Zich vervelen? Geen moment! Sinds Swanny Beukema gestopt is met uitgaansagenda Dasjagoud heeft ze haar handen vol aan huis en tuin, schilderen, hond Lire en niet te vergeten: trompet en accordeon spelen.
´Met de accordeon ben ik een halfjaar geleden begonnen. Trompet speel ik al jaren, vroeger al bij de fanfare in Onderdendam, het dorp waar ik geboren en opgegroeid ben. Accordeon spelen is vreselijk moeilijk, omdat je je handen onafhankelijk van elkaar moet gebruiken. Moniek Bollen uit Den Andel geeft mij les. Verder is het een kwestie van elke dag oefenen en doorzetten.´
Terwijl Swanny vertelt is haar man Theo Leijdekkers druk in zijn atelier. Ze houden een aantal weekenden in april en mei open atelierdagen in hun huis aan de Hoofdstraat 44 in Pieterburen. Schilderijen en beelden zijn er te bezichtigen.
´Als je allebei schildert, heb je ontzettend veel schilderijen… vreselijk! Ondanks dat we een deel verkopen of verhuren. Bloemen en tuinen zijn Theo´s specialiteit. In het atelier van Theo in Amsterdam en nu bij ons in huis hangen altijd prachtige schilderijen van hem aan de muur. Hij is al sinds 1984 professioneel kunstenaar en heeft mij schilderen geleerd nadat we elkaar in 2001 leerden kennen.´
´Maar ik ben heel eigenwijs. Ik heb zelf niks met bloemen op schildergebied, ik kan ze ook niet schilderen. Ik schilder heel anders en maak ook geen voortekening zoals Theo doet. Ik zet mijn onderwerp direct op het doek, vaak in dikke lagen.´ Lachend: ´Ik klieder maar wat aan.´
´Dieren en landschappen schilder ik vooral. Vergeten kinderen heb ik ook geportretteerd. Het idee ontstond naar aanleiding van een tragische gebeurtenis in het gezin waarin mijn moeder opgroeide. Haar broertje verdronk, pas 4 jaar oud. Mijn moeder had altijd een fotootje van hem aan de muur hangen.´
´Eerst praatte mijn moeder er eigenlijk nooit over, toen ze ouder werd steeds meer. Je ziet dat mensen zulke tragische gebeurtenissen hun hele leven met zich meedragen. Daarom heb ik een serie portretten gemaakt met dit thema.´
Het is nog even wennen voor Swanny zonder Dasjagoud. ´Daar was ik het hele jaar door mee bezig, op de decembermaand na omdat de uitgaansagenda in januari niet verscheen. Op de 5de van de maand was je al druk met het nummer van de volgende maand. Er zat continu druk achter. En zo rende ik door de maanden… door het leven, 13 jaar lang.´
Samen met kunstenaar en goede vriend Harm van der Meulen uit Ulrum zette Swanny het langwerpige magazine met uitgaanstips en advertenties op. ´Harm kwam uit Utrecht, hij heeft in Utrecht een soortgelijk magazine vormgegeven. Na ongeveer een jaar hield Harm ermee op, hij vond het te veel worden en was druk met zijn eigen schilderijen. Sindsdien deed ik het alleen, geholpen door een vormgever. Vrijwilligers hielpen mij het blad te verspreiden in de gemeenten Het Hogeland en Eemsdelta, en enkele dorpen in Westerkwartier.´
De uitgave ligt in winkels, VVV-kantoren, campings, musea en horeca en is gratis mee te nemen. ´Het is ter promotie van de regio en met name ook bedoeld voor de inwoners. Mensen denken soms ten onrechte dat het alleen voor toeristen is.´
Per 1 januari van dit jaar heeft gebiedscoöperatie Het Hogeland de uitgaansagenda overgenomen. ´Achter de schermen werk ik sindsdien nog mee, daar komt binnenkort een eind aan. Het is trouwens wel grappig dat mensen mij nog steeds vragen wat er allemaal in de regio te doen is.´
De druk was niet de enige reden voor Swanny om ermee te stoppen. ´Het was wel genoeg na 13 jaar. Mijn moeder overleed vorig jaar juli na een zwaar ziekbed van twee jaar. Zelf was ik langdurig uitgeschakeld door een verbrijzelde knieschijf.´
´In coronatijd struikelde ik bij het rondbrengen van Dasjagoud in Lauwersoog over een kinderkopje. Uitgerekend op een rolstoelvriendelijk taludje.´
Dat was nait goud!
´Zeker niet. Mijn knieschijf lag in vijf stukken. Na twee operaties zat mijn knie op slot en kon ik mijn been niet meer buigen. Met fysiotherapie ging het langzaam vooruit. Toch kon ik bijna een jaar niet lopen, vreselijk. Het gaat weer goed, ik kan zelfs al een beetje rennen. Het mooie is dat ik weer als vanouds Lire kan uitlaten. Alleen als ik in het donker wandel, op hobbelige weggetjes, voel ik me nog wat onzeker. Het is een kwestie van doorzetten, blijven oefenen en veel wandelen.´
Met Lire (en eerder met haar hond Pelle) neemt ze al jaren Het rondje met mijn hondje op. Een pakweg 20 seconden durend 360 graden-filmpje dat ze op haar Facebookpagina en op Twitter zet. ´Het zijn rondjes in Pieterburen en omgeving. Een vast rondje zou wel heel erg saai zijn.´
De vrije tijd wil Swanny gebruiken om de tuin aan te pakken en het huis op te knappen. ´Er is ontzettend veel achterstallig onderhoud. Dat we hier wonen, komt door het uitzicht over de landerijen. Daar zijn we 20 jaar geleden voor gevallen. Het huis dateert van 1900 en zag er niet uit. Het had zeker 30 jaar leeggestaan. Pas na een flinke verbouwing konden we er wonen. In de hippietijd zat hier een kinderhuis.´
Zodra de opknapbeurt achter de rug is, heeft Swanny naar eigen zeggen nog ´allemaal plannetjes in de kast die er allemaal uitkomen´.
En dan doelt ze niet op haar activiteiten voor Omroep Eemsdelta. ´Eerder verzorgde ik voor hen de uitagenda. Vanaf mei doe ik samen met collega´s van de omroep mee met het programma Rondje Eemsdelta. Met een reporter op pad en mensen interviewen. Uiteraard gebeurt dat in het Gronings, want ons dialect mag niet verloren gaan.´
