Het ouderwetse linnenrek met lieflijk ogende engeltjes, mutsjes, kerstboompjes, slakken, kwalletjes en knuffels valt op langs de Dirk Wierengastraat in Westernieland. Handwerk van Juliane Smeding (45). Juul voor intimi.
´Voor mij is haken ontstressen, meditatief bezig zijn. ´s Avonds ben ik er vaak urenlang mee zoet.´
Alleen de knuffelbeestjes zijn niet van eigen hand. ´Een vriendin van mijn moeder maakt ze in grote hoeveelheden. Ik heb een tas vol meegenomen om ze hier te verkopen. Ben een beetje aangestoken door mijn overbuurvrouw, die verkoopt al jaren tweedehands spullen. Het wasrek heb ik van haar gekocht, met burenkorting. Dat ben ik gaan gebruiken voor de knuffels. Vervolgens heb ik zelf het haken weer opgepakt en mijn eigen leuke spulletjes hangen er nu ook aan.´
Begin, einde, klaar!
Zelf zegt Juliane niet van de knuffels te zijn. ´Het heel fijne werk ligt me niet zo. Knuffels moet armen en benen hebben en dat is een heel gepriegel. Wat ik maak is meer rechttoe rechtaan. Begin, einde, klaar!´
En de kerstboompjes, nu al? ´Ik ben erg van de kerst. Daarom haak ik al kerstboompjes en mutsjes. Ik wil nog eigen ontwerpen maken van sneeuwvlokken, sterretjes en slingers.´
De verkoop houdt niet over, zegt ze zelf. ´En eigenlijk maakt me dat niet veel uit. Ik doe het voor de fun, niet voor de verkoop. Het feit dat ik mijn gehaakte spulletjes buiten kan hangen geeft mij een excuus om garen te kopen en iets leuks te maken.´
Een dag eerder verkocht ze bijvoorbeeld niets. Aan het einde van de dag hing er nota bene zelfs meer aan het rek. ´Naast het potje met geld had iemand een stoffen hartje opgehangen. Wie weet ik niet, maar ik vond het erg leuk.´
Voor mij is haken ontstressen, meditatief bezig zijn
Juliane verhuisde anderhalf jaar geleden van Groningen naar Westernieland. Naar een huis aan de doorgaande weg. Een stap waarvan ze beslist geen spijt heeft. De eerste elf jaar van haar leven woonde ze – verrassend, want beslist niet te horen – in Oost-Duitsland, op een boerderij in een dorpje kleiner dan Westernieland. ´Toen mijn moeder trouwde met een Nederlander zijn we naar Friesland verhuisd, drie jaar voor de val van de Muur.´