermaar was er geen twijfel meer mogelijk: in Noord-Groningen zouden ze hun leven voortzetten, zo blijkt ook uit een column die Remon in die tijd schreef.
Vlak bij onze B&B kronkelde een klein stroompje door het landschap. Het was alsof het water lol beleefde aan het maken van zoveel mogelijk bochtjes om de tocht door het land zo lang mogelijk te laten duren. Ik begon het te begrijpen: tijd duurde hier langer. In de ruimte van dit mooie landschap wilde je zo lang mogelijk vertoeven.
Tijd is een terugkerend thema in het gesprek met Remon. ´We hebben in Den Bosch en Nijmegen gewoond en gewerkt en hadden het altijd druk. De jaren vlogen voorbij.´
´De tijd tikt door, de lengte ervan kun je niet bepalen. De breedte wel, door de tijd zoveel mogelijk bewust te ervaren.´
´Sinds we hier wonen, leef ik zo bewust mogelijk. Dat doe ik met alles, met werken, hobby´s, eten, op vakantie gaan. Door die levenshouding onthoud je alles. Als iemand me vraagt: wat deed je toen of wat at je in dat restaurant, dan weet ik het antwoord. Ik ben bijna continu bezig met beleving en herbeleving.´
´De modelbouw van kerken kun je daar niet los van zien. Ik bouw alleen kerken waar ik geweest ben. Dat gaat heel relaxed, met muziek uit de tijd dat ze gebouwd zijn. Kop koffie of wijntje erbij. Het is een kwestie van uitknippen, vouwen en plakken. Geduld is een schone zaak, met een klein boogje ben ik soms drie kwartier bezig. De bouwplaten koop ik op vakantie of via internet. Het is papier, maar door de constructie wordt geheel stevig.´
´Kerken hebben met mijn opvoeding te maken. In Limburg ben ik opgegroeid. Ik ben weliswaar niet gelovig, maar het katholicisme is blijven hangen. Dat decorum, de pracht en praal van de kerken, heeft veel indruk gemaakt op mij als kind. Mensen kunnen door een passie – in dit geval het geloof – tot mooie dingen komen.´
De komst naar Noord-Groningen heeft nog iets positiefs gebracht, zegt Remon. ´Door deze omgeving ben ik veranderd, minder materialistisch. Kleding, auto, het interesseert me veel minder. De omgeving bepaalt de mens mede, als je in Amsterdam woont ben je anders dan op het Hogeland.´
Enkele bouwplaten wachten geduldig om omgetoverd te worden tot kerk: de Dom van Aken, Erfuhrt en Münster. Wat dat betreft kan Remon nog even vooruit. Onder meer Keulen, Leipzig, Trier, Florence, de abdij van Maria Laach en de Kathedraal van Le Puy heeft hij al gebouwd.
´Af en toe dan praat ik ertegen of houd ze even vast. Dan komen de herinneringen weer boven. Bij een verhuizing heb ik ooit een paar kerken weggedaan. Daarvan heb ik nog spijt.´