Terug naar de jaren zestig lijkt het wel. Harm Hoogkamp perst kleine hooipakjes nabij Wierumerschouw, op land dat zijn zwager Gerben Rosier pacht van Het Groninger Landschap.
Met ondersteuning van twee oldtimers: een David Brown-trekker uit 1965 en een evenoude pakjespers van John Deere. Gerben en zijn oom Jan kijken toe en wachten tot er voldoende pakjes klaarliggen om naar de boerderij te brengen.
Gerben: ´Dit hooi bevat weinig eiwit en heeft veel structuur. Daarom is het zeer geschikt voor paarden en juist niet voor koeien. Er komen vandaag zo´n 300 pakjes af. Die verhandel ik het hele jaar door. Zulke handzame pakjes zijn gewild.´
´Dit kost ons een paar uurtjes en we sluiten de hooipakjesdag altijd af met een klein familiefeestje. Normaal is dit trouwens een middagactiviteit. Omdat ze hitte voorspellen, zijn we eerder begonnen met persen.´
Jan: ´Vroeger was je wekenlang bezig met persen en had je achtduizend pakjes hooi en stro per jaar. Nu doen we het alleen op dit perceeltje op deze manier, de rest gaat met de balenpers. Dat gaat stukken sneller. In één zo´n baal gaan denk ik wel twintig van die kleine pakjes.´
Maatschap Rosier bestaat uit zoon Gerben en vader Johannes, die daarnaast een baan heeft als kraanmachinist. ´We hebben 105 melk- en kalfkoeien en daarnaast 50 stuks jongvee op 85 hectare land.´
De broers Jan en Johannes hadden de maatschap meer dan 45 jaar samen. In 2018 verliet Johannes de maatschap, maar elke werkdag is hij nog present op het bedrijf in Adorp. ´Vijf dagen in de week stap ik in Aduard op de fiets om op het bedrijf mee te helpen.´
De 29-jarige Gerben zit al sinds zijn 21ste in de maatschap. Een jonge boer dus, die in deze tijd van het jaar dagen van 19 uur maakt.´Ik doe dit werk met alle plezier. Het is leuk om te doen en je vindt dat je iets goed doet, namelijk voedsel produceren.´
Moe wordt hij naar eigen zeggen ´van het continu veranderende overheidsbeleid´. ´Op nieuwe regels kun je niet anticiperen. Tegen de bank kun je moeilijk zeggen: zet de rente en aflossing maar een jaar stil. Als boer heb je het gevoel dat je te weinig waardering krijgt. We moeten iets doen aan de groeiende afstand tussen boer en burger, met name stedelingen. Hier op het platteland weten de meeste mensen ons gelukkig wel te waarderen.´
