´Domie´ schildert rustig zijn hek, haasten heeft geen zin

Een wit schilderspak aan, een blauwe muts op het hoofd. Klaas Pieterman (76) is op een maandagmorgen begonnen aan een flinke klus: het schilderen van het sierhek voor de pastorie in Niekerk.

´Drie weken duurt het, weet ik nog van de vorige keer. Als het weer tegenzit, is het misschien pas volgend jaar klaar. Het is geen haastklus, ik doe rustig aan. Het moet goed gebeuren. Haasten heeft geen zin.´ *

Domie noemt iedereen hem. Op zijn zeventigste ging hij – na vijf jaar uitstel – met emiritaat, maar zes jaar later staat hij vrijwel elke zondag nog op de kansel, al dan niet in een Grunneger Dainst. ´Gisteren stond ik in Ten Boer, een zondag eerder in Uithuizermeeden en komende zondag in Uithuizen. De planning daarna weet ik niet. Sinds maart steeds voor maximaal dertig bezoekers, maar de diensten zijn ook online te volgen.´

Nog een klein stukje verven, dan is het twaalf uur: etenstijd. ´Ik ben een man van regelmaat.´

Met pensioen zijn en toch elke zondag aan de bak. ´In gewoon Nederlands heet dat een snabbel´, zegt hij lachend. ´Anders kon ik net zo goed op bed blijven liggen. Nee hoor, het is de combinatie, ik vind het nog altijd prachtig om te doen.´

´Dominee ben je voor je leven. Dat houdt nooit meer op. Of je moet ondeugend zijn, dan zetten ze je uit je ambt. Tot dusverre ben ik dat niet geweest, maar je weet natuurlijk niet wat er in het donker gebeurt…´

Het kost hem geen enkele moeite om onderwerpen voor zijn preken te vinden. ´Tijden veranderen, het gaat erom: hoe kun je je als mens een beetje handhaven in de wereld van vandaag. Ik kom tijd tekort: er spelen zoveel interessante zaken. Die malle Trump bijvoorbeeld. En de zeespiegelstijging. We verzuipen hier nog een keer. De stijging was 2 millimeter per jaar en dat is al verdubbeld. Ik probeer in mijn preken altijd de actualiteit aan te snijden. Wij leven niet meer in de tijd van het zichten zoals we nog één keer per jaar doen op landgoed Verhildersum.´

Dominee Pieterman zicht elk jaar met een aantal andere vrijwilligers het graan op landgoed Verhildersum in Leens. Hier scherpt hij zijn zicht (juli 2019).

Hij heeft geen tijd voor andere hobby´s. ´Als het niet regent, ben ik altijd buiten bezig. Rond de pastorie ligt 6000 vierkante meter grond. De lindebomen moet ik nog toppen, de fruitbomen nog snoeien. Van andere bomen haal ik binnenkort takken die ik met een bijl in stukken hak voor de houtkachel. Dit jaar heb ik het huis rondom geverfd. En ik houd drie schapen, die lopen hier voor de sier.´

En nu dus een nieuw jasje voor het hek. ´Het hek kan wel wachten op onderhoud, heeft wel geduld, maar ik niet. Het moet er goed uitzien. Dankzij mijn voorgangers is het intact gebleven. Zij hebben het altijd trouw geverfd.´

Klaas begon in 1973 als predikant van de Hervormde Gemeente Zandeweer-Eppenhuizen-Garsthuizen en vertrok in 1990 naar de Hervormde Gemeente Ulrum-Niekerk-Vierhuizen. Dat betekent dat hij al dertig jaar met zijn vrouw Harma Helmantel – zus van de beroemde schilder – in de pastorie woont, naast het witte kerkje. ´Sinds ik ermee opgehouden ben, is er nog één keer per jaar een dienst. De Stichting Oude Groninger Kerken is inmiddels de eigenaar.´

´Eens in drie jaar doe ik het. Hoe beter ik het onderhoud, hoe langer het mee kan. Met Harma Helmantel woon ik in de derde pastorie op deze plek, gebouwd in 1937. Het hek dateert nog van de tweede pastorie, die was van 1867. Daarvoor stond er een weem. Het hek is dus ruim anderhalve eeuw oud. Als je nu een hek koopt, is het van hoogwaardig roestvrij staal.´

Tussen de bedrijven door werkt de predikant rustig door aan zijn nieuwe boek. Van zijn hand verschenen er al een stuk of tien in de Groningse taal. Een boekwerk over verhalen rond Pasen (Poaskeverhoalen rond haim en hof) was dit voorjaar zijn laatste uitgave. ´De inhoud van mijn nieuwe boek houd ik geheim, anders breng ik anderen op een idee. Wanneer het verschijnt? Geen idee. Ja, als het af is.´

*Dit jaar gaat het hem vlotjes af: in vijf dagen tijd klaart Klaas de schilderklus. ´Het weer zat mee. Het hek kan er weer drie jaar tegen.´