Een vrolijke, spontane en enthousiaste vrouw. Aan de buitenkant is niet te zien dat Jet Walrecht (36) niet-aangeboren hersenletsel heeft. Toch beperkt het de inwoonster van Wehe-den Hoorn in haar hele doen en laten. Maar er is hoop!
´Mijn vriendin Helwie Jager uit Beilen heeft een crowdfundingsactie* opgezet om 17.500 euro bij elkaar te krijgen voor een behandeling in de Verenigde Staten.´
´Crowdfunding, reageerde ik toen ze vertelde over haar plan, dat vind ik zo leuren langs de deuren. Dat weet ik niet hoor. Maar zij zei: wie niet waagt wie niet wint. Nou, zei ik, oké dan.´
Vier weken later staat de teller op ruim 13.700 euro. ´Binnen een week kwam er al zovéél geld binnen. Van familie, vrienden en bekenden, oud-leerlingen van Terra, maar ook van mensen die ik helemaal niet ken. Zó lief. Er kwam zelfs een man uit het dorp een enveloppe met inhoud brengen. Hij heeft geen computer en wilde toch helpen. Fantastisch toch?´
´Voor het goede doel worden plantjes verkocht, er is een online bingo-avond geweest met 120 deelnemers en op zaterdag 5 juni is er een motortoertocht van Beilen naar Wehe-den Hoorn. Er hebben zich vijftig mensen opgegeven, maar dat vindt Helwie te weinig. Ze gaat voor het dubbele. Hier schuin tegenover, op het voorterrein van DML, krijgen de motorrijders een gesponsorde lunch aangeboden.´
Het behandelcentrum staat in de stad Provo, Utah. In september is het zover en vliegt Jet samen met haar partner Dennis (Wiersum) naar Amerika. Om te voorkomen dat twijfel toeslaat, is de behandeling reeds geboekt.
´Ze brengen daar met een functionele MRI-scan in kaart welke delen van mijn rechter hersenhelft niet goed functioneren. Vervolgens gaan ze die triggeren, waarvoor ik allerlei inspanningsoefeningen moet doen. Die worden gecombineerd met nekmassages. Alles staat in het teken om de niet actieve hersendelen te reactiveren. De behandeling duurt een week, elke dag van acht uur ´s morgens tot vier uur ´s middags. Op de laatste dag bekijken ze vorderingen aan de hand van een nieuwe scan. Thuis moet ik vervolgens acht maanden lang, vijf dagen per week, revalideren onder begeleiding van een fysiotherapeut.´
Via sociale media kwam Jet in contact met lotgenoten die baat hebben gehad bij de behandelmethode. ´Elke week laten 2 à 3 Nederlanders zich in Utah behandelen. Maar liefst 78 procent ervaart positieve resultaten. Sommigen zijn compleet genezen, de meeste deels. Soms vinden mensen er geen baat bij. Omdat de behandeling medisch niet onderbouwd is, krijg je niets vergoed. In Nederland is het motto: leer met hersenletsel leven en neem veel rust. Toch is er een positieve ontwikkeling. De Hersenstichting doet samen met onder meer het UMCG sinds kort onderzoek naar de Amerikaanse behandelmethode.´
Als een malle ben ik naar de huisarts gefietst
Jet weet het nog als de dag van gisteren, 21 jaar was ze toen ze trombose in haar hoofd kreeg. Een bloedpropje als gevolg van het gebruik van anticonceptiepil Diane 35.
´Ik werd wakker en kon mijn linkerarm niet meer bewegen. Toch ben ik nog met de trein van Arnhem naar Den Bosch gereisd, waar ik de opleiding docent bloemsierkunst volgde. Ik belde mijn moeder. Zij vroeg mij om met mijn ogen dicht mijn vinger naar mijn neus te brengen. Dat lukte niet, ik raakte mijn voorhoofd. Mijn moeder rook onheil. Ze adviseerde mij om snel te douchen en daarna direct naar de huisarts te gaan.´
´Maar ik had amper kracht om na het douchen mijn kleren aan te trekken. Als een malle in joggingbroek en hoody en met de schoenveters los ben ik naar de huisarts gefietst. Hij verwees me door naar het ziekenhuis, maar liet me er op eigen gelegenheid naartoe gaan. Voor de ingang zakte ik in elkaar. Het was een van de vijf epileptische aanvallen die ik binnen enkele dagen kreeg door de enorme druk in mijn hoofd. Wartaal moet ik hebben uitgeslagen. Ik herinner me er niets van, die dagen zijn voor mij één zwart gat.´
Al snel bleek anticonceptie de boosdoener, in combinatie met een afwijking in het bloed waardoor Jet extreem hormoongevoelig is. ´Vijf jaar geleden, acht weken na de geboorte van onze zoon Mels, kreeg ik weer een bloedprop in mijn hoofd. De rest van mijn leven zit ik vast aan bloedverdunners.´
De hersentrombose zette haar leven op de kop. ´Na de eerste trombose leefde ik als vanouds, wat dat betreft ben ik slecht begeleid. Ik was student en daar hoort stappen bij. Dagenlang lag ik na een stapavond met een theedoek over mijn gezicht in een donkere kamer. De overprikkeling van geluid en licht is vreselijk. Mijn filter is kapot, alle geluiden komen keihard binnen, ook nu nog. Dodelijk vermoeiend. Bovendien is mijn linkerhelft verlamd geweest, daarvan ondervind ik nog altijd de naweeën.´
´Ik heb nog enkele jaren les kunnen geven aan het Terra College in Groningen, maar ook dat ging op den duur niet meer. Uiteindelijk volgde na de geboorte van onze zoon Mels volledige afkeuring.´
´Het afkeuringsproces heb ik als naar ervaren, wat deels komt doordat mijn hersenletsel onzichtbaar is. De man van het UWV zag nota bene een toekomst voor mij achter de lopende band in de metaalbewerking. Fysiek zwaar werk in een omgeving vol prikkels! Dat heb ik met succes aangevochten. Toch voel je je een beetje buiten de maatschappij staan. Dan hoor je andere moeders op het schoolplein zeggen dat ze snel door moeten naar hun werk. Ik wil dolgraag werken, maar het kan niet.´
Angst dat de sinustrombose nog eens toeslaat, beheerst niet haar leven. En ze hoopt dat Amerika haar flink vooruithelpt. ´Zelfs een verbetering van een paar procent zou al fantastisch zijn, zodat ik normaal naar een verjaardag kan en niet elke middag anderhalf uur rust hoef te nemen.´
´Wat de toekomst brengt, kan ik nu nog niet zeggen. Ik hoop op een spontaner leven met meer energie en minder overprikkeling. Mijn hobby´s hoop ik weer op te kunnen pakken. Ik ben een creatieve bij, vind het leuk om met het interieur en met bloemen en planten bezig te zijn. Hardlopen doe ik ook, omdat het goed voor het lichaam is, maximaal 6 kilometer hoor. ´
En, nog belangrijker als moeder: ze hoopt er meer te zijn voor Mels en bonusdochter Noëlle (14).
Tot slot laat ze haar licht nog schijnen over de anticonceptiepil. ´De vergrote kans op trombose zou meer benoemd moeten worden. Een vaccinatie van AstraZeneca geeft kans op trombose, de pil nog veel meer. ´Het is maar een trombose, zei een arts laatst in de krant over het vaccin. Gelukkig ging een trombosearts daar tegenin. Hij zei: hersentrombose zet je leven op zijn kop.´
Jet wijst naar zichzelf. ´Ik ben het levende bewijs.´
*Meer informatie over de actie Hersenletsel, HELP jij Jet? is te vinden op https://gofund.me/efe45e5c