PIETERBUREN/WESTERNIELAND ‘Van hout word ik wild. Wat een ander met auto’s heb, heb ik met hout. Het is puur natuur, zit gewoon in bomen.’ Houtkunstenaar, sorry: artistic tovenaar Berend Hut-de Vries (53) maakt de mooiste voorwerpen van hout en kan er enthousiast over vertellen.
Artistic tovenaar, dat vraagt om uitleg. Berend: ‘Iemand in het dorp zei dat ik geen kunstenaar was, omdat ik er niet voor had gestudeerd. Sindsdien noem ik mij artistic tovenaar.’
‘Ik maak toverstokjes, die zijn vooral bij kinderen zeer gewild. Daarnaast fruitschalen, kaasplanken, dildo’s, kommen, tollen, sculpturen en nog veel meer.’
De kunstpenissen leiden vaak tot gegrinnik als mensen zijn kraam passeren. ‘Soms reageren mensen minder leuk. Zo zei een vrouw laatst verbolgen: Dat dit hier zo maar mag staan, dat vind ik niet normaal. Direct daarop kwam er jonge vrouw langs en die reageerde met: O, wat leuk. Eens een keer wat anders.’
Ook op de pittige kaasplanken wordt vaak lachend gereageerd. Dat blijkt ook op de Waddenmarkt in Pieterburen, waar Berend zondag samen met zijn echtgenote Petra staat. Een stel Duitsers ontgaat eerst de gelijkenis van de kaasplank met het vrouwelijk lichaam. Berend: ‘Kaas smaakt er echt lekkerder op.’ Plotseling zien ze het. Na een kort praatje lopen ze lachend verder.
Als een timmerman zegt dat hij niets meer met het hout kan, wordt het voor mij interessant
Berend snapt trouwens niet dat sommige mensen er problemen mee hebben. ‘Je ziet er zonder kleren toch allemaal hetzelfde uit? Je hebt twee soorten, man en vrouw. Dat is het. En iedereen heeft een bepaalde schoonheid.’
‘Op de markt in Sellingen kwamen we een jonge vrouw tegen die uitriep: had ik maar geweten dat jullie er staan. Ze bleek dildo’s te maken van klei, maar durfde er niet met een kraampje te staan. We hebben afgesproken dat we er volgend jaar naast elkaar staan. En zaterdag (zaterdag 11 augustus) zijn Petra en ik op de Historische Dagen op Landgoed Verhildersum. Dan passen we ons aanbod aan en laten we de pittige kaasplanken en dildo’s thuis.’
In zijn werkplaats in Westernieland gebruikt de ambachtsman alle soorten hout. ‘Het is fantastisch materiaal om mee te werken. Ik probeer zo goedkoop mogelijk in te kopen. Als een timmerman zegt dat hij niets meer met het hout kan, wordt het voor mij interessant. Het is nadrukkelijk geen productiewerk. Ik doe alles één keer. Verf komt er niet aan te pas, hooguit behandel ik het hout met olie.’
Alles wordt maar verpakt in plastic, dat is helemaal niet nodig
Sinds 2013 woont Berend in Westernieland, in een huis zonder gasaansluiting. ‘Dat kwam mooi uit, want mijn streven was altijd al zo weinig mogelijk gas te gebruiken. Ik probeer altijd dingen anders te doen dan een ander. Twintig jaar geleden had ik bijvoorbeeld al zonnepanelen op het dak. Kostte toendertijd een vermogen. Ons huis verwarmen we met een houtvergasser met twee buffervaten. Je stookt één keer op tot 80 graden en daar kun je de rest van de week van douchen en het huis van verwarmen.’
´In de winterperiode moet dit vaker. We stappen volgend jaar over op verwarming van water door middel van heatpipes, dan wordt het stoken pas echt tot het minimum beperkt.´
Hij maakt zich zorgen over het milieu, zo ergert hij zich mateloos aan plastic. ‘Alles wordt maar verpakt in plastic, dat is helemaal niet nodig. De hele aardbol raakt vervuild. Daar is die niet tegen bestand.’
Het uithangbord van Schoenenreus springt in het oog
Begin dit jaar kwam de Westernielander in het nieuws toen hij een grote houten eikel voor zijn huis had geplaatst met het bordje 30. ‘Er wordt enorm hard gereden over de doorgaande weg. Het was een ludieke protestactie. Uiteindelijk moest ik het weghalen van de gemeente.’
Opvallend aan zijn huis zijn niet alleen de enorme voorraden hout (wat dat betreft kan Berend nog wel even vooruit), vooral een uithangbord van Schoenenreus springt in het oog. ‘Gekocht in een tweedehandswinkel. Ik speelde in een bluesbandje met die naam, onder anderen met Guus van der Lubbe, die ooit dwarsfluitist en percussionist was in de Molukse band Navajo en begin dit jaar overleed. Helaas zijn wij nooit verder gekomen dan repeteren in mijn werkplaats.’
‘Op het uithangbord krijg ik veel reacties. Voorbijgangers vragen vaak: Heb je die en die maat ook? Heb je die schoen ook?’
Het houtbewerken doet Berend naast zijn volledige baan bij Formido in Winsum, waar hij sinds 1985 werkt. Later dit jaar komt hij in dienst bij Praxis, dat de zaak overneemt. Verder heeft hij ook nog een eigen klusbedrijf. Petra: ‘Berend loopt over van energie en enthousiasme.’