´Wat verliefd zijn jullie!´, riepen twee jonge vrouwen. ´Gezellig, dat zie je zo niet vaak meer´, merkte een oudere vrouw op. Gelte en Willy Drent lopen vaak hand in hand of gearmd door Winsum. ´Pure noodzaak´, zegt Willy, ´hoewel we natuurlijk nog altijd gek op elkaar zijn.´
Gelte verloor in januari 2017 een groot deel van zijn gezichtsvermogen en geheugen. Dit gebeurde na een herseninfarct, enkele uren later gevolgd door een hersenbloeding.
´Wekenlang zag ik niets. Na een week ziekenhuis en zes weken verpleeghuis kwam thuis het licht langzaam terug. Inmiddels zie ik op korte afstand slecht en in de verte goed. Het is alsof ik door een koker kijk. Ik kan geen afstanden inschatten. Op zich zijn mijn ogen goed en schort het aan de verwerking in de hersenen.´
Het gaat steeds beter, ondanks de vele hindernissen
Veel bewegen, luidde het unanieme advies van de artsen. En dat doen Gelte (73) en Willy (72). Meestal wandelen ze samen, af en toe gaat hij alleen op pad. Van zijn huis loopt hij met de blindenstok naar het spoor en terug. ´Dat is een vertrouwd stukje. Het gaat steeds beter, ondanks de vele hindernissen.´
De elektrische duofiets is een uitkomst voor uitjes in de omgeving. ´Een geweldige uitvinding. Dankzij de gemeente kunnen we erover beschikken. Het voordeel van zo´n fiets is dat je naast elkaar zit en vallen onmogelijk is. Het is relaxed fietsen. We hebben al mooie tochten gemaakt in de omgeving, zoals naar Pieterburen en Noordpolderzijl.´
Nee, aan steun geen gebrek
Jan Nikkels, oud-chef-badmeester van De Hoge Vier in Winsum, is zijn trouwe maatje. ´Ik ken Jan van de EHBO. Hij zei: bel maar als je me nodig bent. Zo geeft hij mij zwemles en we fietsen ook geregeld samen. Daarnaast gaan ook onze kinderen geregeld mee, zij helpen ons waar nodig. Nee, aan steun geen gebrek.´
Met Gelte gaat het inmiddels stukken beter. ´Mijn geheugen was ik grotendeels kwijt. Zelfs in mijn eigen huis wist ik de weg niet meer. Door veel te oefenen is dat beter geworden. Maar veel dingen gaan niet meer. De telefoon opnemen bijvoorbeeld. Lezen is er ook niet meer bij. We hebben nog geoefend met Nijntje-boeken, maar niets hielp. Geregeld zet ik een luisterboek op, dat kan ik volgen.´
Alles gaat met een lach en een traan
Gelte kreeg intensieve begeleiding van expertisecentrum Visio in Haren. Twee dagen in de week gaat hij nu naar de dagbesteding van Noorderbrug in Bedum. ´Dat is heel belangrijk voor de sociale contacten. Ik knutsel, brei en sport daar onder begeleiding. We stellen steeds doelen die we proberen te halen.´
Voor Willy betekent de dagbesteding dat ze even de handen vrij heeft, want feitelijk is ze 24 uur per dag mantelzorger. ´Dit overkomt je en dan help je elkaar. Veel praten, alles ontelbaar keer uitleggen en positief blijven. Alles gaat met een lach en een traan.´
Gelte: ´Het is verdrietig en moeilijk te accepteren dat je veel dingen niet meer kunt. Ik deed de klusjes in en om het huis. Willy doet nu alles, ik kan haar nergens mee helpen. Daar moet je je overheen zetten, want je moet verder. Het leven is voorgoed veranderd.´
Gelte moest veel laten vallen. Liefst 40 jaar was hij EHBO´er. Aan een andere (gezamenlijke) bezigheid, varen op het wad met schipper Louis de Jonge uit Westernieland, kwam eveneens een abrupt einde. ´We gingen altijd met ontzettend veel plezier mee. Wadlopers brengen of ophalen, bruiloften, helpen bij dagtochten. Dat zit er helaas niet meer in.´
Gelte en Willy zijn 20 december 50 jaar getrouwd, alle reden voor een groot feest
´We zijn vorige maand nog wel mee geweest op een tocht van Louis naar Rottumeroog. Dat was fantastisch. En we waren ook op de bijeenkomst in café ´t Zielhoes waar Louis werd benoemd tot eerste Wad´n Ambassadeur. Dat heeft-ie echt verdiend.´
Op 20 december vieren Gelte en Willy hun 50-jarige huwelijk. Wie had dat vorig jaar gedacht? Toen Gelte vorig jaar zomer thuis ook nog eens een zware epilepsieaanval kreeg, was Willy bang dat die weleens fataal kon zijn. Maar haar man is een taaie en overleefde ook deze ´aanslag´. Alle reden dus voor een groot feest.