Ze zijn net terug van vijf weken buitenland met de camper en het volgende hoogtepunt van het jaar dient zich al aan voor Fred en Sandra Herkströter: Op Roakeldais. En dan te bedenken dat ze niet eens heel lang bij het dans- en muziekfestival in Warffum betrokken zijn.
Sandra bezocht het evenement tien jaar geleden voor het eerst, als wethouder (voor de SP) van de gemeente Eemsmond. ´We woonden in Warffum en daarvoor ook in Noord-Groningen, toch waren we nog nooit op het festival geweest. Het trok ons niet. Inmiddels zijn we liefhebbers.´
´Sinds 2017 zijn we gastgezin en sinds twee jaar coördineren wij de gastgezinnen in Uithuizen en omgeving. Dat doen we samen met Peter en Monique Gerdez en Govert Tromp.´
Ze zijn 52 lentes oud, Sandra werd drie weken eerder geboren dan haar man. Lachend: ´Fred is mijn toyboy, zeg ik altijd.´
Niet alleen dat geringe verschil is opvallend. Hij is geboren en getogen in de Betuwe, zij in het Land van Maas en Waal. Fred: ´Hemelsbreed woonden we 25 kilometer bij elkaar vandaan. Beiden zijn we in Groningen terechtgekomen, alle twee voor een andere liefde. Ook hier woonden we dicht bij elkaar toen we een relatie kregen, Sandra in Warffum, ik in Roden.´
In 2017 verhuisden ze naar Doodstil. Omdat de kinderen inmiddels uit huis waren en gebrek aan ruimte geen obstakel meer was, besloten ze gehoor te geven aan een vriendelijk verzoek om gastgezin te worden.
´Onze eerste gasten waren twee jonge muzikanten uit Polen. Het jaar erop kregen we twee Amerikanen in huis. Het boterde geweldig. Wat hebben wij een lol gehad. Toen ze in het vliegtuig naar huis zaten, kregen we een bedankje van hun moeder omdat we zo goed voor ze hadden gezorgd.´
´Twee jaar later kreeg een van hen kanker en nam de moeder opnieuw contact met ons op. Haar zoon vond dat zijn tweede moeder ook van zijn ziekte op de hoogte moest zijn. Gelukkig is hij genezen.´
Vorig jaar waren drie Oezbeken te gast. Fred: ´Dat was een bijzondere ervaring. Met leeftijdgenoten heb je toch een ander contact. Bovendien kwamen ze uit een voor ons onbekend land met een heel andere cultuur. Ik heb ze de hele week op sleeptouw genomen, onder meer naar de Primark. Ze kochten alle drie voor meer dan 200 euro aan kleding.´
Sandra: ´De communicatie ging met hulp van Google Translate. Groesbeeks kan ik verstaan, Oezbeeks niet.´
In Uithuizen en omgeving zijn achttien gastgezinnen, onder wie twee in Doodstil. ´Zandeweer heeft sinds vorig jaar ook weer een gastgezin. Volgend jaar komt daar waarschijnlijk nog een gezin bij. Dat vinden we geweldig omdat daar met de Grunneger Daansers toch de oorsprong van Op Roakeldais ligt.´
Deze editie bieden de gastgezinnen onderdak aan Zlatna Trakia uit Bulgarije. De folk- en dansgroep telt 39 personen. Twee tolken uit Deventer komen daar nog bij. ´Het gezelschap komt op 25 juni aan, op mijn verjaardag. Dat gaan we meteen goed vieren.´
Welke drie Bulgaren bij hen in huis komen, weten ze nog niet. ´Pas als ze uit de bus komen, wordt in overleg de definitieve verdeling gemaakt. De gasten hebben soms een indeling gemaakt die niet aansluit bij de wensen en mogelijkheden van de gastgezinnen.´
´Coördinator zijn betekent vooral veel regelen, vaak via de app. Verder organiseren we in aanloop naar Op Roakeldais een paar bijeenkomsten. Op de zondag hebben we elk jaar als groep een afscheidsfeest met alle gasten en gastgezinnen. Vorig jaar was dat bij café Boeskool, vlakbij de brug.´
De kroeg bestaat al lang niet meer, maar de naam houden ze graag levend in Doodstil en Zandeweer.
Fred: ´In die korte tijd ga je hechten aan mensen doordat je zo intensief met elkaar optrekt. Bij het afscheid is het altijd een drama. Ze zijn slechts een week geweest, maar je staat te janken bij de bus.´
´Op het moment dat de bus wegrijdt zeggen we tegen elkaar: we zijn benieuwd wie we volgend jaar mogen ontvangen. We zijn echt fan geworden van Op Roakeldais. We leven ernaar toe.´
Met hun logees hebben Fred en Sandra nog (online) contact, behalve met de chauffeurs uit Bosnië en Herzegovina die in 2019 bij hen logeerden. Daarmee liep de communicatie wat stroever en was er minder een klik. ´Een uitzondering gelukkig, met alle andere gasten was het reuzegezellig.´
Fred neemt in de Op Roakeldais-week vrij van zijn werk als postbode. Sandra werkt wel door, als bewonersbegeleider bij de Nationaal Coördinator Groningen.
Sandra: ´Zonder vrijwilligers kan zo´n mooi evenement niet bestaan. Vrijwilligers die helpen met opbouwen en afbreken, de toegangscontrole, maar zeker ook de gastgezinnen. Financieel is het voor de organisatie niet haalbaar om de gasten in hotels of pensions onder te brengen.´
Eerder verscheen op mijnhogeland.nl:
Fred, postbezorger in Pieterburen én Oudeschip, scootert elke dag 110 km
mijnhogeland.nl/2020/12/03/39910/